۲۸ و ۲۹ خرداد ۱۴۰۰ را به خاطر بسپاریم!در ۲۸ و ۲۹ خرداد امسال دو تحول مهم اتفاق افتاد. تحولاتی که مُهر موثر و مُساعد خود را بر تداوم جدالهای سیاسی و طبقاتی تعیین کننده صحنه سیاسی ایران کوبید. از این دو روز به عنوان سمبل نقطه چرخشهای مثبت در تاریخ مبارزات آزادیخواهانه کارگران و مردم برای همیشه یاد میشود. به این دلیل ۲۸ و ۲۹ خرداد را باید به خاطر بسپاریم. در این یادداشت قصد بررسی همه جانبه درسهای برگرفته از اعتراضات درخشان و برحق این دو روز را ندارم. اما نگاه کوتاهی به حاصل مبارزاتی مهم این دو روز ضروری است.

رشد بی‌سابقه و نجومی چپاولگران در ایران را فقط می‌توان با رشد بی‌سابقه فقری که فکر کردن به آن در هیچ مغزی نمی‌گجند توضیح داد. در ایران امروز کارتون و گورخوابی دیگر جاافتاده است. فرزند و کلیه فروشی، اعتیاد و دزدی و دیگر بزه کاری‌های اجتماعی، انگار تنیده شده در رگ و پوست این جامعه و یک نرم شده‌اند. نشریه "یورونیوز" با استناد به مطالعات مؤسسه کاپژمینای می‌نویسد: "رشد جمعیت میلیونرها در ایران رکود جهان را در سال ۲۰۲۰ شکست."

اعتصاب کارگران نفت و گاز، اعتراضات خیابانی و شبانه و سونامی اعتراضات! چه کسی خلأ بوجودآمده را پر می کند مردم یا رژیم؟ اعتراض اهالی شهرری و در مناطق و استان های دیگر به قطع جریان برق و یا آب و اهمیت آن در پیوند خیابان و اعتصابات* بحران بازتولیداقتدار و ابعاد ناتوانی و ناکارآمدی رژیم این روزها به عرصه های عمومی امورات زندگی هم کشیده شده است و بعیدهست کوتاه مدت باشد. همچنان که تورم کالاهای اساسی هم سرایستادن ندارد.

اساسا خصوصیت اصلی مضحکه ای که تحت نام انتخابات از طرف جمهوری اسلامی به مردم تحمیل می شود، این است که اصلا انتخاباتی در کار نیست. انتخابات یعنی حق انتخاب داشتن. در حالیکه در جمهوری اسلامی، شورای نگهبان از میان کسانی که کاندید شده اند چند نفر را دستچین می کند و بعد به مردم می گوید به اینها رأی بدهید. خوب این که انتخابات نیست. در واقع انتخاب را شورای نگهبان کرده، که از سوی ولی فقیه تعیین شده، نه مردم. 

پنج سال مبارزۀ کمونیست‌ها در دورۀ هفتم مجلس دومای روسیه به گذشته پیوست. آن سال‌ها، سال‌های کار فشرده و خدمت صادقانه به میهن بود. حزب کمونیست فدراسیون روسیه بار دیگر وفاداری خویش به انسان‌های کار و زحمت و به اصول خود را ثابت کرد. ما برنامۀ خود را تحت عنوان «ده قدم به سوی زندگی شایسته» ارائه دادیم. در برابر غارت بازنشستگی، فقر و نابودی کشور پیگیرانه مبارزه کردیم. انجام اصلاحات کامل و ژرف در قانون اساسی را پیشنهاد کردیم. رقبا را مجبور به تصویب یکسری قوانین مهم در جهت منافع اکثریت وادار نمودیم.

شکل گیری آگاهی سوسیالیستی در درون جنبش کارگری و به خصوص کارگران پیشتاز با مورد سئوال قرار دادن مسئله دولت آغاز می شود. آنان با طرح مطالباتی مانند مطالبه «کنترل کارگری» در مراحل پیشرفته مبارزاتی خود و بررسی چگونگی عکس العمل دولت در پاسخ به این مطالبات، به ماهیت طبقاتی دولت پی برده و درمی‌یابند که این دولت در چهارچوب مناسبات فعلی نقشی به جز پاسداری از نظام موجود ندارد. طرح شعار «نظارت کارگری» دراعتصاب کارگران هفت تپه نمونه مشخصی از طرح چنین مطالباتی‌ست.

ظاهرا قرار است که ابراهیم رئیسی برای سفری در ارتباط با اجلاس کوپ26 به اسکاتلند سفر کند. چند روز پیش، طی نامه ای به خانم استرژن، نخست وزیر اسکاتلند، که کپی آن به بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا، رهبران احزاب در اسکاتلند و دفتر وکلای مجلس اسکاتلند هم ارسال شده بود، خاطر نشان کردم که رئیسی در جنایات متعدد از جمله در کشتار تابستان 67، دخالت مستقیم داشته، و در نتیجه وی نبایستی دعوت شود. همچنین، به روابط حسنه گذشته حزب ملی اسکاتلند و جمهوری اسلامی که مغایر با شعارهای آزادیخواهانه خانم استرژن است، اشاره شد.

پافشاری مؤکد و مصمم بر ادامه اعتصاب تا تحقق کامل تمامی مطالبات، برای همه کارگران، قطعا ارزنده ترین و درخشنده ترین بند بیانیه ششم است. شورا یک بار دیگر تصریح کرده است که دستمزد هیچ کارگری نباید از 12 میلیون تومان کمتر باشد. کلیه قراردادهای کار دانمی گردد، اشتغال همگان تضمین و هر نوع بیکارسازی ممنوع شود. مزدها به موقع پرداخت و ایمنی فراگیر و مدرن کلیه محیط های کار با استانداردهای موثق تضمین گردد. همه کارگاهها، کمپها، خوابگاهها به دستگاههای تهویه مجهز شوند، بهبود مؤثر در شرایط کار، اماکن عمومی،

تا«یار» که را خواهد و میل اش به که باشد! در حکومت های نظامی پادگانی و از جمله حکومت ِ اسلامی در ایران نمی توان یک انتخابات ِ آزاد و رقابت آمیز میان ِ حزب ها و تشکل های سیاسی ِ آزاد را انتظار داشت. در این حکومت ها یک « فرمانده ی کل ِ نیروهای مسلح» در بالا، و چندین فرمانده و کارگزار ِ تحت ِ فرمان ِ او در پایین قرار دارند و همین ها هستندکه درهر« انتخاباتی» هم کاندیداهارا بر حسب ِ وفاداری به فرمانده ی کل شناسایی وگزینش کرده، وهم انتخابات ِ صوری( تشریفاتی) را در چارچوب مقررات و دستورالعمل های سخت گیرانه ی پادگانی برگزار می کنند.

این سرزمین جز برای کار و جز برای جان کندن ما جایی ندارد! خبر ها حکایت از بحران قبر در ایران دارند. بر اثر مرگ و میر ناشی از کرونا در سیستان و بلوچستان بازماندگان قربانیان اپیدمی در صفهای هر چه طولانی، حتی در روستاها سراسیمه بدنبال محلی برای دفن مردگان خود سرگردان هستند. اخبار از بهشت زهرای تهران حکایت از تلکه و دکان سودجویی خفت آور مسئولان دولتی در اخاذی قیمت های سنگین و شرم آور بیست میلیون تومانی برای یک وجب خاک در دور افتاده ترین بیابانها منطقه دارد. این در حالی است که از سیستان و بلوچستان تا تهران قبر هایی با قیمت گران در انتظار مشتری پول دار دهن باز کرده و خمیازه میکشند.

(۱) کارگران نفت، هم کارگران رسمی و هم کارگران پیمانی و غیررسمی، دست به اعتراض وسیعی زده‌اند که از آنجا که اقتصاد جمهوری اسلامی از هر جنبه‌ای به نفت وابسته است، این اعتراض توجه همه دنیا را به خود جلب کرده است. قصد دارم که در یک سلسله یادداشت کوتاه به بعضی از مطالبات آنها که در نوشته، مصاحبه، بیانیه و اطلاعیه‌های مختلف این کارگران و از جمله توسط "شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت" بیان و منتشر شده‌اند، بپردازم تا ببینیم این خواستها تا چه اندازه واقعی هستند.

از29خردادتاامروز17روزازاعتصابات سرتاسری وپرشورکارگران پیمانکاری بخشهای مختلف نفت وگازوحفاری وپتروشیمی صنعت نفت میگذرد.اعتصاب قدرتمند کارگران چون گردبادی تااعماق جامعه ملتهب ودراعتراض وعصیان رادرنوردیده است.زمین درزیرسم سرمایه داران وحکومت کارگزارشان،جنایتکاران ومفت خوران فاسدبدجوری داغ شده است.اعتصاب کارگران دربیش ازده استان،دربیش از70شرکت پیمانکاری وبنا به اخباربیش از60هزارازکارگران دربخشهای نفت وگازوپتروشیمی دراعتصاب به سرمی برند.

ارزیابی بسترهای سیاسی و اقتصادی اعتصاب نفتگران؛ دو قطبی شدن جامعه ایران بعد از انتخابات 1400 و تقابل یک اکثریت 64 درصدی (52 درصد تحریم و 14 درصد رای سفید) با یک اقلیت 30 درصدی، شکل گیری الیگارش ها و تعمیق شکاف و گسست طبقاتی، تاکید مبرم بر چگونگی پیوستن سایر مراکز تولیدی، ضرورت عبور تشکل های مستقل کارگری از اکتفا به صدور بیانیه های حمایتی و مشارکت عملی در اعتصاب با توجه به اینکه تمام مطالبات نفتگران - درست مانند مطالبه عمومی تزریق رایگان واکسن مفید کرونا - کفت مطالبات طبقه مزدبگیر ایران است

نگاهی به اعتصاب سراسری کارگران نفت وگاز وپتروشیمی در ایران: در تریبون کارگری این هفته ، علی دماوندی با ستار رحمانی ،علیرضا نوایی و ایوب رحمانی در باره اعتصاب گسترده کارگران نفت و گاز و پتروشیمی، خواستها ومطالبات آنها، سازماندهی سراسری این اعتصاب در جغرافیای پراکنده وفضا ی امنیتی حاکم بر این مناطق ، سیاست دولت روحانی و جریانات حکومتی در این باره ، سیاست سرکوب و وعده ، رابطه ی کارگران رسمی و قراردادی وچشم اندازهای این حرکت و ارزیابی ازآن گفتگو کرده است.

به نظر من از هر دو جنبه این اعتصاب دارای جایگاه برجسته و تعیین کننده ای است. تا آنجا که به جنبش کارگری مربوط میشود مطالبه اصلی که مطرح شده، اینکه دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از ١٢ میلیون باشد، یک خواست عمومی است که فقط به کارگران نفت محدود نمیشود بلکه خواست همه کارگران در تمام مراکز تولیدی و خدماتی است. مبارزه حول خواست اضافه دستمزد سابقه ای طولانی دارد اما جنبش برای خواست معین حداقل دستمزد ١٢ میلیون از سال گذشته شکل گرفت