جمهوری اسلامی، ناتوان از مقابله با جنبش علیه اعدام

صدور احکام اعدام زندانیان سیاسی در ایران، احكام اعدام علیه زنان به جرایم سیاسی و اعدام رضا رسایی در ادامه موج اعدامهای وسیع در ماههای اخیر، نه تنها قادر نشده است به سکوت و ترس و تسلیم در جامعه و بخصوص در زندان ها و اسارتگاه های زنان، دامن بزند که گسترش جنبش علیه مجازات اعدام را بدنبال داشته است. 

جمهوری اسلامی ایران که در میان قدرت های ارتجاعی جهان، بعنوان "حریف" فاشیسم یهودی در اسراییل که ده ماه است وقیحانه در حق مردم محروم فلسطین هر روز و هرلحظه مرتکب جنایتات هولناکی میشود، برای خود "مقام" و جایگاهی ساخته است! تلاش میکند با سواستفاده از اقیانوس خونی که توسط اسراییل از مردم فلسطین بر زمین ریخته می شود، با پرچم دروغین و ریاكارانه "دفاع" از مردم فلسطین و "مقابله" با جنایات اسرائیل، تعرض همه جانبه ای به زنان، به كارگران و اقشار محروم در ایران دامن بزند. تلاش میكند از فضای جنگی و میلیتاریستی منطقه و در دل كشتار مردم فلسطین، فضای جامعه ایران را علیه جنبش آزادیخواهانه تنگ و اوضاع داخلی را به پیش از خیزش انقلابی زنان و آزادیخواهان در دوسال قبل برگرداند! جمهوری اسلامی ایران که با تکیه بر موقعیت مخرب و انگلی خود، که از باطلاق خاورمیانه ارتزاق میکند و فربه میشود، تلاش میکند فشار جامعه ای که نمی خواهدش را بر خود کم کند!

 ارتجاع حاكم بر ایران با سلاح اعدام به میدان آمده است! باز تلاش میکند که با استفاده از "ترس از جنگ" در مقابل جنبش زنان و جنبش طبقه کارگر، نفسی تازه کند و "اوضاع داخلی" را کنترل کند! تلاش میکند  به این طریق خود را از زیر تیغ تعرض و فشار جنبش انقلابی زنان، که علاوه بر جامعه، در زندان ها و اسارتگاه ها هم دست از سرش بر نمی دارد و تسلیم نمی شود، خلاص کند! تلاش میکند خود را از زیر فشار اعتراضات گسترده طبقه کارگری که نه تنها بیش از این به فقر و بی حقوقی رضایت نمی دهد، که یک دنیای بهتر میخواهد، خلاص کند! 

اما جمهوری اسلامی باید این آرزوها را به  گور بسپارد. مردم آزادیخواه ایران فرجه و امكان گسترش فقر و محرومیت، زن ستیزی و اعدام و گسترش فضای پادگانی را به جمهوری اسلامی نمیدهد. نه جنبش زنان به سکوت رضایت داده است و نه جنبش کارگری خاموش شده است و می شود! اعتراضات بند زنان زندانی و اعتصابات و اعتراضات کارگری در بسیاری از مراكز صنعتی، تجمع و اعتراض هر روزه بازنشسته و پرستار و معلم و اعتراضات نسل جوان در مراكز تحصیلی، گواه ناتوانی رژیم در "کنترل اوضاع داخلی" است. 

 صدور احکام اعدام و بالا نگاه داشتن شمشیر آن برفراز سر زندانیان، فعالین حقوق زنان، فعالین کارگری و معترضین، قادر نشده است که جنبش حق زن، حق کارگر، حق زندگی شایسته انسان امروزی را، عقب بنشاند.

قدرت ارعاب  ماشین آدم کشی جمهوری اسلامی در مقابل اعتراض زنان زندانی به احکام اعدام، فلج است! ضرب و شتم معترضین در زندان، که نه تنها برای حق زن، که علیه اعدام و برای حق زندگی در مقابل هیولایی که به جانشان افتاده است در جنگ هستند، نه نشانه قدرت که نشانه عجز و ناتوانی در مقابل تنها گوشه کوچکی از قدرت مردمی است که خود را  در زندانها نشان داده است. این جنبش قادر است افسار حکومت اعدام را بکشد! نباید به حکومت اعدام فرصت گرفتن جان زندانی سیاسی دیگری را داد! 

ماشین اعدام را میتوان با گسترش اعتراضات در خارج از زندانها، با به بکارگیری قدرت طبقه کارگری كه در میدان است، تماما فلج کرد! میتوان خطر کشتار و جنایت بیشتر از انگل جمهوری اسلامی را برای همیشه از سر جامعه کم کرد! باید  قدرت مردم آزادیخواه و متمدن، از کارخانه ها تا محل های کار و زندگی، به حرکت درآید، باید افسار جمهوری اسلامی در تعرض به حق زندگی را كشید!

مرگ بر حکومت اعدام و شکنجه و زندان

زنده باد سوسیالیسم

حزب حكمتیست (خط رسمی)

۲۲مرداد ۱۴۰۳- ۱۲ اوت ۲۰۲۴