یادداشت هفته; طی روزهای اخیر بیانیه ای در سایت رسمی «ک.ج.ک» انتشار علنی یافته است. بیانیه ثناگوی عاشورای حسینی اینگونه شروع میکند: « روزه محرم که سرآغاز مقاومت کربلاست با عبادت و مناجات از آن یاد می‌شود. علویان و مسلمانان شیعه در این محرم روزه می‌گیرند و مبارزات حضرت حسین در راه حق و عدالت را گرامی می‌دارند. ما به این مبارزه درود می‌فرستیم که وجدان بشریت را زنده نگه‌می‌دارد و می‌گوییم روح کسانی که در مبارزات و مقاومت‌ها به‌شهادت رسیده‌اند شاد باد و عبادت و خیرات عاشورا و مسلمانان شیعه قبول باشد.»
و «کمیته‌ی خلق‌ها و اعتقادات ک.ج.ک در بیانیه خود به‌مناسبت آغاز روزه محرم خاطرنشان کرد که جنبش آزادی کوردستان "یک جنبش حسینی معاصر است" و از همگان خواست تا به صفوف مبارزه برای دموکراسی و آزادی ملحق شوند. ».
این ترم ارتجاعی را رژیم پرچمدار عاشورای حسینی طی بیش از چهار دهه نتوانست با چنگ انداختن بر همه ابزار تولید و تحمیل بیکاری و فقر و محرومیت از یکسو و از دیگر سو کشتار، شکنجه و زندان نسلها با میلیتاریزه کردن شهرها و حتی خون پاشیدن به جامعه ایران بقبولاند و این ستون ایدئولوژیک و دیگر ستونهای این حاکمان متوحش سرمایه داری با مبارزات بیوقفه یکی پس از دیگری در حال فروپاشی است. کمتر کسی میتواند این حقیقت تاریخی را انکار کند که این جامعه چهار دهه بیشتر است سنگر به سنگر علیه همه وجوه این مناسبات وارونه که عاشورای حسینی جزئی از سوخت و ساز تولید و باز تولید این نظام مرتجع است و خصوصا نسل جوان تمام قد علیه آن می جنگند و هزینه های سنگین میدهند. خصوصا طی یکدهه اخیر تمام جهان شاهد است اعتصاب و اعتراضات کارگری و سایر اقشار فرودست چنان رشد صعودی داشته است که آنرا به یکی از کانونهای مهم تحول انقلابی در خاورمیانه و حتی جهان تبدیل کرده است. سیاستگذاران پ.ک.ک هر چند سالهاست همین رویکرد را خواه علنی یا در خفا با این رژیم قرون وسطایی داشته اند و رهبر معنویشان اوج آلان این افق و استراتژی مماشات و بنوعی همسویی با "اسلام ناب محمدی" را برویشان گشورده است و آنرا برایشان تئوریزه و معنا کرده، اما طی سالهای اخیر با رشد برآمد انقلابی این بخش از ناسیونالیزم نیز در پی منافع و مطامع حقیرش بخدمت این نظام در آمده است و علنا و آشکارا در کنار آن قرار گرفته است.
مردم انقلابی کردستان در همان روزهای بر سر کار آمدن این رژیم مقهور پروژه ضد انقلابی رژیم و اعوان و انصارش نه تنها نگشتند، که میخواستند با اتکاء به نیروی سرکوب و کشتار یکی از سنگرهای مستحکم انقلاب همانا کردستان را با حمایت نیروهای مرتجع منطقه ای فتح نمایند بلکه صف خود را از ضد انقلاب جدا کردند. کردستان یکی از کانونهای انقلاب بود که بسرعت قطبی گشت نه تنها در برابر رژیم ایستاد بلکه در برابر احزاب راست و چپ مماشات جو اعم از لبیک گویان به خمینی تا تودایها و اکثریتیها با قامتی استوار مبارزه کرد و هزینه های بسیار سنگین داد!
چهار دهه از این تقابل و کشمکش در برابر استثمار و ارتجاع میگذرد، صف انقلاب تا جلو آمده صف خود علیه ضد انقلابیون را مستحکم تر نموده، رژیم در برابر خیزشهای پی در پی در حال زانو زدن است، از کارخانه، کارگاه، تا دانشگاه و مدرسه و خیابان محل نبرد جهت یکسره کردن کار حافظان سرمایه شده است، اما سیاستگذاران جریانات « ک.ج.ک و پ.ک.ک» چه در گذشته و چه امروز، طی بیانیه ها و مواضع و پراتیک سیاسی خود، رسما و علنا نشان داده اند، در برابر مبارزات انقلابی مردم ایران قرار گرفته اند.
این حقیقتی است هر چند دردناک اما راست و چپ بورژوازی تاریخا هر جا منافعشان اقتضا کند، علیه منافع اکثریت عظیم جامعه که کارگران و فرودستانند، قد علم کرده اند. این رویکرد «ک.ج.ک و شرکایش» که طی بیانه تبلیغ و ترویج و تیتر زده شده است «باید همه افراد باوجدان علیه ظلم و ناحقی در کربلا موضع بگیرند» و «ایستادگی علیه یزیدیان زمانه، به‌معنی زنده نگهداشتن یاد حضرت حسین است!» اساسااز این قاعده مستثنا نیست و دقیقا در سمت ارتجاع و استمارگران این تاریخ ننگین ایستاده است!(خط تاکیدات از من است)
وقتی «ک.ج.ک» یا هر جریان و سازمانی خواه سراسری یا منطقه ای چنین ننگ تاریخی را آگاهانه انتخاب و پذیرفته باشد، رسما در برابر جنبش انقلابی ایران و کردستان قرار گرفته است.
19.07.2023