(ما احزاب و فعالین کمونیست، رهبران و فعالین کارگری، فعالین و نهادهای زنان، نویسندگان و هنرمندان ایرانی….) سرنوشت سوریه پس از اسد ابهام امیز است. ابهام آمیز نه در مقابل سرنوشت روشن و آزادیخواهانه، بلکه بین روند شکل گیری دیکتاتوری عریان و خونین و یا سناریوی سیاه و بی دولتی و جنگ داخلی.
هیات تحریرشام به سرعت دارد دولت وابسته به خود را با حمایت ترکیه و قطر شکل میدهد. حتی اگر رقابتهای قدرتهای منطقه ای و جهانی و گروههای مسلح اسلامی کنترل شده پیش رود و جامعه وارد بی دولتی و سناریوی سیاه نشود، دولتی که شکل میگیرد دولتی فوق ارتجاعی، سرکوبگر، اسلامی و قومی و از نظر سیاسی وابسته به مافیای ترکیه و قطر… خواهد بود. اما شکستن دیکتاتوری اسد، سازمان مخوف امنیت آن، شکستن در زندانها، تجمعات توده ای برای شادی سقوط اسد در میادین شهرها، نطفه های شکل گیری سلولهای کوچک اقتدار مردم…، دریچه کوچکی را برای ورود مردم به صحنه فراهم آورده است. چنین وضعیتی کوتاه میباشد و به سرعت چه با تثبیت دولت و یا ورود جامعه به جنگ داخلی و سناریوی سیاه بسته میشود.
دولتهایی که دولت جولانی را بر سر کار آورده اند، در درجه اول مشغول استحکام دولت و سازمان امنیت آن هستند. امروز وزیر خارجه ترکیه در راس یک هیات نظامی و امنیتی، شامل رئیس سازمان امنیت ترکیه و رئیس سازمان امنیت قطر وارد سوریه شدند و با رئیس ” دولت” دست پرورده خود الجودانی ملاقات کرده اند. ترکیه و قطر اولین اقدام خود در “بازسازی” سوریه را بازسازی سازمان امنیت مخوف ضربه خورده اسد با وارد کردن نیرویهای جوان و امتحان پس داده داعش در آن یافته اند.
اسرائیل موقعیت را مغتنم شمرده و بدون مانع به بمباران گسترده مراکز نظامی سوریه پرداخته است و بر فضای ناامنی و جنگی در سوریه میافزاید و برای قدرقدرتی خود و اربابان خود در منطقه نفس کش میطلبد.
کارگران و مردم سوریه فرصت کوتاهی دارند تا از موقعیت سقوط اسد و عدم وجود اقتدار نظامی و امنیتی استفاده کنند و خودشان را سازمان دهند. دوران شادی به زودی پایان مییابد و دوران سرکوب خونین و یا جنگ داخلی اسلامی و قومی که نتیجه دخالتگری دولتها میباشد اغاز میگردد.
آیا مردم سوریه از فرصت استفاده میکنند و خود را سازمان میدهند و یا اینکه دوران شادی زودگذر آنها سپری شده و با شرائطی به مراتب دردناک تر، هولناکتر، خونین تر و .. از حکومت اسد مواجه میشوند.
طبق گزارشات زنده خبرنگاران از سوریه، مردم سوریه ضمن تنفر بی حد از جمهوری اسلامی، دوستدار مردم ایرانند و به مبارزه آنها بر علیه رژیم جمهوری اسلامی ارج میگذارند. این وضعیت وظائف ویژه ای را به دوش نیروهای سیاسی چپ، فعالین و و نهادهای کارگری، نهادها و فعالین حقوق زن، مبارزین بر علیه اعدام و شکنجه، احزاب کمونیست و فعالین و نهادهای همبستگی با کارگران ایران میگذارد. باید راههایی را برای ارتباط مستقیم با مردم سوریه پیدا کرد و پیامها و هشدارهای خود را به آنها رساند. باید کمک کرد تا سازمانهای کمونیستی و توده ای و نهادهای مختلف مبارزه مدنی در آنجا تشکیل شود. باید مردم در مقابل اسلامیون هشیار شوند و سازماندهی خود را در مقابل آنها آغاز کنند. باید امکان ارتباط با میلیونها سوری که در اروپا و ترکیه زندگی میکنند فراهم کنیم و تجربیات خود را از سیر حاکم شدن اسلامیون در ایران بازگو کنیم. باید فعالین و نهادهای همبستگی با کارگران ایران با اتحادیه های اروپایی تماس بگیرند و خواهان تلاش آنها برای شکل گیری اتحادیه ها و تشکلهای کارگری مستقل در آنجا شوند.
همچنین زندانیان سیاسی و جان بدربردگان ایران باید ترتیب دیداری با نجات یافتگان زندانهای سوریه و بخصوص صیدنایا در دمشق داشته باشند. حتما زندانیان سیاسی ایرانی در اروپا و آمریکای شمالی میتوانند به سرعت یک دیدار و اردو در دمشق با عزیزان سوری و خانواده های آنها داشته باشند. خانواده های جنباختگان ایرانی، خانواده های خاوران و….خلاصه با دهها ابتکار میتوانیم با مردم سوریه رابطه برقرار کنیم.
احساس دوستی مردم سوریه نسبت به ایرانیان و نفرت آنها از رژیم جمهوری اسلامی موقعیت مناسبتی را برای دخالت آزادخواهانه و همدلانه نیروی پیشرو و مترقی و چپ ایران در آنجا فراهم آورده است. بخصوص همبستگی طبقاتی کارگران این دو کشور میتواند محور این دوستی و مودت قرار گیرد.
در اولین قدم رهبران و فعالین شناخته شده کارگری، زنان، مبارزین حقوق مدنی، نویسندگان و….باید با فرستادن پیام به مردم سوریه و بیان احساسات خود، خطرات پیش روی سوریه را هم به آنها بازگو کنند. تلاش برای اینکه این پیامها به عربی ترجمه شود و به گوش مردم سوریه برسد. تلاش برای اینکه در آنجا کارگران، زنان، معلمان، آوارگان، بیخانمانها و خانواده های جانباختگان و دادخواهان….خود را سازمان دهند. و بیشتر از همه تلاش برای ایجاد ارتباط و نزدیکی با هم طبقه ای، هم صنف و هم قشر و…
در راس همه مطالبات مردم سوریه باید بر محاکمه و مجازات سرکوبگران و شکنجه گران رژیم اسد، رفاه، آزادی بیقید و شرط سیاسی و اجتماعی و و خلع سلاح همه نیروهای شبه نظامی سوریه تاکید شود.
امیدوارم ما کمونیستها و آزادیخواهان ایران بتوانیم شایسته احساسات گرم مردم سوریه باشیم.
با توجه به شرائط امروز، سرنوشت سوریه را نیروهای مسلح اسلامی و غیراسلامی در قدرت و شبه نظامیان اسلامی و قومی تعیین میکنند. اما آیا مردم سوریه میتوانند با کمک مردم ایران و جهان مسیر را عوض کنند و اجازه ندهند سوریه توسط اسلامیون داعشی و غیرداعشی و اربابانشان وارد شرائط شیر تو شیر و سناریو سیاه شود و یا دیکتاتوری عریان و خشن دیگری بر آن حاکم گردد؟
