اوضاع جهان به سویی می‌رود که به تدریج، معناداری تلاش برای تغییر در سطح ملی را به چالش می‌کشد. روشنفکران و نخبگان هر کشوری به مرور در حال توجه به این واقعیت هستند که بدون یک هماهنگی بین‌المللی برای نجات زمین و بشریت، شانسی برای بقاء این دو ندارند. این در مورد ما ایرانیان نیز صادق است. می‌بینیم که به شرایطی رسیده‌ایم که علاوه بر آن که هنوز در حل و فصل حتی یک درصد از چالش‌های خاص کشورمان درجا می‌زنیم، ضایعات فاجعه‌بار زمین و منطقه نیز قرار است بر سر ملت ایران هوار شوند.
پاش دوو ساڵ لە چەقبەستن و دەرگیربونی بارزانی و تاڵەبانی بۆ بڕیاردان لەسەر دیاریکردنی کاتی هەڵبژاردن، دواجار نێچیرڤان بارزانی فەرمانێکی هەرێمی دەرکرد کە وادەیەکی نوێی لە٢٠-١٠-٢٠٢٤ دیاریکرد بۆ ئەنجامدانی هەڵبژاردنەکان. لەهەمانکاتدا داوای لە لایەنە پەیوەندیدارەکان کرد کە هاوکاری و هەماهەنگی لەگەڵ کۆمسیۆنی باڵای سەربەخۆی هەڵبژاردنەکان بکەن بۆ جێبەجێکردنی ئەم فەرمانە.
مصاحبه: پیام فدایی: آنچه در زیر می‌آید مصاحبه کانال بذرهای ماندگار با رفیق چنگیز قبادی‌فر از مسئولین چریکهای فدایی خلق ایران در رابطه با مرگ رییسی جلاد و پیامدهای آن می‌باشد. این مصاحبه از حالت گفتار به نوشتار درآمده و با برخی تغییرات جزئی به نظر علاقه‌مندان می‌رسد. تاریخ این مصاحبه 31 می 2024 می‌باشد. فایل صوتی مصاحبه از طریق لینک زیر قابل دسترسی ست:
ورود نتانیاهو، قصاب غزه، به امریکا و سخنرانی دیروز وی در کنگره امریکا با استقبال نمایندگان هر دو حزب و اعتراض و خشم مدافعین مردم فلسطین روبرو شد. اگر در سالن کنگره حامیان نتانیاهو، این جانی را برای نسل کشی و جنایت علیه بشریت در نوار غزه تشویق میکردند، واشنگتن زیر پای حامیان مردم فلسطین به لرزه در آمده بود. دعوت از نتانیاهو به آمریكا و سخنرانی وی در كنگره در شرایطی انجام میگیرد كه بمباران، كشتار، ویرانی و تلاش برای غیر ممکن کردن امكان زیستن در نوار غزه و کرانه باختری، از جانب دولت و ارتش اسرائیل بشدت ادامه دارد.
« محور ِ مقاومت» عنوانی است که تروریست های حاکم برایران به خود و نیروهای کمکی-نیابتی شان در منطقه ی خاورمیانه داده اند و فرقه سالاران ِ « توده ایست» ِ آموزش دیده در مکتب ِ تاریخ ستیزی و ضدییت با دموکراسی نیز بنا بر خصلت و ماهییت ِ استبداد منشانه ی شان از آن استقبال کرده و مدام آن را در تبلیغات و تحلیل های رسانه ای شان تبلیغ وتجلیل می کنند.
دزیره یک رمان طولانی است. این کتاب نزدیک به هشتصد صفحه است و بازه تاریخی بلند مدتی را در برمی‌گیرد. در واقع خواندن دزیره شبیه رفتن به یک سفر در اروپای قرن هجدهم و نوزدهم و ملاقات با آن‌هایی است که در سرنوشت این تکه از دنیا سهم زیادی داشته‌اند. نثر دزیره روان است و شما را با خود می‌برد طوری که اگر خواندش را آغاز کنید گذر زمان بی‌معنا خواهد شد. آنچه در این کتاب بسیار برجسته است شخصیت ناپلئون بناپارت است. با خواندن دزیره شما بدون آن‌که تاریخ خوانده باشید با واقعیت شخصیت زن و مردی مردی که اولی تاریخ فرانسه را عوض کرد و دومی ملکه سوئد شد آشنا خواهید شد.
تیر و مردادماه سال جاری تا همین جا دست در دست هزاران کارگر نفت، گاز و پتروشیمی نوید تحولات جدی در زندگی توده کارگر و زحمتکش در سراسر ایران را با خود دارد. اعتصاب گسترده و دامنه دار بخش های مختلف صنعت نفت را بهم گره زده است و آنچه در این اعتصابات میگذرد، آنچه اعتصابیون مطالبه میکنند، هر تصمیمات و هر حرکت آنها توسط رسانه ها و بیشمار شهروند آن جامعه در عمق هم سرنوشتی "بلعیده" میشود.
عنوان ِ این نوشتار برداشت ِ آزادی است از شعر ِ معروف ِ ایرج میرزا که در آن« ابلیس» جوانی را مکلف می کند که از میان ِ چند شرطی که او- یعنی ابلیس-تعیین می کندیکی راانتخاب کند تااز مجازاتی که ابلیس برای اش در نظر دارد رهایی یابد. در این شرط گذاری، جوان ِمورد ِخطاب و عتاب ِ ابلیس به ظاهر آزاد و با اختیار است که یکی از شرایط را که به صلاح و مصلحت ِخود تشخیص می دهد برگزیند.
هر دم از این باغ، بری می‌رسد تازه‌تر از تازه‌تری می‌رسد ... از قول منابع حقوق بشری خبر داده‌اند امروز در کارنامه‌ی سیاه و خون‌بار نظام اسلامی حکم اعدام دیگری افزوده شده: «پخشان عزیزی» مددکار اجتماعی و زندانی سیاسی، توسط دادگاه انقلاب تهران به ریاست ایمان افشاری به اتهام بی اساس "بغی" به اعدام محکوم شده است. درحالی‌که که جمهوری ناراست اسلامی با اعزام تیم حرفه‌ای شکنجه و بازجویی از تهران به زندان رشت در همکاری با رئیس شعبه چهارم بازپرسی دادسرای رشت «رجبی» که پیشتر شریفه را به اتهام "تبلیغ علیه نظام"،
مسعود پزشکیان رئیس جمهور منتخب ایران در جمع مردم گفت: «از مقام معظم رهبری تشکر می‌کنم اگر ایشان نبودند فکر نمی‌کنم اسم ما به راحتی ازین صندوق‌ها در می‌آمد.»! پس روشن است که مسعود پزشکیان با دقت گوش به فرمان رهبر است نه رای‌دهندگانش! هفته آینده ۹ مرداد مراسم تحلیف پزشکیان برای گرفتن پست ریاست جمهوری برگزار میشود. روزنامه عصر ایران در همین ارتباط، نوشت:
بەغدا بەنیازە ئەو کەمپانە دابخات کە بوونە شوێنی نیشتەجێبونی ئاوارەکانی شەڕی داعش، لەهەمانکاتدا لەسەر داوای بەغدا، فەرمانی ڕاگرتنی چالاکیەکانی نێردەی نەتەوە یەکگرتووەکان بۆ هاوکاریەکانی عێراق (یونامی) دراوە. لەلایەکی تریشەوە بەشێوەیەکی بەرفراوانتر، عێراق هەوڵدەدات چالاکیە دیپلۆماسیەکانی خۆی لە ناوچەکەدا ئاسایی بکاتەوە، کە لەم دواییانەدا نێوەندگیریی دانوستانەکانی نزیکبونەوەی تورکیا و ڕژێمی سوریای لەخۆگرتبوو.
در یک نگاه شواهد نشان میدهد، رضاپهلوی بلوغ سیاسی طبقاتی بیشتری پیدا کرده است. دوران مانورهای اپورتونیستی یک روز جمهوریخواه و روز دیگر سلطنت خواه، با لفاظی های دروغین " چشم به قدرت و سلطنت ندارد" و نقش "هماهنگ کننده همه نیروهای اپوزیسیون از راست و چپ" را به عهده میگیرد، سپری کرده و اکنون لخت و عریان درست در قامت سلطنت طلبان افراطی و بی منطق اطرافش همچون سیمین خانم همسرش بیشرمانه و رک و پوست کنده اهداف و نیات و سیاست خود را بیان میکند. سخنان اخیر او در کنفرانس "محافظه‌کاری ملی" در چهارشنبه ۱۹ تیر ماه در واشنگتن به وضوح کاراکتر فوق ارتجاعی تاکنون پرده پوشی شده او را افشا میکند.
(24.07.2024) باز نشر با اضافه کردن مقدمه ای کوتاه: هیئت حاکمه آمریکا وقتیکه تز کشاف استراتژیستهای اردوی سرمایه یعنی "نظم نوین جهانی" نه تنها نتوانست رویای بلندپروازانه رهبری بلامنازع آنها بر جهان را تامین و افقی برویشان بگشاید، بلکه حقانیت نقد ریشه ای کمونیستها مبنی بر اینکه در چهارچوب مناسبات موجود بورژوازی قادر به انکشاف سرمایه داری جهت برون رفت از بن بستی که در آن افتاده نیست، یکبار دیگر بعینه به ثبوت رساند؛
انسان‌های شریف وآزادی‌خواه سراسر ایران و جهان؛ در برابر کلیت نظام ضد کارگری جمهوری اسلامی، برای لغو حکم اعدام کارگر شریف زندانی، «شریفه محمدی» در زندان لاکان - رشت، یک صدا وهماهنگ، در سراسر جهان به صف شویم و فریاد برآوریم: ما خواهان لغوحکم اعدام کارگر زن آگاه و شریف زندانی، خانم شریفه محمدی و آزادی او وهمه‌ی زندانیان سیاسی ایران هستیم! فریاد برآوریم: ای شمایان که در رأس هرم و در بارگاه "بیدادگاه بلخ" نشسته تا به امروز، جز کفر ابلیس، تخم لق دیگری بر زمین نگذاشتید و نکاشتید!
آن چه در سطح جهان و منطقه‌ی خاورمیانه و نیز ایران میگذرد، هر سه، از یک ویژگی مشترک برخوردارند و آن این که مشکلاتی دارند که دیگر با راه حل‌های شکل‌گرا و روبنایی حل شدنی نیست. هر سه به تغییراتی بنیادین و ساختاری نیاز دارند. برای این تغییرات باید به طور خاص به روابط متقابل میان آنها توجه داشت: یکی بدون تمایل دیگری به دگرگون‌سازی ساختاری خود نمی‌تواند دست به این گونه از اقدامات پایه‌ای در خویش بزند.
