از نیویورک تا تهران، از پاریس تا لندن و بیروت و تلاویو، جهان امروز آکنده از دوگانگی و آشوب است. هم در صف حاکمین، هم در صف محکومین؛ هم در صف درهم مشتی گانگستر مالی، سیاسی و نظامی که زندگی، رفاه، امنیت و آزادی بشر در سراسر کره خاکی را بازیچه رقابت‌های افسارگسیخته خود کرده‌اند؛ و هم در صف بشریت به‌ستوه آمده که نه تنها دیگر باوری به قدرت بالای سر ندارد که هر روز از گوشه‌ای علیه آن به‌پا می‌خیزد! در فرانسه و ایران، دو جامعه انقلاب‌خیز که در آن محرومین بسرعت علیه دولت‌های حاکم دست به قدرت خود می‌برند، تا آمریکایی که جنبش ساختارشکن پایین که در غیاب یک قطب قدرتمند چپ به سمت ترامپ و راست افراطی شیفت کرد، و هیٸت حاکمه و نظام سیاسی آمریکا را تماما در بحران مشروعیت دستخوش توفان کرده است.

با ورود به سال نو و آغاز اعتراضات معیشتی و صنفی از همان روز دوم آن، هر ناظری می تواند ببیند که ایران در سال جاری به یک دوره ی پرتلاطم -از حیث اقتصادی، اجتماعی و سیاسی- پا گذاشته است. میراث جنبش مردمی ۱۴۰۱ روی دوش رژیمی که برای فردایش نقشه ای ندارد ۱۴۰۲ را به سالی پرچالش تبدیل می کند که بزرگترین آنها برای او، تامین حیات کوتاه مدت است. وقتی حکومتی به روزمره ‌گی بقا دچار می شود مدت کوتاهی بحران فراگیر کافیست تا کنترل بلند مدت اوضاع را از دست آن بیرون آورد. این که به بن بست مطلق رسیده است برای رژیم آشکار شده، مانده که برای مردم نیز بدیهی شود.

چپ غیر کارگری و جریانات با القاب کمونیستی رویگردان از کمونیزم، به بهانه منشور رفرمیستی مطالبات حداقلی ...و همایش 22 آپریل کلن، به آغوش رفرمیسم خزیدند. رفرمیزمی که یکسرش سولیداریتی سنتر در غرب، و سر دیگرش در داخل کشور میان لیبرالها و سانتریستها اکثریتی ها و نئوتوده ایهایست. رفرمیزمی که حتی بنوعی رژیم ننگین ایران را از زیر ضربات خطر انقلاب پیشارو به در میبرد. منشور رفرمیستی و همایش کلن، رفرمیستها سانتریستها و چپ گل و گشاد را حول پرچم "همه با همی" گرد هم آورده. اما خواهیم دید، این همه جنجال آفرینی اتحاد پوشالی، در همان فردای پس از همایش، همچون حباب روی آب خواهد ترکید. و هر کدام خطای این شکست و انتخاب سیاسی خویش را به حساب دیگری می نویسد!

حوادث وتلاطمات انقلابی وخیزش جاری هفت ماهه درایران،جایگاه لرزان حکومت اوباش اسلامی سرمایه داران،جامعه دها میلیونی کارگران وزحمتکشان،زنان وجوانان وهمه انسانهای به جان آمده و عاصی ازحکومت سرمایه وخرافه وجهالت وکثافت اسلامی وهمچنین درخارج ازمرزهای ایران همه نگاهها رابه آنچه دراین طرف می گذرد توجه داده است.دراین هفت ماه اخیرحاکمیت جنون اسلامی و سرمایه ازانجام هیچ جنایتی برای سرکوب خیزش قدرتمند جاری فروگذاری نکرده است.

انقلاب «زن، زندگی، آزادی»، فضای جدیدی را برای همه جنبش‌های اجتماعی و گرایشات سیاسی مخالف جمهوری اسلامی در داخل و خارج کشور، باز کرده است. اساسا یک وجه مهم انقلاب‌ها، رنگارنگ بودن آن‌هاست اما با گذشت زمان و ادامه انقلاب، برخی رنگ‌ها کمرنگ‌تر و برخی دیگر پررنگ‌تر می‌گردند. به‌عبارت دیگر در دوره‌های انقلابی، همه گرایشات سیاسی از چپ تا راست و میانه به تحرک درمی‌آیند تا مهر خود بر روند انقلاب بکوبند و نهایت با پیروزی انقلاب، حاکمیت دل‌خواه خودشان را به‌وجود بیاورند.

فرمانده به سربازش گفت: چرا فرمان ِ شلیک دادم شلیک نکردی. سرباز گفت: به هزار و یک دلیل. چندین دلیل شمرد و در آخر گفت: درضمن فشنگ هم نداشتم. فرمانده گفت: می خواستی اول همین را بگویی. مشکل ِ اصلی ِ نافرمانی ِ تو همین است. این حکایت ِ رهبر و فرمانده ِ رژیم است. رفته است روی منبر و یکی یکی مشکلات ِ مبتلا به ِ جامعه را از دید ِ خودش و نه از دید ِ آنان که مشکلات و علت و عامل ِ مشکلات را می دانند و می شناسند، همه ی آنچه را به مصلحت ِ خود و رژیم اش است بر می شمارد جزآن را که علت وعامل ِ اصلی ِ تمام ِ مشکلات ِ این جامعه است، و مقدم بر همه اقتصاد را عمده می کند.

مهم‌ترین ویژگی زنان ایران در یک صد سال اخیر، این است که آنان در بسیاری از جنبش‌های انقلابی، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی جنبش‌های مسلحانه این قرن شرکت داشته‌اند. این ویژگی موقعیت آنان را با سده‌های پیش از این متمایز می‌کند. از سوی دیگر، ایران در میان کشورهای خاورمیانه پیش‌تاز تحولات سیاسی و انقلابی بوده است همان گونه که ایران در خاورمیانه، پیشگام مدرنیزاسیون و تحول‌خواهی بوده، زنان ایرانی نیز نسبت به زنان خاورمیانه در جنبش‌های سیاسی و اجتماعی پیش‌گام بوده‌اند.

 اعتراضات در فرانسه، تظاهرات های میلیونی، اعتصابات رو به گسترش و فراخوان های متعدد به نه بزرگ به ماکرون، به درستی به جنبشی الهام بخش در اروپا تبدیل شده است. پژواکی که به همراه خود،‌ به فرانسه محدود نمانده و دامنه آن به سایر کشورهای اروپایی کشیده شده است. در هفته اخیر، اعتصاب سراسری کارگران خدمات دولتی و ترانسپورت آلمان را به تعطیلی کشاند. در حالیکه صاحب کاران و دولت آلمان که اعتصاب را "بی دلیل" نامیدند، حتی میدیای آلمان هم ناچار شد که این درجه از همبستگی عمومی و صف متحد میلیونی کارگران و کارمندان را، "مگا اعتصاب" و اعتراضی چشمگیر نامید که در چند دهه اخیر در آلمان سابقه نداشته است.

تشدید تفرقه سیاسی در عراق و سوریه: تلاطم های بزرگ خاورنزدیک در ۳ دهه گذشته به کردهای عراق و سوریه امکان داده که با وجود عدم توفیق در کسب استقلال، به خودمختاری منطقه ای دست یابند. اما، بخاطر اختلاف هایی که بین خود دارند، با تهدیدهای بسیاری رودررو هستند. این امر به ویژه در روژاوا دیده می شود که رهبران کرد نگران خطر روزافزون اشغال شدن سرزمینشان توسط ترکیه هستند. در سپتامبر ۲۰۱۷، دولت اقلیم خودمختار کردستان عراق (GRK) یک همه پرسی برای استقلال منطقه خودمختار خود در شمال عراق سازماندهی کرد.

سه‌شنبه بیست و هشتم مارس 2023، حدود 2 میلیون نفر در خیابان‌های شهرها مختلف فرانسه از جمله پاریس، با خواندن سرود انترناسیونال*، دست به راه‌پیمایی اعتراضی زدند. معترضین صحنه‌های باشکوهی از مبارزه و همبستگی خود در خیابان‌ها آفریده‌اند. صحنه‌هایی که برای بسیاری یادآور انقلاب فرانسه، کمون پاریس و انقلاب کارگری – دانشجویی مه 1968 است. در دهمین روز از اعتراضات فرانسه، صدها هزار نفر در مرکز پاریس، پایتخت و شهرهای دیگر فرانسه به خیابان آمدند. این تظاهرات در اعتراض به تغییر قانون بازنشستگی است.

 مازیاردرمقاله ی« چرا باید مارکسیست بود، سخنی با جوانان»، تمام ِ استدلال های اش را بر این پایه گذاشته که رِژیم ِ اسلامی یک رژیم ِ سرمایه داری ِ هنجارمند و قانون مند با تمام ِویژه گی های تاریخی دورانی ِآن نظیر ِ آلمان و سوئد و نروژ است. ازاین رو ضرورت ِتاریخی ایجاب می کند رویکرد و شیوه ی مقابله با آن نیزدرچارچوب ِچنین درک وبرداشت و نگرشی باشد.

این کامنت نسبتا طولانی نتیجه مناقشه با مخالفان دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا است که پارسال در فیس بوک در گرفت و اکنون که بحث لیبرال دمکراتها، رفرمیستها و سانتریستها در حمایت از "منشور حداقلی..!" داغست، بی مناسبت ندیدم پس از بازنویسی اینجا بروزش کنم. کسانیکه دکترین دیکتاتوری انقلابی پرولتاریا را مردود میدانند در واقع علیه پروسه گذار به کمونیزم هستند، شاید بشود در چند دسته آنها را معرفی کرد.

 خمینی و انصارش جامعه ایران را اسلامی اعلام کردند و تا هم اکنون آنرا با وحشیانه ترین سرکوب ها و خفقان نگاه داشته اند. مردم اما و نسل کنونی بویژه تصمیم به دفن کردن آن دارند.  در کردستان و یا درست تر، در مناطقی که مردم کرد زبان نیز زندگی میکنند هر چه تاثیر فعالیت و سازمان کمونیستها کم تر میشود ، رواج افکار و توان بسیج و سازماندهی خرافی و ارتجاعی ناسیونالیستی بیشتر است. در چنین فضایی است که یکی کردستان را اسلامی و مربوط به سنی ها می‌داند و دیگری جامعه را بی طبقه اعلام میکند، تلاشی که حزب دمکرات کردستان ایران شروع کرد و لشگر شکست خوردگان سابقا چپ در کومه له را نیز با جنبش ارتجاعی اش همراه کرد.

در ۹ آذر ۱۴۰۱، در اوج اعتراضات سراسری «زن زندگی‌ آزادی» در ایران، رسانه‌ها از مسمومیت ۱۸ دانش‌آموز دختر در هنرستان نور در منطقه یزدانشهر قم خبر دادند. سه روز بعد اتفاق مشابهی در مدرسه شبانه‌روزی پسرانه امام حسین در ساری گزارش شد که ۵۰ دانش‌آموز را درگیر علائمی شبیه مسمومیت تنفسی کرد. اتفاقات مشابه در چند روز بعد در مدارس وردنجان، قم، اردبیل و قوچان گزارش شد. از ۸ بهمن ۱۴۰۱ موارد متعددی از این نوع مسمومیت‌ها در مدارس قم گزارش شد و کم‌کم اتفاقات مشابهی در پایتخت و در بسیاری از شهرهای دیگر هم رخ داد.

   پیشگفتار مستند و مستدل (برگهایی "زرین" از تاریخ مکتوب نه چندان زرین)  "اما در قلب این حماسه ء کبیر مردی, چهره پرچمدار و قهرمان آن همچون خورشید ء تابناک تر از هر ستاره میدرخشد. او که در حساس ترین مقطع تاریخ مبارزات این میهن به عنوان پیشوا و تبلور شرف و آزادگی مردم ما لقب امام گرفت. بی تردید برای کمتر پیشوائی همچون امام خمینی عشق و فداکاری نثار شده است. قلب میلیونها انسان رنجدیده و تحت ستم با نام او سرود آزادی سرداد." : "مجاهد" نشریه مجاهدین خلق ایران, سال اول شماره (١), دوشنبه ١ مرداد ۵٨ صفحه ١ ادامه در صفحه ٢ ـ (یعنی ١٦٠ روز بعد از انقلاب و جنایات هولناک رژیم در سراسر کشور)