جایگاه و اهمیت اعتراضات افراد دارای معلولیت

این چندمین تجمع آنها در اعتراض به اجرایی نشدن قانون حمایت از حقوقشان است که در حال گسترش و سازمان‌یافتگی بیشتر است روز ۲۹ آبان نیز در مقابل سازمان برنامه و بودجه تجمع کرده بودند.

طبق آمار حکومتی بیش از یک میلیون و ۸۰۰ هزار نفر در ایران دارای معلولیت هستند و مجبورند برای بقاء خود دست به تجمع بزنند تا گوشه کوچکی از حقوق خود را از حلقوم حاکمان فاسد و میلیاردر و ضد انسان بیرون بکشند. رقم سبد معیشت به صورت غیررسمی حدود ۳۶ میلیون تومان اعلام شده، اما مجموع دریافتی یک فرد دارای معلولیت از محل مستمری و یارانه معیشتی دولت، حدود یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان است.

نفس اینکه افراد دارای معلولیت مجبورند مدام تجمع کنند تا درمان و دارو در اختیار آنها قرار گیرد و تسهیلات زندگی و خدماتی به آنها اختصاص داده شود،‌ هر انسانی را تکان می‌دهد. در این مملکت از کودک دبستانی تا بازنشسته و معلول و بیمار مجبورند برای ساده‌ترین حقوق خود بجنگند. چرا که این جامعه توسط مشتی ضد جامعه، عقب‌مانده‌ و مرتجع به اصطلاح دارد اداره می‌شود. اقلیتی که برای دفاع از یک حکومت قرون وسطایی کل درآمد این مملکت را صرف خرافه و دزدی و سرکوب و موشک و نیابتی می‌کند و جالب اینکه در تمام این عرصه‌ها نیز شکست خورده است.

در عین حال اعتراض افراد دارای معلولیت بسیار شورانگیز است. آنها شبکه‌های خود را سازمان داده‌اند، اعتراض سازمان می‌دهند، شعار می‌دهند، پلاکارد بلند می‌کنند، سخنرانی می‌کنند، بیانیه می‌دهند و توجه جامعه را به خود جلب می‌کنند. اعتراض می‌کنند و دزدان حاکم را سکه یک پول می‌کنند. همانطور که بازنشستگان بخش‌های مختلف شبکه‌ها و جمع‌‌های خود را در ابعاد سراسری سازمان داده‌اند و به یک نیروی سیاسی مهم اعتراض و انقلاب، به یک نیروی متحدکننده و مروج و مبلغ تبدیل شده‌اند.

اعتراض افراد دارای معلولیت نشانه پویایی یک جامعه بپاخاسته است که دارد با چنگ و دندان برای به گور سپردن یک حکومت قرون وسطایی و برپایی جامعه‌ای انسانی می‌جنگد. آنها حق دارند از بیشترین رفاه و خدمات اجتماعی برخوردار شوند و جا دارد از حمایت قاطع و همه‌جانبه کلیه تشکل‌ها، فعالین و کلیه رسانه‌ها، احزاب و سازمان‌های سیاسی برخوردار شوند.