نسلی که به میدان آمده است حاضر به سکوت نیست. چرا که نمیخواهد بیش از این آرزوهایش توسط حاکمان ستمگر، پایمال شود. نوجوانان دانش آموز با رنج و فقر خانواده هایشان آشنا و با ان زندگی کرده اند و نفرت شان از مسببان این وضع را با شعار «مرگ بر دیکتاتور» و «ما همه مهسا هستیم، بجنگ تا بجنگیم»، فریاد می زنند. جامعه‌ی ما و بویژه معلمان و خانواده‌ی دانش آموزان در مقابل فرزندان آگاه و جسور خود مسئولیت بسزایی بر عهده دارند. همچنین ایجاد سازمان دانش آموزی همانند تشکل‌های دانشجویان، زنان و دیگر جوانان زحمتکش و معلمان، جنبش ما را به سطح بالاتری از آگاهی و اتحاد می رساند.
