دور جدید اعتصاب فراگیر کارگران پروژه ای نفت و گاز جنوب برای افزایش دستمزد، مرخصی ١٤ روزه و یک اعلامیه و پیام دیگر

"کمپین سراسری نفت و گاز" طی بیانیه ای تا پایان خرداد برای تامین خواستهای معوق مانده کارگران زمان تعیین کرده بود.

اعتصاب از ۳۱ خرداد ۱۴۰۳ میان کارگران پروژه‌ای در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و دیگر مراکز نفت و گاز شروع شده است. این کارگران با تحویل ابزار کار خود محل را ترک کرده و خانه و شهر خود رفتند. با پیوستن حدود ٣٠٠٠ نیروی پروژه‌ای، قراردادی، ارکان ثالث به کمپین، طی دو روز گذشته قریب هشتاد شرکت پیمانکاری با حدود ١٧ الی ١٨ هزار کارگر وارد اعتصاب شدند. خواست محوری اعتصاب افزایش دستمزدها، بهبود وضعیت دریافتی ها، ١٤ روز کار و ١٤ روز مرخصی، حذف پیمانکاران از روند تامین نیرو و انعقاد قرارداد، تغییر وضعیت و تامین امنیت شغلی است. حذف پیمانکاران یکی از خواستهای محوری است که هر سال طرح شده اما هیچوقت بطور جدی پیگیری نشده است. وزارت نفت طرح و مصوباتی برای "ساماندهی" کارگران ارکان ثالث و بخشهای ذیربط به تولید دارد اما همین نیز اجرا نشده است. کارگران از تفاوت فاحش در دستمزدها و متعلقات آن، به قراردادها و شرایط متفاوت کار اعتراض دارند و خواهان شرایط مزدی و مزایای یکسان برای کارگران پروژه‌ای، ارکان ثالث، قرارداد موقت، حجمی، روزمزد و قرارداد معین هستند که مانند کارگران رسمی از همه مزایای شغلی صنعت نفت برخوردار باشند. در کنار این خواستهای محوری، خواستهائی از جمله پرداخت دستمزدهای معوق، بهبود وضع خوابگاه‌ها، مراکز عمومی بهداشتی محیط‌های کار و ایمنی محیط کار نیز مطرح هستند. 

حزب کمونیست کارگری - حکمتیست به اعتصاب کارگران پروژه ای و پیمانی درود میفرستد و پیشروی و پیروزی آنرا در گرو اتحاد فعال کارگران اعتصابی و اجتناب از تکرار اشتباه های اعتصابات قبلی میداند. این اعتصاب به تحرک اعتصابی و اعتراضی در جامعه نیرو میدهد و ضروری است همه جا با همبستگی گسترده کارگری روبرو شود. خواستهای کارگران برحق است و در درجه اول باید دست هر پیمانکار، هر موعظه گر موسوم به "عدالتخواه" اما مزدور کارفرما از سر اعتصاب کوتاه شود. سیاستی که کارگر را به نشستن در خانه و انتظار دعوت میکند و داور جایزه دادن به "کارفرمای خوب" میشود، سیاستی برضد کمپین و خواست کارگران است و به جنبش کارگری و اعتصاب مهم کارگران پروژه ای ضربه میزند. 

شرط لازم موفقیت اینست که کارگران به نیروی خود متکی شوند، سیاست خانه نشینی را کنار بگذارند، در مراکز استانها و هرجائی که درست تشخیص میدهند مرتبا حرکتهای اعتراضی و مجمع عمومی برگزار کنند. برای تحقق خواستهایشان فعالانه روشنگری و با ایجاد اتحاد بیشتر حول اعتصاب نیرو بسیج کنند. قدرت کارگر به حضور متحد او و درک منافع کارگری است. درود بر اتحاد و اعتصاب کارگران پیمانی و پروژه ای!

مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!

حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
٣ تیر ١٤٠٣ – ٢٣ جون ٢٠٢٤

اعلامیه حزب حکمتیست در باره انتخابات پارلمان اروپا

کارگران اروپا باید آلترناتیو طبقاتی خود را بمیدان بیاورند!
نه به فاشیسم، نه به کاپیتالیسم!

روزهای پنجشنبه تا یکشنبه، ٦ الی ٩ ژوئن ۲۰۲۴، انتخابات پارلمان اروپا در ٢٨ کشور اتحادیه اروپا برگزار شد که احزاب راست افراطی و نژادپرست در قیاس با دوره قبل رشد قابل توجهی داشتند. در فرانسه "حزب اجتماع ملی" ماری لوپن با کسب بالاترین آرا خواهان انحلال پارلمان شد و امانوئل مکرون بلافاصله پارلمان را منحل و انتخابات زودرس اعلام کرد. در آلمان "حزب آلترناتیو برای آلمان" مقام دوم را به خود اختصاص داد. در اتریش و ایتالیا، "حزب آزادی اتریش" و "حزب برادران ایتالیا" به قدرتمندترین احزاب این کشورها تبدیل شدند. در این انتخابات مجموعا ۴۳ درصد از واجدین رای شرکت کردند. علیرغم رشد جریانات راست افراطی، هنوز اکثریت پارلمان اروپا را دو گروهبندی بزرگ احزاب راست محافظه کار و راست مرکز تشکیل میدهند. 

در فرانسه با انحلال پارلمان و برگزاری انتخابات زودرس، قطب بندی جدیدی ایجاد شده است. بار دیگر اتحاد برای ممانعت از پیروزی حزب نژادپرست "اجتماع ملی" به صدر رانده شده است. در فرانسه بارها این قطب بندی شکل گرفته که طی آن ائتلافی از احزاب پارلمانی با رای به ژاک شیراک یا نیکولا سارکوزی یا امانوئل مکرون دست راستی از پیروزی حزب ماری لوپن فاشیست ممانعت کردند. تشکیل برق آسای "جبهه مردمی نوین ضد راست افراطی" متشکل از احزاب راست رفرمیست و چپ مرکز از جمله؛ حزب فرانسه تسلیم ناپذیر، حزب کمونیست فرانسه، حزب سوسیالیست فرانسه، احزاب سبز، هدفش را نفی قدرتگیری راست افراطی قرار داده است با این تفاوت که اینبار علیه لوپنیست ها و مکرونیست ها و ائتلاف احزاب راست هستند. این جبهه از حمایت سندیکاهای کارگری و گروه ها و جوانان ضد فاشیست برخوردار است. 

احزاب راست افراطی از دهه نود تدریجا وارد پارلمانها شدند. مسائلی مانند بحران و رکود اقتصادی، گرانی و بیکاری، جنگ اوکراین و پیامدهای آن، تاثیرات دوران کووید ١٩، ترویسم اسلامی، تمایل عمومی طبقه حاکم اروپا برای مقابله با پذیرش مهاجرین، هر کدام به درجات متفاوت به رشد احزاب نژادپرست زمینه میدهند. مسئله مهمتر اینست که راست افراطی از دل همین دمکراسی، از نیازهای همین طبقه حاکم و همین نظم تبعیض گر و استثمارگر کاپیتالیستی برمیخیزد و به همین طبقه و همین نظام خدمت میکند. احزاب راست افراطی در چهارچوب سرمایه داری جهان امروز، آلترناتیو انکشاف اقتصادی و یا مدل انباشت سرمایه برای دوره معینی نیستند. نقش راست افراطی اینست که مجموعه طبقه حاکم و بورژوازی را به سمت راست بچرخاند. همین امروز احزاب پارلمانی از راست تا چپ بخشی از پلاتفرم فاشیستها را از جمله در مسئله مهاجرت پیش میبرند. باید با تمام قوا علیه پیشروی احزاب راست افراطی و فاشیست مقابله کرد. اما پیروزی فرضی "جبهه مردمی" و شکست حزب "اجتماع ملی"، خطر رشد راست افراطی را رفع نمیکند بلکه آنرا موقتاً به عقب می اندازد. این کارنامه احزاب مرکز و در دهه اخیر احزاب جدید رفرمیست است که در چهارچوب نظم کنونی مجری سیاستهای ریاضت اقتصادی و ضد مهاجر سرمایه داری شدند. 

طبقه کارگر اروپا ضروری است برای دخالت موثر در جامعه از چهارچوب پارلمان بمثابه دروازه قدرت عبور کند و بمثابه حزب رهبر آزادی جامعه آلترناتیو طبقاتی خود را بمیدان بیاورد. پارلمان و دمکراسی مجرای اعمال اراده و دخالت مستمر شهروندان در سرنوشت و مقدرات خویش نیست بلکه مکانیسمی برای اتمیزه کردن و  سلب اختیار از شهروندان است. مبارزه برای نفی کایپتالیسم با مبارزه برای بهبود وضع موجود و عقب راندن فاشیستهای طبقه حاکم تناقضی ندارد. طبقه کارگر و سوسیالیسم کارگری در فرانسه و اروپا، ضروری است افق رهائی از وضع موجود را بمثابه راه حل کارگری در مقابل جبهه ها و راه حلهای کل بورژوازی بگذارد. شکست فاشیستها توسط اردوی ضد فاشیست باید به قدرت بیشتر طبقه کارگر منجر شود و نه به تخت نشاندن امثال مکرون. کارگران فرانسه مهمترین نیروی ضد فاشیسم هستند و ضروری است حضورشان را به سیاستی کارگری و ضد سرمایه داری پیوند بزنند؛ نه به فاشیسم، نه به سرمایه داری، برای یک اروپای آزاد و مرفه سوسیالیستی!

آزادی، برابری، حکومت کارگری!
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست
٢٠ ژوئن ٢٠٢٤ – ٣١ خرداد ١٤٠٣

پیام دفتر مرکزی حزب حکمتیست

به مناسبت درگذشت رفیق فواد زمانی 

با تاسف فراوان اطلاع یافتیم که رفیق فواد زمانی از اعضا و کادرهای کومله و حزب کمونیست ایران، روز ۱۹ ژوئن ۲۰۲۴ در اثر ایست قلبی در سن ۴۱ سالگی، در شهر منچستر انگلستان زندگی را بدرود گفت. 

رفیق فواد زمانی متولد شهر سنندج میباشد و از همان دوران کودکی با زندگی سخت و مشقتبار زحمتکشان آشنا شد و بسیار زود به افکار انقلابی روی آورد. بعد از پایان تحصیلات در رشته حقوق به مبارزه در صفوف حزب کمونیست ایران پیوست و بسیار زود به چهره ای قابل اعتماد و محبوب در میان رفقا و همسنگران خود تبدیل شد و مسئولیتهای مختلفی را بعهده گرفت. رفیق فواد درسال ۲۰۲۰ به کشور انگلیس مهاجرت کرد و درتشکیلات خارج کشور حزب کمونیست ایران به فعالیت خود ادامه داد. 

حزب کمونیست کارگری ایران - حکمتیست ضمن اظهار تاسف به اعضای خانواده، رفیق ناصر زمانی و رفقای حزب کمونیست ایران، درگذشت نابهنگام رفیق فواد زمانی را صمیمانه تسلیت می گوید. بدون شک یاد او و تلاشش برای تحقق آرمانهای انسانی زنده و گرامی خواهد ماند.

دفتر مرکزی حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
۲۰ ژوئن ۲۰۲۴