تكاپوها از جانب قدرت‌های جهانی و دولت‌های مرتجع منطقه برای برسمیت شناختن سناریوی اسقاطی و كپك زده طالبان به مردم بخت‌برگشته افغانستان با حرارتی خیره كننده ادامه دارد. نماینده ویژه آمریکا اعلام كرد كه «زمانی نوبت به بازگشایی سفارت ما در کابل می‌رسد.» وی در ادامه تصریح کرد که «واشنگتن از تلاش‌های طالبان برای سرکوب داعش حمایت می‌کند. ما می‌خواهیم طالبان علیه داعش موفق شود، ما نگران افزایش حملات داعش هستیم و می‌خواهیم طالبان علیه آن‌ها موفق شوند...»

«مرا از آزادی محروم می کنی، نه از مرگ»: چندین دهه است که خودداری داوطلبانه از خوردن و نوشیدن غذا و آب، راهبردی برای مطالبات سیاسی زندانیان چپ افراطی ترکیه یا وابسته به کردهای استقلال طلب این کشور است. آنکارا دربرابر این اعتراضات، که گاه برای اعتصاب کنندگان مرگبار است، دست به شدت عمل می زند و زندان های جدیدی برای جلوگیری از شکل گیری جنبش های عمومی ساخته می شود.«می دانم که حق با من است و کار بدی نکرده ام.

در حاشیه کنفرانس گلاسگو: بدنبال اجلاس سران جی-۲۰ در رم، این هفته کنفرانس گلاسگو در رابطه با شرایط اقلیمی برگزار شد. در این کنفرانس، سران دولت ها و صاحبان شناخته شده سرمایه های مالی تا نهادهای گوناگون نظیرهیئت فیفا و غیره، جمع شدند تا به توافقی جهت جلوگیری از آنچه "فاجعه شرایط اقلیمی" نام گرفته است، برسند. در پایان هرکدام از این کنفرانسها، نمایندگان نهادهای ذینفع در تخریب محیط زیست و مسببین اصلی تهدید جدی کره زمین و کل سیستم اکولوژی، باری دیگر از پیشرفت های مذاکرات شان سخن گفتند و چنین وانمود کردند که از هر تلاشی برای نجات کل بشریت دریغ نخواهند کرد.

بدون نقش لنین و سیاست و پراتیک متمایز لنینی به ویژه در فاصله زمانی آوریل ١٩١٧ تا اواخر اکتبر یعنی مقطع سازماندهی قیام کارگری و واژگونی حاکمیت سرمایه در روسیه، تحقق انقلاب عظیم کارگری روسیه ممکن نبود. این تاکید یکجانبه بر نقش لنین و سیاست لنینی در فاصله زمانی کوتاه ٧ ماهه قبل از پیروزی انقلاب اکتبر شاید به مذاق "عینی گراهای همه جانبه نگر و متخصص" خوش نیاید. احتمالا بپرسند؛ پس زمینه های عینی انقلاب را نمی بینی؟ پس نقش خود حزب بلشویک به مثابه نیروی ذهنی را نمی بینی؟

در حالی که جوبایدن بخاطر سیاست های ضدمحیط زیستی ترامپ در نشست گلاسگو از مردم جهان پوزش می خواهد، اما شاهدیم که همزمان ترامپسم ( به معنای مواضعی که الزاما معادل شخص ترامپ نیست) در داخل آمریکا در حال برداشتن خیزدوباره است برای فتح کنگره و سنا در انتخابات پیش روی میاندوره ای و تصرف مقام ریاست جمهوری در سال ۲۰۲۴. زنگ خطری که شکست حزب دموکرات درانتخابات ویرجینا و.. . آن را به صدا در آورده است. در حقیقت این صحنه ی به یک اندازه تراژیک- کمیک بیانگر آن است که خودسرنوشت بحران زیست محیطی با همه اهمیتش تابعی است از منافع و بحران متغیری به نام نظام سرمایه داری!

رد پای اجلاس مالی- بهداشتی رُم: در روز ٢٩ اکتبر در رُم نشست وزرای بهداشت و دارایی گروه ٢٠ یا بیست اقتصاد بزرگ و در روزهای ٣٠ تا ٣١ اکتبر اجلاس سران آن‌ برگزار شد. رسانه‌ها این نشست‌ها را «اجلاس مالی- پزشکی» نامیدند. برگزاری نشست‌ها زمان زیادی برد. در ماه مه، اجلاس به‌اصطلاح جهانی بهداشت به میزبانی ایتالیا به عنوان رئیس گروه ٢٠ و کمیسیون اروپا برگزار گردید. رژۀ «اجلاس جهانی» را تدروس آدهانوم قبریسوس، رئیس اتیوپیایی سازمان بهداشت جهانی و به نمایندگی از آن، فرماندهی کرد.

(بحران اقتصادی و توسل شتابناک آمریکا به میلیتاریسم) بر همگان آشکار است که به دنبال فاجعه 11 سپتامبر سال 2001 دولت آمریکا سیاست “جنگ بی پایان” را سیاست رسمی خود اعلام نمود و عملا بر طبل جنگ کوبید. پس از آن آنچه در عمل پیش آمد این بود که آمریکا به عنوان قدرتِ (هنوز هم) برتر نظام سرمایه داری جهانی، با دستاویز قرار دادن فاجعه حمله به برج های دو قلو در 11 سپتامبر یک تعرض بزرگ نظامی و اقتصادی – سیاسی به منطقه خاورمیانه (و فراتر از آن) را علیه کارگران و زحمتکشان و سایر قدرت های امپریالیستی رقیب خود نظیر روسیه و چین و اتحادیه اروپا سازمان داد؛

در مورد کابوس به قدرت رسیدن مجدد طالبان در افغانستان، ابعاد تعرض به زندگی و کار و تحصیل و ابتدایی ترین حقوق زنان و مردمی که گروگان این نیروی مخرب اند، در مورد بمب گذاری های و جنگ قدرت طالبان و داعش که بلافاصله شروع شد، در مورد خطر مرگ از گرسنگی و کرونا و خشکسالی و فاجعه فرار دستجمی و فردی مردم در این کشور و فروپاشی عظیم اجتماعی که در افغانستان در انتظار قریب ۴۰ میلیون انسان بی گناه در این کشور که بخش اعظم و بیش از ۷۰ درصد آن در فقر و بی امکاناتی مطلق ساکن روستاها و ۶۷ درصد جمعیت جوان زیر ۲۴ ساله است، هر روز گفته و نوشته میشود و تیتر اخبار اصلی جهانی است.

درس‌های خیزش دی‌ماه ۹۶ و آبان‌ماه ۱۳۹۸ فراموش شدنی نیستند! بی‌تردید مردم درمند و جان به لب رسیده به اعتراضی فراتر و گسترده‌تر از آبانی دیگر می‌اندیشند. چرا که زخم‌های عمیق و دردناک آن سال نه تنها بهبود نیافته بلکه متاسفانه زخم‌های جدیدتری نیز بر آن‌ها وارد شده است. اما با این وجود تجارب و درس‌های دی‌ماه ۹۶ و آبان‌ماه ۹۸ فراموش شدنی نیستند. چرا که این دو خیزش پایه‌ها و ستون‌های جمهوری اسلامی را به لرزه درآوردند و نفس همه سران و مقامات و نهادهای سیاسی و نظامی حکومت را بند آوردند. هرچند که این خیزش‌ها به خونین‌ترین و وحشیانه‌ترین شکلی سرکوب شدند.

حفظ محیط زیست از دیگر مواردی است که ریاکاری و عوام فریبی همه دول بورژوا و سرمایه داران آنان را به نمایش میگذارد. بعد از "پیمان پاریس" در سال ٢٠١٥ که با کف زدنهای پایانی شرکت کنندگان آن و نمایشاتی که حول آن راه انداختند پایان یافت، ریاکاری دول بورژوا در مورد حفظ محیط زیست نیز ثابت شد. این بار در کنفرانس “Cop26” در اسکاتلند خواستند همان وعده و وعیدهای توخالی سابق را به عنوان "دست آورد" به افکار عمومی جهان بقبولانند.

جمهوری اسلامی ایران شاید تنها حکومت جهان باشد که حتی با شادی خشک و خالی مردم نیز خصومت و دشمنی می‌ورزد. برای مثال گوش کردن به موزیک، خوردن مشروبات الکلی، انتخاب رنگ و مدل لباس، نوع آرایش زنان، حرف زدن دختر و پسر در انظار عمومی و... گرفتن جشن تولد و جشن فارغ‌التحصیلی به‌ویژه اگر مختلط برگزار شوند اکید ممنون است و اگر هم کسانی در این رابطه دستگیر شوند به زندان و شلاق و جریمه نقدی محکوم می‌شوند.

یادگار "دوران طلایی امام" مرد! کسی حاضر نیست نعش اش را بر دوش بگیرد! حاج داوود یا حاج رحمانی، این هیولایی غیرقابل توصیف، از "قهرمان" های "برجسته" دوران طلایی امام، اولین رئیس زندان قزل حصار بعد از انقلاب و در سالهای ۶۰ تا ۶۳، در روزهای اخیر مرد. جنازه این لمپن سردار اسلامی، کسی که، در روزهای قدرت نمایی اسلامی ها در ایران، هر موجود زنده ای که نشانی از انسان بودن داشت، در هر سن و وضعیتی که بود، بیمار و "لت و پار" شده یا حامله، کودک و نوجوان یا سالمند را تحمل نمی کرد، در "انزوا" و بدون تشریفات رایج سران حکومتی در ایران دفن شد!

در ایران بیش از هشت میلیون انسان معلول زندگی میکنند که با احتساب جمعیت ٨٠میلیون نفره آن ، نزدیک به ١٠ درصد از جمعیت ایران معلولین هستند. سازمان جهاني بهداشت (WHO) معلوليت را ايجاد اختلال در رابطه بين خود و محيط تعريف كرده است. به عبارت ديگر معلوليـت مجموعـه ای از عوامـل جسـمی، ذهنی، اجتماعی و يا تركيبی از آنها است كه به نحوی در زندگي شخصی فرد اثر سوء بر جای ميگذارد و مـانع از ادامه زندگی مستقل وی به صورت طبيعی ميگردد. هـر چند تقسيمات گوناگونی بـرای معلوليـت ارايـه گرديـده ليكن به طور كلی معلوليتها را ميتوان در شـش گـروه طبقه بندی كرد.

در میان مباحثی که این روزها در محافل دولتی ها و مطبوعات ایران مطرح شده است به دو موضوع مربوط به هم بر می خوریم. یکی صحبت از دوبرابر شدن جمعیت زیر خط فقر در ایران در سه سال اخیر خبر می دهد و می گوید میزان جمعیت حاشیه نشین شهرها از ۲۵ درصد کل جمعیت کشور بیشتر است. موضوع دوم به کودکان کار اختصاص دارد که طبق آمار تنها در تهران ۴۵۰۰ کودک زیر ۱۶ سال برای امرار معاش در مخازن زباله کار می کنند. آمار دقیقی از کودکان کار وجود ندارد. براساس آمارهای رسمی ۲ میلیون و امار غیر رسمی از 7 میلیون کودک کار خبر می دهند.

بحران افغانستان و فروپاشی قدرت، کنفرانس مسکو و کنفرانس تهران: صحنه سیاسی و اجتماعی افغانستان نزدیک به سه ماه پس از باز گرداندن طالبان توسط آمریکا و شرکای ناتو به قدرت سیاسی شاهد دگرگونی‌ها و تلاطم حادی است. اتکا امارت اسلامی طالبان به رابطه با چین و روسیه وعده‌‌های سیاسی و اقتصادی آنان پاسخگوی فوری گره کور فاجعه انسانی بر بستر رکود و متلاشی شدن وضعیت کنونی نیست.
واضح است اوضاع بحرانی کنونی به سمت فروپاشی افغانستان پیش خواهد رفت. طالبان قادر به اداره بحران کشور نیست.