جدیدترین مطالب خبری ایران تریبون

Grid List

 چند تجربه از زنانی که تهدیدهای حکومتی برای تحمیل حجاب را نادیده می‌گیرند و در برابر این اجبار مقاومت می‌کنند.  مقاومت زنان در برابر حجاب اجباری اگرچه سابقه‌ای به اندازه عمر حجاب اجباری دارد اما این مقاومت در چند ماه اخیر و پس از قیام ژینا ابعادی به وضوح پررنگ‌تر و گسترده‌تر پیدا کرده است. حکومت ایران پس از سرکوب‌های شدید در خیابان، با آغاز سال جدید تصمیم گرفت گامی فراتر بردارد و با تحمیل حجاب وضعیت را به پیش از قیام ژینا بازگرداند.

 از اول اردیبهشت ماه، بار دیگر کارگران به جان آمده با خواست دستمزد عادلانه و بهبود در شرایط مرگبار محیط های کار در نقاط مختلف کشور دست به اعتصاب زده اند. در شرایط افزایش روزمره قیمت ها و تورم سرسام آور، در شرایطی که کارگران با دستمزدهای ناچیزشان حتی قادر به تامین حداقل های ضروری معیشت خود و خانواده شان نیستند، دولت رئیسی تصمیم گرفت که حداقل دستمزد کارگران را تنها 27 در صد افزایش دهد. ظاهراً می بایست حداقل دستمزد در حدی افزایش یابد که با تورم موجود همخوانی داشته باشد.

 یک روز پس از اعدام سه معترض جوانِ متهم در پرونده موسوم به خانه اصفهان، گروهی از زندانیان سیاسی زن در حیاط زندان اوین در اعتراض به موج اعدام‌های اخیر در کشور تجمع کردند. در این تجمع که روز شنبه، ۳۰ اردیبهشت، اتفاق افتاد و شرح آن در حساب چند تن از این زندانیان در شبکه‌های اجتماعی آمده است، عده‌ای از سرشناس‌ترین زندانیان سیاسی زن از جمله سپیده قلیان، بهاره هدایت، فائزه هاشمی، نرگس محمدی، ویدا ربانی، نسرین خضری جوادی، شکیلا منفرد، زهره سرو و مهوش شهریاری شرکت داشتند و هر یک سخنانی در محکومیت موج اعدام‌ها ایراد کردند.

دانشگاه علیه اختناق: در حالی‌که حکومت همه‌ی قوایش را در راستای تنبیه جامعه و از جمله دانشگاه‌ها بسیج کرده است، دانشجویان، در کنار زنان و کارگران، به شکل‌های مختلفی در برابر این فشارها مقاومت می‌کنند. در پی اعتراضاتی که به‌دلیل قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی آغاز شد، طی روندی همیشگی فشارهای امنیتی گوناگون بر دانشگاه‌ها شدت یافته است. برای کسانی که در سال‌های اخیر در دانشگاه‌ها فعال بوده یا از دور تحولات جنبش دانشجویی را دنبال کرده‌اند، کم‌تر موردی از این رویدادها به لحاظ نوع و کیفیت جدید هستند.

 رفیق عزیز!  از من در مورد مطلب تان در نقد "منشور مطالبات حداقلی تشکلهای مستقل صنفی و مدنی ایران" مدت نسبتا طولانی قبل، اظهار نظر خواسته بودید.  من در پاسخ تان نوشتم که: "آن را خواندم، اما برای اظهار نظر وقت خیلی بیشتری میخواهم.  نقد شما در مورد "منشور مطالبات حداقلی تشکلهای مستقل صنفی و مدنی ایران" ضمن اینکه به درستی روی تناقضات و ملاحظاتی تاکید می گذارد و پوینت های خوبی دارد، اما با رویکرد من بسیار متفاوت‌است. شما ضمن نقد، احکام و تبین هایی را مطرح کرده اید که نمی تواند مورد توافق من باشد. از این رو اجازه بدهید من در فرصتی مفصل نظرم را برایتان بنویسم."  این نوشته طولانی، آن فرصت و آن پاسخی است که قول ش را داده بودم.