روزنامه اسرائیلی هاآرتص که منتقد دولت نتانیاهو است، در تحلیلی می نویسد: آنچه در غزه در حال وقوع است را دیگر نمی‌توان «جنگ» نامید، بلکه «یورش بی‌محابا و بی‌مرز اسرائیل به غیرنظامیان» است.
این حملات در شرایطی انجام می‌شوند که دیگر هدف نظامی واقعی‌ای برای اسرائیل باقی نمانده و بیشتر حملات به مناطقی با جمعیت متراکم از آوارگان و غیرنظامیان صورت می‌گیرد.
حتی کسانی که باور ندارند اکثر کشته‌شدگان در غزه غیرنظامی هستند، نمی‌توانند در برابر تصاویر فاجعه انسانی در این منطقه بی‌تفاوت بمانند. هدف گرفتن مدارس سازمان ملل، بیمارستان‌ها و اردوگاه‌های پناه‌جویان، نشان می‌دهد که دیگر از هدف‌گیری‌های دقیق خبری نیست.
بانک اهداف اسرائیل مدت‌هاست تهی شده. ساختمان‌های اداری و زیرساخت‌های ادعایی تروریستی نابود شده‌اند معلوم نیست همه تونل‌های حماس از بین رفته‌اند یا نه. حملات کنونی بیشتر متوجه کسانی است که در ویدیوهای آزادی گروگان‌ها دیده شده‌اند؛ افرادی که معلوم نیست واقعاً عضو حماس‌اند یا نه. اگر هدف «پیروزی کامل» همین باشد، مسیر بسیار درازی در پیش است.
در غزه، جایی به نام «منطقه امن» وجود ندارد، حتی اگر سخنگوی ارتش اسرائیل چنین ادعایی داشته باشد. حملات از زمین، هوا و دریا به مناطقی انجام می‌شود که کاملاً غیرنظامی هستند. اسرائیل می‌گوید حماس از غیرنظامیان به‌عنوان سپر انسانی استفاده می‌کند و در بین جمعیت پنهان شده، اما تصاویر و آمارها چیز دیگری می‌گویند.
به گفته وزارت بهداشت غزه، از زمان پایان آتش‌بس در ۱۸ مارس، دست‌کم ۱۶۹۱ نفر کشته شده‌اند که ۵۹۵ نفرشان کودک، ۳۰۸ زن و ۱۰۵ نفر سالخورده بوده‌اند. حتی اگر بپذیریم باقی کشته‌شدگان از نیروهای مسلح بوده‌اند، باز هم اکثریت قربانیان، درگیر هیچ نبردی نبوده‌اند.
در کنار این کشته‌شدگان، باید به فاجعه انسانی اشاره کرد: غزه اکنون به‌کلی محاصره شده، مردم از گرسنگی و بیماری در آستانه مرگ هستند، زیرساخت‌های بهداشت، آموزش و خدمات اجتماعی کاملاً فرو پاشیده‌اند. اسرائیل می‌گوید این فشارها ابزار چانه‌زنی در مذاکرات برای آزادی گروگان‌هاست، اما مشخص نیست این مسیر به نتیجه برسد.
حماس مدعی است اگر اسرائیل جنگ را متوقف کند، آزادی گروگان‌ها در یک مرحله ممکن است. اما نتانیاهو خواستار خلع سلاح کامل حماس و حذف تمام نشانه‌های حکومت آن است. چنین درخواستی بیش از آنکه راهی برای حل اختلاف باشد، تضمین ادامه درگیری‌هاست.
حماس همچنان از موضعی مبهم و دوپهلو سخن می‌گوید. آن‌ها می‌گویند تمام اعضای خود را شهروندان غزه می‌دانند و به‌محض اینکه یکی از نیروهایشان لباس نظامی را کنار بگذارد، او هم یک غیرنظامی محسوب می‌شود. این استراتژی حماس است و به نظر نمی‌رسد تغییر کند.
در این وضعیت، مردم عادی که هیچ دخالتی در جنگ ندارند، میان دو گزینه مانده‌اند: یا کشته شوند یا از خانه‌هایشان آواره شوند.
امیدهایی که مردم غزه روزی به جامعه جهانی، حقوق بین‌الملل، دادگاه‌های بین‌المللی، یا دنیای عرب و اسلام بسته بودند، اکنون پوچ و تهی به نظر می‌رسند. اسرائیل با این قیاس موافق نیست، اما واقعیت این است که مردم غزه نیز گروگان گرفته شده‌اند. در اسرائیل، عده‌ای هنوز برای آزادی گروگان‌ها می‌جنگند، اما در غزه، مردم تنها مانده‌اند.
