توضیح مترجم: این متن[1] حدود یک ماه پس از آغاز تهاجم نظامی روسیه به اوکراین بدون نام نویسنده در نشریه‌ی «مسکو تایمز» منتشر شده است و گزارشی میدانی از چگونگی حضور زنان در صف مقدم اعتراضات ضد جنگ در روسیه ارائه می‌کند. دقت در چنین تجاربی می‌تواند در فهم شیوه‌های نوین سازمان‌یابیِ منعطف در موقعیت‌‌های مشابه راه‌گشا باشد. این‌که چگونه فعالین می‌توانند نسبت به هر وضعیت و هر تغییر ناگهانی در متن آن، مبتکرانه مسیرهای جدیدی بگشایند. همه‌ی پانویس‌ها از مترجم است.

رهائی زنان: گزارشات تصویری برگزاری مراسم هشت مارس روز زن از تهران، رشت کردستان و کابل تا لبنان و اروپا و سایر نقاط جهان در برنامه رهائی زن به همراه سخنان و گزارش ویژه سحر صامت از بوروس در سوئد در مراسم هشت مارس حزب چپ سوئد

سپیده قلیان که به‌خاطر فعالیت‌های مدنی خود در حمایت از کارگران زندانی است، نامه‌ای را به‌تاریخ بهمن در شرح حال خود و شماری دیگر از زنان زندانی نوشته که اکنون به دست رادیوفردا رسیده است. سپیده قلیان در پرونده اعتراضات هفت‌تپه به پنج سال حبس محکوم شد. اسفند پارسال خانم قلیان را به زندان بوشهر تبعید کردند و او پس از مدتی گزارشی با عنوان «جایی که نزدیک آخر دنیاست» درباره این زندان نوشت و منتشر کرد و به موضوعاتی چون «صیغه موقت برخی زنان نیازمند توسط زندانی‌های مرد بند مالی با هماهنگی مسئول بند» پرداخت.

اطلاعیه مطبوعاتی - جمعه ۱۳ اسفند ۱۴۰۰ اقدام مشترک تشکلهای مستقل زنان در گرامیداشت ۸ مارس روز جهانی زن به همت ۲۶ تشکل مستقل زنان برنامه های متنوع تحت عنوان “ مبارزه برای برابری جنسیتی، آزادی و عدالت اجتماعی پایدار” تدارک دیده است که در این روز از ساعت ۱۰ صبح بوقت کالیفرنیا، ۱۹ بوقت اروپای مرکزی و ۲۱:۳۰ بوقت تهران اغاز میشود. از رسانه های فارسی زبان و خبرنگاران صمیمانه دعوت میکنیم برای اطلاع رسانی در مورد این برنامه ما را یاری کنند.

تاریخچه 8 مارس روز جهانی زن: در هشتم مارس ۱۸۵۷، زنان کارگر کارگاه‌های پارچه‌بافی و لباس دوزی در نیویورک آمریکا به خیابان‌ها ریختند و خواهان افزایش دستمزد، کاهش ساعات کار و بهبود شرایط بسیار نامناسب کار شدند. این تظاهرات با حمله پلیس و کتک‌زدن زنان برهم خورد. سال ۱۹۰۷ در دوره‌ای که مبارزات زنان برای تأمین حقوق سیاسی و اجتماعی اوج گرفته بود، بمناسبت پنجاهمین سالگشت تظاهرات نیویورک در هشتم مارس، زنان دست به تظاهرات زدند.

بنا بر اخبار رسیده از زندان ، سپیده قلیان فعال کارگری و زندانی سیاسی به ویروس کرونا همراه با درد و تب شدید مبتلا شده است. این زندانی سیاسی بیش از ۱۵ روز است که از تب،‌ بدن‌درد،‌ اسهال، ‌استفراغ و کلیه‌درد شدید رنج می‌برد.یک فرد مطلع از وضعیت قلیان اظهار داشت؛ او خونریزی معده دارد و با وجود مثبت شدن آزمایش کرونا،‌ در روزهای اخیر به قرنطینه زندان منتقل شده و به وضعیت او رسیدگی نمی‌شود.در حالی که وضعیت جسمانی سپیده قلیان رو به وخامت است، مسئولین زندان از اعزام وی به بیمارستان امتناع کرده و جان وی را به خطر انداخته‌اند.

صدها مرد به جنازه زنی مینگرند که قربانی ناموسپرستی و مردسالاری شده است. این مردان به چه می اندیشند ، به زنان و فرزندان خود؟ شاید هرکدام فکر میکنند کافی بود فقط ده نفرمان صدایش را بلند میکرد و فریاد مرگ بر مرد سالاری بر میآورد شاید می شد کاری کرد؟ چند نفر از اینان حق را به مرد می دهند؟ چه نفر همین زن را نفرین میکنند؟ چند نفر روزانه دهها مرتبه به ناموسش قسم میخورد و معامله میکنند؟ این عکس تصویر عجیبی در یک دنیای بسیار عجیبتر است.‌

فریدون آژند کارشناس افغانستان: یک روز پس از سقوط کابل و فرار اشرف غنی، طالبان برای پیدا کردن قاضی‌ها تفتیش خانه‌ به خانه را آغاز کرد. هرچند گروه طالبان در نخستین لحظات ورود به کابل فرمان عفو عمومی را اعلام کردند، اما سربازان و تعدادی از فرماندهان گروه‌های کوچک طالبان که به دستور قاضی‌ها زندانی بودند و تنها بر اساس معامله دولت با طالبان یا هم‌زمان با سقوط شهرها از زندان‌ها آزاد شدند، برای گرفتن انتقام شروع به تعقیب قاضی‌ها کردند.

لعیا پس از آخرین باری که از رفتارهای سلطه‌جویانه و کنترل‌گری بیمارگونه همسرش شکایت به والدینش برد و از سوی آن‌ها مورد حمایت قرار نگرفت، دست به خودکشی زد و درگذشت. مونا حیدری مادر یک کودک سه ساله بود. کودکی که مادرش به دست پدر و با همراهی عمو، پدربزرگ‌ها و حتی مادربزرگ‌هایش کشته شده است. در پی کشته‌شدن مونا حیدری، کودک‌همسری که فرزند سه‌ساله داشت، برخی شهروندان در فضای مجازی با هشتگ «زن ناموس هیچکس نیست» از تجربیات تلخ خود روایت کردند

بیانیه_کانون_صنفی_معلمان_ایران در #محکومیت_قتل_فجیع_مونا_حیدری ، کودک همسر اهوازی: در شرایط اقتصادی اسفناک حاکم بر زندگی مردم ایران ، و در حالیکه هر روز شاهد خبرهایی از خودکشی معلمان ،کارگران بازنشستگان و دیگر اقشار فرودست جامعه هستیم ، تصاویر هولناک فاجعه اهواز ، جامعه در حال تلاطم ایرانی را با شوکی دیگر مواجه ساخت. بنا بر آمارهای غیر رسمی دست کم شصت زن در استان خوزستان در طی دو سال گذشته قربانی قتل‌های ناموسی بوده اند که در هیچ کدام از آنها عاملان جنایت مجازات نشده اند.

نامش مونا است. دختر ۱۷ ساله که دیروز شنبه عصر ۱۶ بهمن ۱۴۰۰ در شهر اهواز قربانی قتل ناموس پرستی و زن ستیزی در رژیم آپارتاید جنسی جمهوری اسلامی ایران که توسط شوهر و برادر شوهر جنایتکار به شيوه بسیار دهشتناک سرش را از تن جدا کرد و سر بریده اش در شهر اهواز چرخانده شد. منا پیش از آنکه قربانی زن کشی ناموسی شود، قربانی کودک همسری بود.منا قربانی زن بودنش است. او قربانی خشونت خانگی هم بود و همسرش سجاد او را کتک میزد.این زن نوجوان کودک همسر پیشتر به کشور ترکیه فرار کرده بود و چندی قبل توسط همسرش به ایران بازگردانده شده است

یک منبع آگاه درباره قتل مُنا (غزل) حیدری: «با وعده پدرش به ایران بازگشت و کشته شد» مُنا (غزل) حیدری قربانی زن‌کشی را در ۱۵ سالگی شوهر دادند و ۱۷ سالگی سر بریدند. یک منبع آگاه نزدیک به خانواده در این گفت‌وگو با زمانه از زندگی منا حیدری می‌گوید، از اخاذی توسط یک مرد سوریه‌ای تا وعده‌های پدرش برای راضی کردن او تا به ایران برگردد. یک منبع آگاه از داستان زندگی قربانی زن‌کشی اهواز به زمانه گفت که نام او مُنا (غزل) حیدری است، زمانی که ۱۵ سال داشت به اجبار ازدواج کرد.

به نام آزادی و برابری! به احترام و یاد تمام دختران و زنان افغانستان که اسارت را نمی‌پذیرند. آقایان، خانم‌ها، درود بر شما
از روز جمعه ۲۱ جنوری که برای انعکاس صدا و مطالبات زنان و مردان آزاده از کابل به اسلو دعوت شدم، میلیون‌ها زن و مرد افغانستان در داخل و خارج کشور به من انرژی دادند و انتظار دارند تا خواسته‌های مشروع و بر‌حق شان را مطرح کنم.

بازگرداندن طالبان به اریکه قدرت در افغانستان و برقراری امارت ارتجاع اسلامی کار هر قدرت منطقه ای و جهانی که بود، اعلام جنگ تمام عیار با زنان افغانستان برای باز پس گیری آزادیهای نیم بند سطحی دوران غیبت طالبان است. از آنجا که حقوق زن جهانشمول است و برخورداری از آن به باورهای هیچ دارودسته مذهبی و سنتی ربطی ندارد. لذا سنگربندی های جدیدی در دفاع از حقوق زنان و برای عقب راندن هجوم ارتجاع اسلامی، یک ضرورت تاریخی است

شماری از فعالان حقوق زنان امروز در کابل به دادخواهی و اعتراض خود درباره کشته شدن دختر جوانی در ایست بازرسی طالبان در غرب کابل و همچنین ناپدید شدن یک افسر پلیس زن در هرات ادامه دادند.زنان معترض امروز می‌گویند نیروهای طالبان از اسپری فلفل برای متفرق کردن آنها استفاده کردند. دست‌کم در یک فیلم ویدیویی، که از اعتراض‌های امروز در کابل به بی‌بی‌سی رسیده است، معترضان می‌گویند که نیروهای طالبان به طرف آنها "گاز اشک‌آور" . عکس‌هایی هم منتشر شده که تاثیر اسپری فلفل را بر صورت دخترانی نشان می‌دهد که پیشاپیش صف تظاهرات بودند.