امروز 24 آبانماه بمناسبت گرامیداشت خیزش آبان 98 و ارج نهادن از مبارزات هزاران جانباخته و هزاران گروگان که هنوز هم زیر شکنجه تهدید جانی میشوند، بیش از پنجاه شهر ایران و اکثر دانشگاهها و بخشی از مراکز کارگری در تدوام خیزش انقلابی طی اعتصاب و اعتراض شکوهمند خود، یکبار دیگر خیابانها را زیر پای رژیم متوحش ایران داغ کردند! از تهران تا شیراز، از خوزستان تا لرستان، از کردستان تا جلفا از ارومیه و تبریز تا سیستان و بلوچستان جلوهای باشکوهی از ابتکارات در نبرد، دوباره خلق شد که همه بیانگر ارتقای خیزش انقلابی به فاز بالاتر است در برابر حافظان سرمایه داری. امروز این شعار هم در تظاهرات مردم طنین انداز شد: «از کردستان تا جلفا قدرت به دست شورا».

بدبختانه بسیاری از گویندگان و نویسندگان واژه های سیاسی را نادرست به کار می برند، نمونه ای از این کاربردهای نادرست کاربرد واژه فاشیست است، بنیتو موسولینی دیکتاتور ناسیونالیست و نژادپرست و جنگ افروز ایتالیا نام حزبش را حزب فاشیست گذاشته بود، روشن است که به کسی که مانند موسولینی ناسیونالیست و نژادپرست باشد می توان گفت فاشیست اما برخی از نویسندگان و گویندگان کسانی را که از آنها خوششان نمی آید فاشیست می نامند بی آن که چنین کسانی ناسیونالیست یا نژادپرست باشند!

در سطوح دولتی همچنان در حد نیازهای دولتی این کشورها لابلای مناسبات دیپلماتیک و منافع اقتصادی شان, فریادهای پر درد مردم کشورمان گم میشود. فریبکاری در گفتگوها و پنهانکاری و مماشات درعمل چکیده اقدامات این دول است. مکرون دو ماه پیش با رئیسی جلاد دست میدهد و دو ماه بعد پذیرای گروهی از زنان معترض میشود. دولتیان آمریکا خود را در کنار مردم معترض در ایران معرفی میکنند و همزمان پذیرای کثیفترین و جنایتکارترین نماینده های جمهوری اسلامی در نیویورک میشوند.

ساحل افتادە گفت : گرچە بسی زیستم ،
هیچ نە معلوم گشت ،آە کە من کیستم ؟
موج زخود رفتەای تیز خرامید و گفت : هستم اگر میروم و گر نروم نیستم !

در طول عمر حاکمیت مذهبی سرمایه داری دلال-رانتی-نظامی ایران، بارها توده های ناراضی خطر کرده اند و به میدان آمده اند و هربار پس از جانفشانی های فراوان و تحمل دستگیری و شکنجه و اعدام و انواع سرکوب های قرون وسطایی، با عزمی راسخ در نفی این حاکمیت عقب مانده سرمایه داری، جهت سازماندهی خود و کسب آمادگی نبرد نهایی با این اژدهای هفت سر آدمخوار، به خانه ها و کارخانه ها و دیگر محیط های کار بازگشته اند!

حکومت اسلامی، از هنرمندان انقلابی و مردمی و تاثیر و نقش مهم ادبیات و هنر نوین مقاومت در جنبش‌های اجتماعی، شدیدا وحشت دارد. عموما ترانه و سرود هر دو تاریخچه و پیشینه‌ای با قدمتی طولانی دارند که در گذر زمان‌‌ها و دوره‌ها یکی از تاثیرگذارترین بخش از ادبیات بر مردم هر فرهنگی بوده‌اند. دلیل این تاثیرگذاری را می‌توان در برقراری ارتباط راحت‌تر و بهتری دانست که مردم یک جامعه به‌دلایلی چون دریافت هیجان، شور و احساس، از شعر و ترانه که با موسیقی نیز پیوند می‌یابند دانست. در دوره معاصر نیز، ترانه و سرود‌ها هم‌چنان جایگاه ویژه‌ای بین نسل‌های مختلف جامعه دارند.

روز جمعه ١٢ نوامبر سازمان آقای ابراهیم علیزاده با مرکز همکاری احزاب و سازمانهای ناسیونالیست کرد اطلاعيه مشتركي منتشر کردند. در این اطلاعیه گفته اند منبعد برای جوابگویی به ملزومات انقلاب جاری در ايران متحدانه وارد عمل مي شوند و قرار است در روزهای آینده طرح مشترك شان برای آینده كردستان را، اعلام نمايند. طرح هایشان را شنیده ایم و می شناسیم. خیزش انقلابی در ایران همه افراد و نیروها را جای واقعی شان میگذارد، ابراهیم علیزاده هم مدتها بود که با "چراغ زرد" حوصله اش سر رفته بود.

برنامه «حزب و فعالین» همان برنامه ای که دو هفته پیش صلاح مازوجی علنا تبیین کمونیزم ملی از انقلاب و سیاست و تاکتیک ناسیونالیستی را از آنجا استنتاج، و روبه جامعه بیان کرد، 18 آبانماه1401 ، طی برنامه ای دیگر تیتر بحث را ظاهرا اختصاص داده به «ضرورت تقویت قطب سوسیالیستی»، تا سوالی را که از سوی مجری برنامه شمسی خرمی حول موج انتقادات به راستروی صلاح مطرح شده ، همچون موضوعی فرعی به آن پاسخ داده شود. اما موضوعی به این مهمی که قصد داشتند آنرا فرعی جلوه دهند و گویا دغدغه آنها «ضرورت تقویت قطب سوسیالیستی» است، بسرعت جایگاه تیتر اصلی را میگیرد و سی دقیقه از بحث 42 دقیقه ای حول توجیه راستروی مازوجی می چرخد.

بعداز ج.اسلامی چه خواهد شد: فاکتها بیانگر این واقعیت هستند که سقوط جمهور اسلامی محتمل تر شده است. آنچه که میتواند این پروسه تاریخی را به سر انجام قطعی برساند، همبستگی وشرکت عملی بیشتر مردم در روند تکامل یافته تر خیزش و اعتراضات آنهاست. ساده اندیشی محض است چنانچه کسی یا جریانی بر این باور باشد که سقوط ج.ا تنها از طریق تظاهرات یا اعتصابات ، امکان پذیر خواهد بود. نیازی به توضیح ندارد این جانوران حاکم بر جامعه وسرنوشت آن به سادگی دست از سر مردم ایران برنخواهند داشت.

جمهوری اسلامی رو به سقوط است. با سرنگونی حکومت دوره گذار به نظام بعدی، دوره ای که مردم باید بتوانند آزادانه و آگاهانه نظام آتی را انتخاب کنند، آغاز میشود. احزاب و سازمانهای اپوزیسیون، تشکلها و فعالین سیاسی و مدنی، و چهره ها و تشکلهای فعال در انقلاب جاری، متناسب با پایگاه و نفوذ اجتماعی و فعالیتشان در روند انقلاب، در شکل دادن به شرایط سیاسی دوره گذار نقش خواهند داشت. ازینرو متعهد شدن طیف هرچه وسیعتری از احزاب و فعالین به آزادی های سیاسی و مدنی گام مهمی در جهت ایجاد یک فضای آزاد سیاسی برای دخالت توده های وسیع مردم در تعیین نظام آتی خواهد بود.

پذیرش پناهندگان در «غرب» هرگز عاری از تناقض نبوده ، اما تهاجم روسیه به اوکراین و فرار حدود ۵ میلیون تن از این کشور این تناقض ها را آشکارتر و در همه جا یک نظام گزینش پناهنده بر مبنای تعلق قومی و مذهبی ایجاد کرده است. پناهندگی سیاسی ایالات متحده ایتالیا Organisation internationale pour les migrations (OIM) سیاست مهاجرت نژاد پرستی پناهندگان اتحادیه اروپا Haut Commissariat des Nations unies aux réfugiés (UNHCR)

خیزش ومبارزات سرخ و شکوهمند کارگران وزحمتکشانی که ازمهرآغازیده است ومیرود تا یکباربرای همیشه بساط ننگ وکثافت حکومت اسلامی سرمایه داران را برچیند.این جنبش بشدت چپ ورادیکال همه ابعاد زندگی سیاسی واجتماعی نیروها ومحافل وشخصیتهای راست وچپ داخل وخارج کشوری راازخود متاثرنموده است وتا سوراخ سنبه های بیت رهبری نیزنفوذ کرده است.دیگرجایی برای ایفای بازی ونقش وسط ونخودی بودن نمانده است.نمی شودهم خررا خواست وهم خرما را. پولاریزاسیون وصف بندیهای طبقاتی درمیان تمامی نیروهای پوزیسیون واپوزیسیون راست وچپ با گذشت هرموج وهر روزازاین خیزش عظیم ورزمنده جاری شفاف تروروشن تروعمیق ترمیشود.

اکنون دیگر این یک حقیقت روشن است که در اوضاعی که جهان به یک “دهکده” تبدیل شده است، سیر هر تحول و تغییر و “انقلاب” نمیتواند و نباید “درخود” باشد. بلشویکها در انقلاب اکتبر در روسیه آن سالها که فقط دو شهر نیمه صنعتی داشت، اگر به جنگ بین قدرتهای امپریالیستی بی تفاوت باقی میماندند و در یک انزوای مفروض، خود را به مصاف طبقاتی در روسیه محدود میکردند، نه “حلقه ضعیف” در صف امپریالیستها را متوجه میشدند و نه پایان دادن به آن جنگ که در حقیقت کلید قدرتگیری طبقه کارگر روسیه بود.

مردم آزادیخواه در ایران، جمهوری اسلامی را نمیخواهند! طبقه كارگر، زنان، جوانان معلم و بازنشسته و پرستار، دانشجو و نوجوانان، اقشار محروم جامعه، به هزار زبان و علنا در مقابل حاكمت اعلام كرده اند كه این حكومت باید برود. بخش اعظم جامعه، بخشی كه رفاه و آزادی و عدالت و سعادت مردم را میخواهد در طی بیش از چهار دهه جدال و مبارزه خود برای ابتدایی ترین حقوق انسانی، از آزادی بیان و تشكل تا آزادی پوشش و تجمع، تا دستمزدی مناسب و تامین زندگی انسانی، تا خواست تحصیل و طب رایگان، حقوق كودك و رسیدگی به محیط زیست و.. به این نتیجه رسیده است كه تامین این حداقل ها در گرو رفتن این حكومت است.

گویا ناپلئون بود که درپاسخ به منتقدان اش که معتقد بودند او انقلاب ِ فرانسه را به کژراهه برده و نابود کرده است گفت: « انقلاب یعنی من»!. اگر این نقل ِ قول درست هم نباشد اما امروزه می توان آن را به « من» های بسیاری نسبت داد که مدعی اند انقلاب یعنی « من» ِ آنها. همچنان که سال ِ 57 هم خمینی ِ توضیح المسائل نویس ِ پایین تنه اندیش ِ پایین تنه شناس خود را نماد ِ انقلاب می دانست و می توانست ادعاکند : « انقلاب یعنی من»!