آفتاب برنیامده، دو جوان معترض، دو همسنگرمان، محمد مهدی کرمی و محمد حسینی را به دار آویختید چرا که می دانید دیگر زمان برای ما و شما در دو جهت مخالف می گذرد. هرچه می گذرد رزم ما سازمان یافته تر، پردامنه تر و پخته تر می شود و برای شما فقط هراس، رذالت، جبن و جنایتکاری است که فزونی می یابد. چه پست و چه بی همه چیزید مزدوران خود فروخته! شما که نان در خون عزیزترین جانهای این سرزمین می زنید تا چند صباح دیگر در هیبت بازجوها، شکنجه گرها، زندانبانها، ماموران سرکوب و گماشته های اتاق فکری این سیستم به غایت جنایتکار و فاسد بر عمر ننگینتان ادامه دهید.
می دانیم کور نیستید که نببینید بیش از 4 دهه کشتار، تجاوز، زندان، فقر و سرکوب، نه تنها به سکوت و تسلیم ما ختم نشد بلکه این انقلابی که صدایش به گوش همه ی دنیا رسیده است، درست در تقابل با همه ی جنایتها و ستمکاریهای شماست که هزاران پیرو جوان و زن و مرد و حتی کودکان را به خیابانها کشانده است. در واقع شما تنها کاری که می توانید بکنید ادامه دادن به همان جنایتهایی است که بیش از 4 دهه علیه ما به کار بسته اید و مسئله درست همین است؛ این جنایتکاری و ستمکاری شماست که ما را متعهد به یک انقلاب اجتماعی کرده است.
به مادر محمد مهدی بگویید، به دار کشیدن محمد مهدی و محمد حسینی که از امروز ما خانواده و خونخواهش هستیم، نه تنها خللی در عزم ما وارد نمی کند، بلکه التزام ما و اراده ی ما را برای به پیش بردن هدفمان عمیقتر، سازمان یافته تر و گسترده تر کرده است. ما به قیمت جانمان، با یارانمان با سربداران، پیمان تازه می کنیم و قسم می خوریم تا زیر و رو کردن این سیستم سراپا جنایت و فساد، حتی لحظه ای درنگ نخواهیم کرد.
جوانان انقلابی محلات کردستان
دی ماه 1401