محسن ابراهیمی: بیانیه موسوی، نشانی دیگر از قدرت انقلاب مردم!

” در باره بیانه موسوی سخن سرایی می کنند. کسی اگر خود بیانیه را ندیده باشد تصور می کند که طرف شاخ غول را شکسته است و مردم باید بدهکار او که در دهه خونین شصت “نخست وزیر محبوب امام” بود باشند.

میر حسین موسوی، در خیزش ۸۸، در نقش “اپوزیسیون” درون حکومتی با وعده اصلاحات خواست روی دوش مردم بر جناح رقیب پیروز شود. او با شعار “اجرای بدون تنازل قانون اساسی” دنبال نجات حکومت از بن بستها و بحرانهایش بود؛ مردم اما دنبال رهایی از کل حکومت اسلامی بودند. بی دلیل نبود که مردم در میان وراجی او در باره “بازگشت به دوران طلایی امام” با شعار “موسوی بهانه است، کل رژیم نشانه است” اعلام کردند دنبال آینده ای هستند که در آن نشانه ای از جمهوری اسلامی نباشد.

بیانیه موسوی در متن انقلاب “زن زندگی آزادی” طرحی برای گذر از جمهوری اسلامی نیست. طرحی برای گذر از انقلاب مردم است. طرحی برای بند و بست از بالا در مقابل انقلاب مردم است. مردمی که با انقلاب میخواهند حکومت اسلامی را با همه قوانین و فرهنگ و سنتش، با امام و ولی فقیهش، با سران عمامه دار و بی عمامه اش، با سپاه و بسیجش و بالاخره با قانون اساسیش به سطل آشغال روانه کنند؛ به این بیانیه می خندند.

در همه انقلابها عقب نشینی یا ریزش مقامات حاکم، مخصوصا مقامات دانه درشتتر، حاکی از قدرت انقلاب است. برای مردمی که انقلابی به عظمت “زن، زندگی، آزادی” را خلق کرده اند، چنین بیانیه ای اگرچه مایه تمسخر است اما در عین حال نشان قدرت انقلابشان هم هست. انقلابی که با پیروزیش سران حکومت باید در مقابل مردم جهان حقایق دست اول جنایت علیه بشریت، از جمله دوران “طلایی” و خونین امامشان و نقش خودشان در آن را برملا کنند.