قانون قرون وسطایی «حجاب و عفاف» را لغو کنید و بیش از این به مردم ایران اهانت نکنید

تنگناهای اقتصادی، کار را به مضیقه های معیشتی رسانیده و تورم و گرانی سرسام آور و روز افزون، ملت ایران را از تامین حداقل های زندگی نیز محروم کرده است. اهداف ایدئولوژیک حکومت و دخالت های نابجا در کشورهای منطقه با صرف هزینه های میلیاردها دلاری با شکست روبرو شده و نتایج زیان بار آن، چه از لحاظ اقتصادی و چه از لحاظ امنیت ملی گریبان ملت ایران را می فشارد.

در چنین اوضاع اسفناکی، مجلس فرمایشی این حکومت، علیرغم خواسته بانوان فرهیخته این سرزمین که خواهان نخستین حقوق انسانی خود یعنی حق انتخاب پوشش خود هستند و حداقل در همین دوساله اخیر در راه این خواسته ی بر حق خود، در خیزش «زن، زندگی، آزادی»، صدها کشته و هزاران زندانی داده اند، مورد اهانت قرار داده و قانون موسوم به «حجاب و عفاف» را به تصویب رسانده است. تصویب این قانون چیزی جز سرپوش گذاشتن بر شکست ها در عرصه های مختلف و جز به خیال مرعوب کردن جامعه ی به پا خاسته ایران نیست.

این قانون از لحاظ حقوقی و از لحاظ اجتماعی و سیاسی دارای ده ها ایراد و اشکال عمده می باشد. صرفنظر از این که نداشتن پوشش روی سر اصولا جرم نیست و بلکه از بدیهی ترین و اولیه ترین حقوق انسانی بانوان است، مجازات در نظر گرفته شده در این قانون نیز به هیچوجه تناسبی با جرمی که تدوین کنندگان، فرض کرده اند ندارد.

مجازات هایی مانند ندادن کارت ملی، ممنوع الخروج کردن و محروم کردن از خدمات دولتی زنان فرهیخته، تحصیل کرده، با فرهنگ و عفیف این کشور که مخالف حجاب اجباری هستند چگونه قابل توجیه است؟ از لحاظ اجتماعی و سیاسی این قانون یک الگوی طالبانی است.

در بخشی از این قانون، آموزش و ترویج سبک زندگی اسلامی خانواده محور آورده شده است. مگر با تورم افسار گسیخته و رکود اقتصادی و فقر و بیکاری، تحریم های بی دلیلی که فقط مردم ایران از آن رنج می برند و شرایطی که موجب شده اغلب جوانان و نخبگان کشور آرزوی فرار از این مملکت را دارند، می توانید جوانان را وادار به ازدواج و فرزند آوری کنید؟

تمام کشورهای مسلمان حتی عربستان سعودی که زادگاه اسلام است دروازه های خود را به روی خارجیان نبسته اند و از ورود خارجیان بدون حجاب استقبال می کنند. مگر ما در قرون وسطی زندگی می کنیم که کشور خود را با قوانین این چنینی منزوی کنیم؟ در ربع اول قرن بیست و یکم، در دوره هوش مصنوعی، ماهواره ها، دنیای مجازی و گسترش فرهنگ آزاد، اجرای این قبیل قوانین ممکن نیست. باید قوانینی وضع شود که عادلانه و متناسب با زمان و رعایت مبانی حقوق بشر و در راستای مصالح ملی باشد. در غیر این صورت جامعه قانون نادرست را نخواهد پذیرفت و برای آن ارزش و اعتباری قائل نخواهد شد.

جبهه ملی ایران به عنوان سازمان سیاسی با ۷۵ سال پیشینه ی آزادیخواهی و اعتقاد به حقوق بشر که از ابتدای انقلاب به ویژه پس از دو رویداد اسفند ۱۳۵۷ و اعمال حجاب اجباری، تنها سازمانی بوده که از حقوق بانوان این سرزمین در حق انتخاب نوع پوشش پشتیبانی کرده، اکنون نیز قانون «حجاب و عفاف» را مردود دانسته و خواستار لغو این قانون قرون وسطایی می باشد. قانونی که دور از شان و حیثیت فرهنگی ملت بزرگ ایران است.

 شورای مرکزی جبهه ملی ایران

تهران – ۱۶ آذر ماه ۱۴۰۳