موئلفه های مختلفی در شرایط وقوع اعتصاب بزرگ و همبسته حدود ۷۰ مرکز کارگران نفت و پتروشیمی ها قابل توجه اند. در شرایطی که معیشت و سلامت کل طبقه کارگر و اکثریت عظیم شهروندان جامعه نه تنها تامین نیست، بلکه در ورطه نابودی است، در وضعیتی که یک سال و نیم اخیر بلای کرونا علاوه بر بلای جمهوری اسلامی عدم تامین معیشت و سلامت را به مرحله خطرناکی رسانده است، این وضعیت مستقیما برشرایط زندگی هزاران کارگر صنعتی ترین و کلیدی ترین بخش طبقه کارگر هم تاثیر مخرب گذاشته است.
نگاهی به اعتصابات سراسری کارگران نفت و پتروشیمی ـ گفتگوی رادیو پیام کانادا با اعظم بهرامی، پژوهشگر و کنشگر محیط زیست و زنان؛ و فرانک چالاک، تحلیلگر سیاسی در سیزدهمین روز اعتصابات کارگران نفت و پتروشیمی. مواردی همچون ریشه های این اعتصاب از زوایای گوناگون از جمله فساد سیستماتیک و رانت خواری؛ مهاجرت به حاشیه شهرها؛ ارتش ذخیره کار در این میزگرد مورد بررسی قرار گرفت.
#من_هم_کارگرم,اعتصاب۱۴۰۰,#اعتصابات_سراسری,#کمپین_۱۴۰۰,شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت
برای نخستین بار در تاریخ سوئد پارلمان دولت را ساقط کرد! روز دوشنبه ۲۸ جون ۲۰۲۱ ریکسداگ (پارلمان) سوئد در اقدامی که برای نخستین بار در تاریخ این کشور رخ می‌دهد به دولت «استفان لوفن» نخست وزیر سوسیال دموکرات این کشور رای عدم اعتماد داد و آن را ساقط کرد. حزب چپ یکی از احزاب پارلمانی که ۲۷ عضو در مجلس سوئد دارد خواستار برگزاری جلسه رای اعتماد به لوفن شده بود. حزب چپ سوئد که تاکنون به طور مداوم حامی دولت بود، در اعتراض به طرح آزاد سازی اجاره‌های تنظیم شده از قصد خود برای رای عدم اعتماد داد.
اعتصاب در نفت فراگیر شده است. دامنه آن به ۷۵ مرکز نفتی درهشت استان کشیده شده است. این اعتصاب کارگران پروژه ای پیمانی در پالایشگاهها، پتروشیمی ها و نیروگاههاست. اما کارگران ارکان ثالث و قرارداد موقت نیز دارند وارد اعتصاب میشوند. کارگران رسمی نفت نیز بخاطر نحوه افزایشان مزدی خود در اعتراض بودند که دولت ناگزیر به عقب نشینی و پس گرفتن بخشی اصلی مصوبه مجلس در این رابطه شد. اینکه اعتصاب نفت از کجا شروع، خواستها و مطالبات کدامند، چه گرایشاتی و با چه شیوه هایی از مبارزه درگیر در این حرکت اعتراضی سراسری هستند،
در حالیکه جمهوری اسلامی مشغول بیرون کشیدن لاشه لت و پار شده "نظام" از زیر بازار "انتخابات"، کمر راست کردن از زیر بار این مضحکه و لاپوشانی شکست خود در مقابل مردم بود، اعتصاب کارگران نفت این واقعیت "تلخ" را در مقابلشان قرار داد که جدال میلیونی بر سر رفاه، معیشت و آزادی، وارد دور جدیدی از خود میشود. نشان داد طبقه کارگر در ایران فقط از کنار نمایش "انتخابات" بی تفاوت نگذشت و "خانه نشین" نشد و در روزهای "مبارزه انتخاباتی" در تدارک صف بستن متحدانه و به جدال طلبیدن برنده و بازنده این مضحکه بود.
اعتصابات وسیع کارگران نفت و گاز و سرانجام آن، پیروزی یا شکست و چگونگی رسیدن به آن مهمترین سوال روی میز جنبش کارگری در ایران و همه حامیان آن و بعلاوه روی میز هر سه قوای حاکمیت و کارفرمایان در ایران است. حول این اعتصابات دو طبقه در سطوح مختلف در مقابل هم سنگر گرفته اند، طرح میریزند، تلاش میکنند و حول خود فضای جامعه را تماما به خود اختصاص داده اند. حاکمیت و همه رسانه ها، مراکز اطلاعاتی، بیت خامنه ای و قوه قضائیه، مجلس و دولت، وزارت کار، خانه کارگر و شوراهای اسلامی، امام جمعه ها و ...، همراه با اتحادیه کارفرمایان جملگی بسیج شده اند.
در حال حاضر (نهمین روز اعتصاب) بیش از هفتاد واحد از مراکز تولیدی و استخراج و پالایشگاههای صنایع گاز، نفت، پیروشیمی و نیروگاهی در اعتصاب بسر میبرند. روز گذشته نیز رانندگان پالایشگاه اصفهان به اعتصاب پیوستند. تخمین زده میشود که نزدیک به ٣٠ هزار کارگر در این صنعت کلیدی کشور در حال اعتصاب بسر میبرند. دامنه اعتصاب ١٠ استان کشور را در بر میگیرد از پالایشگاههای جنوب تا نیروگاه سیکل ترکیبی ارومیه و همچنین پالایشگاههای کلیدی مانند پالایشگاه آبادان، تهران، اصفهان و مجموعه ای واحدهای صنعتی در عسلویه در اعتصاب بسر میبرند.
سلطه‌ی همواره بی رحمانه ی اسرائیل: پس از ده روزمناقشه که بیش از ٢٣٠ کشته فلسطینی و ١٢ کشته اسرائیلی برجای گذاشت، اسرائیل و حماس آتش بسِ بی قیدوشرطی برقرار کردند . توقف درگیری ها، تنش های بیت المقدس شرقی و کرانه باختری را آرام نکرد و البته مسئله های اصلی را نیز حل نمی کند. در نبود دولتی پایدار و تحمل ناپذیربودن مستعمره سازی، فلسطینی ها به مبارزه برای حقوق خود ادامه خواهند داد.
دیدار - گسترش اعتصاب کارگران نفت ، توطئه های رژیم مصاحبه اسد نودینیان با محمود قزوینی
گفتگوی صدای نو در سیدنی با محمد قراگوزلو در باره اعتصاب کارگران نفت، نگاهی به تاریخچه اعتصابات کارگران نفت، تاثیرات آن در مبارزات مردم ، مطالبات کارگران، مشکلات و معضلات، نیازها و کمبودها و همچنین تلاش افراد و تشکلهای پرو غرب از جمله پاسدار سابق محسن سازگارا و تشکل موسوم به شورای مدیریت گذار برای نفوذ در این دور از اعتصابات کارگران صنعت نفت…
دیدار -اعتصاب سراسری و با شکوه کارگران نفت ، مصاحبه اسد نودینیان با مجید حسینی از مبارزان کمونیست
مردم با نه بزرگ و با شرکت نکردنشان در مضحکه انتخابات عملا تنفر و نارضایتی شان را به حکومت گفتند و تکلیفش را روشن کردند. بیست و هشت خرداد سال جاری ادامه جنبشی است که در دی ماه ٩٦ علیه بیکاری و گرانی شروع شد و در اعتراضات آبان و دی ماه ٩٨ با شعار نابود باد حکومت اسلامی ادامه پیدا کرد. اینبار در بیست و هشت خرداد اما مردم خیلی شفاف جنبشی که چند دهه است برایش تلاش کرده اند، جنبش سرنگونی را قدمها جلو بردند. عملا جنبش سرنگونی را به مساله مشترک مبارزه نزدیک به شصت درصد شهروندان جامعه تبدیل کردند.
از منظر روندهای اساسی حاکم بر آن، اقتصاد ایران همچنان گرفتار همان بحران و تنگناها است که سالها با آن روبرو بوده است. فراتر از این هم میتوان به سابقه برگشت و گفت: بنیاد این بحران و تنگناها مصافها و چالنجهایی است که از دو دهه و نیم پیش، از دوره رفسنجانی، گریبانگیر اقتصاد زیر حاکمیت اسلامی بوده و دوره بعد از دوره با ویژگیهای فرعی غیرتعیین کننده ادامه داشته است. امروز که زمانی نسبتا کافی از اجرای برجام گذشته، ویژگیهای اقتصاد بعد از برجام را میشود دید و سنجید و بر مبنای آن وضع موجود اوضاع اقتصادی و چشم انداز آتی را ارزیابی کرد.
دلایل«حماسه» خواندن انتصاباتی که تحریم و عملا تبدیل به یک همه پرسی شد! چرا خامنه ای و دیگرسردمداران ذوب در ولایت کمترین مشارکت تاریخی در انتصابات حکومت اسلامی را «حماسه» می خوانند؟! حماسه خوانی «خامنه ای» به نمایشی که به نوعی به همه پرسی علیه نظام تبدیل شد و مهرباطله برپیشانی آن خورد به چه معناست؟! چرا خامنه ای حتی پس از خرابی بصره و علیرغم واجب شرعی و تکلیف دانستن مشارکت در انتخابات و هم چنین دادن حکم حرمت به آرای باطله، هم چنان سیاست انکار و فراربه جلو اتخاذکرده و حتی حاضر شده است
(کارگر نفت ما رهبر سرسخت ما): زمانی کار برای انسان به یک لذت تبدیل میشود که به فول کارل مارکس خودش را در چیزی که خلق کرده ببیند. کار ما باید این فرصت خلاقیت را به ما بدهد تا به واسطه آن بتوانیم جنبه‌های خوب‌مان را به نمایش بگذاریم، این جنبه‌ها می‌تواند انسانیت ما باشد، یا هوش یا مهارتی که داریم. اما اگر شغل عذاب‌آوری داشته باشیم که نتواند احساس‌مان را درگیر کند، افسرده و ناامید خواهیم شد. کارل مارکس، همچنین در «جنگ داخلی در فرانسه» توضیح می‌دهد که ما چگونه در کمون پاریس برای نخستین بار جامعه‌‌ای را تجربه کردیم که در آن کارگران به قدرت رسیده‌اند. وی می‌نویسد:
