ناصر بابامیری: عقب نشینی به روش صلاح مازوجی از مواضع کمونیزم ملی و اتخاذ سیاست و تاکتیکهای ناسیونالیستی!

صلاح مازوجی تا جائیکه سعی دارد، نشان دهد انتقادات به حزب نه تنها جنبه منفی ندارد، بلکه مثبت است این نقطه قوت شروع پاسخگویی به انتقادات است. اعم از اینکه برایش ادله میاورد: «که در کنگره 13 حکا و و 18 کومله، جمعی از رفقای کمونیست اعم از مستقل و احزاب شرکت داشتند که ملاحظه و انتقاداتی به مصوبات حزب ما داشتند که اکثرا در اسناد مدون شده، لحاظ گردیده».(بماند که تغییرات وارده که ایشان اشاره کرده گویا در مصوبات لحظ گردیده، نصف حقیقت است، زیرا بیشتر ملاحظات نگارشی و تغییر جزئی در ادبیات سیاسی منظورشانست، نصف دیگر حقیقت، و شاید بیشتر انتقادات نظری وارده به اسناد کنگره ها بود که اساسا لحاظ نشدند). صلاح مازوجی طی عقب نشینی به روش خویش که در این مصاحبه هم کرده، موج مباحث انتقادی وارده را عامدانه محدود میکند به اینکه گویا منتقدین درون حکا و کمونیستهای بیرون حکا تنها به این انتقاد کردند که ایشان فراخوان همکاری به برپائی آکسیونها با احزاب و جریانات راست از اکثریتها، توده ایها، جمهوری خواهان لائیک، جبهه ملی تا مرکز همکاری احزاب ناسیونالیسست کرد ایران داده است! صلاح مازوجی طی این برنامه در برابر سنبه پر زور کمونیستهای صفوف حزب و بیرون از حزبش هر چند یک گام از مواضع پیشینش، به روش خود عقب نشینی کرده، ولی میبایست صریحا و بدون لکنت زبان مسئولیت تبیین کمونیزم ملی از انقلاب، غلط بودن ایجاد دو قطبی کاذب ضد انقلاب و غیر انقلابی در اینمورد معین از این جریانات، و ارجاع دادن شنونده به برنامه آنها(که نه تنها در برنامه ضد انقلابیند، بلکه به گواه تاریخ در صف ضد انقلاب بوده اند و بخشا برای مصادره انقلاب جنگیده اند و بعضا از لبیک گویان به رژیم خمینی بودند و در پروسه کشتار کمونیستها و کارگران و ...سایر اقشار فرو دست نقش ایفاء کرده اند، بجای اینکه این تاریخ جنایت بارشان را ماست مالی کند) همه را بعهده بگیرد. نه اینکه بگوید «بگذار پیشاپیش بگویم نظرات حزب هیچ تغییری نکرده و اگر قرار باشد تغییری در آن ایجاد شود باید در پلنوم و کنگره و مصوبات ان مدون گردد»! یعنی صلاح از پاسخگویی به موج انتقادات درون حزب و بیرون آن تماما طفره رفت و تنها اظهار داشت نظر رسمی حزب تغییر نکرده است! پس شنونده باید بداند، اگر این سیاست رسمی حزب نیست، پس این راستروی از کجا درآمد!؟ نظر رسمی حزب اگر کماکان بر جهتگیریهای پیشین استوارست، پس مسئولیت ناظر کردن این خط کمونیزم ملی و سیاستهای ناسیونالیستی بر عهده صلاح نیست بر عهده کیست!؟ اگر صلاح با صراحت لهجه بیان میکرد، این نظر رسمی حزب نبوده، و نظر شخصیش بوده، همین درجه از صراحت بیان موجب میشد، اعتبار حزب را زیر سوال نبرد. اما صلاح طی این مصاحبه و در پاسخ به انتقادات، آگاهانه از این روش تماما پرهیز نمود. بجز قبول ضمنی اشتباه بودن مورد همکاری در زمینه برپائی آکسیون با این جریانات بورژوازی، سایر تم های مهمتر از آنرا در مورد راستروی خویش، عامدانه زیر فرش کرد! تازه در اینمورد معین هم بسیار صغری و کبری میکند، تا یقه خود را از انتقادات به همین مورد نیز که فراخوان داده، کمونیستها با این جریانات در برپائی آکسیونها همکاری کنند، رها سازد! و به این منظور توپ را می اندازد، میدان شش حزب متشکل در شورای همکاری! و اذعان میدارد در مورد کمپین برلین دو تا از احزاب موجود در شورای همکاری رسما در حمایت از این کمپین اطلاعیه دادند، و حضورشان در این تجمع را الزامی دانستند. و آنرا دلیل و توجیه می کند برای راستروی خویش که پیرامون این کمپین ما در این شورا هم سیاست واحدی را اتخاذ نکردیم! ...و توجیهات بی پایه میآورد برای اتخاذ این سیاست راستروانه خود جهت پیوستن به کمپ جریانات و سازمانهای ضد انقلابی سراسری و منطقه ای! این روش صلاح مازوجی دیر یا زود ضربات بزرگتر را به صفوف حکا وارد خواهد نمود. صلاح اگر مسئولیت تبیین راست از انقلاب و بقیه تم های راست و ناسیونالیستی خود در مبحث قبلیش را صریحا می پذیرفت یقینا کمونیستهای صفوف حزب و بیرون از حزب هم شاید بیش از این سختگیری بخرج نمیدادند. کاری که مازوجی آگاهانه نکرد! در جریان اختلافات سیاسی چند ساله درون حکا و کومله، اکثرا کمونیستها جهتمان این بود، جناح چپ را در برابر جناح راست به رهبری علیزاده، تقویت و از آن دفاع کنیم. شخصا به این اعتبار به نقد بیرحمانه گسست نظری و پراتیکی جریان علیزاده از کمونیزم پرداختم که در پوشش کمونیزم در حد ظرفیت خود ضربات شدیدی را بر پیکر حکا و کومله و به درجاتی بر جنبش کمونیستی و کارگری در داخل کشور نیز وارد نمود. و از اینرو کمونیستهای بیرون از حزب آگاهانه و عامدانه نقد تبیین و گرایش کمونیزم ملی صلاح مازوجی را به تعویق انداختیم. اما در کنگره ۱۳ حکا و کنگره ۱۸ کومله بخشی از این کمونیستها که به کنگره دعوت بودیم، دیدیم دوباره بیانیه ها و گزارشهای سیاسی حکا مهر همان خطوط راستروانه دهه های سابق اینبار بدون علیزاده را بر خود داشت! اگر علیزاده طی سه دهه به شیوه قطره چکانی خواست گرایش کائوتسکیستی و رفرمیستی خود را به اعضاء و بطریق اولی به جامعه هم تزریق کند، اینبار گرایش کمونیزم ملی در پوشش کمونیزم در این کنگره بر افق و استرتژی حکا ناظر شد. همین کمونیستها که هر کدام خود را عضوی از جنبش کمونیستی میدانیم، در نقد بیانیه ها و گزارشها بسیار شفاف اظهار نظر کردیم. از نظر بخشی از این کمونیستها تصویری که طی بیانیه سیاسی از جهان امروز داده بود، تماما غیره مارکسیستی بود. در دورنمای حزب بجای افق سوسیالیستی افق دولت رفاه، و در بهترین حالت کمونیزم ملی ترسیم شده بود. اگر نقدی به دنیای معاصر در گزارش بود، که بود، اما بیشتر از زاویه یک جریان سوسیال دمکرات طرح شده بود، نه از زاویه نگاه یک حزب کمونیستی از جنس کمونیزم مارکس! بطور اخص نقد اصلی بیانیه به مناسبات موجود، تمرکز را روی یکی از اشکال سیستم سرمایه داری همانا "الگوی نئولیبرالی" گذاشته بود بجای کلیت مناسبات سرمایه داری، و کلیت این نظام را از زیر نقد ریشه ای به مناسبات مزدی بنوعی خارج کرده بود! تبیین بیانیه سیاسی در شناخت از پدیده جنگ و میلیتاریسم دنیای معاصر بسیار سطحی نگرانه بود! کنگره کومله هم همین افق و استراتژی کمونیزم ملی، بر بیانیه و گزارشهای آن ناظر بود! بخش مربوط به پلاتفرم«حق ملل در تعیین سرنوشت خویش» بیانیه سیاسی در همان شروع، چشم اندازی که از انقلاب ترسیم نمود، انقلاب را دو مرحله ای معرفی کرده بود. این در حالیست که این تبیین از انقلاب، که انقلاب در ایران را دو مرحله ای میدانست، نخست انقلاب دمکراتیک بورژوازی فاز بعد انقلاب کارگری، بعد از کنگره موسس در کنگره دوم حکا رسما چنین تبیینی از رئوس برنامه ی حکا کنار گذاشته شد. اما این تبیین و رویکرد در گرایشی که صلاح مازوجی در راس آنست دوباره در قامتی دیگر سر برآورده است. در واقع پلاتفرم «حق ملل در تعیین سرنووشت خویش» یکی از مصوبه های کنگره کومله هم به ظاهر التقاطی، گنگ و مبهم بود، اما در اصل تماما افق کمونیزم ملی بر آن ناظر گشته بود. این خطوط عمده تبیین کمونیزم ملی ناظر بر استراتژی و سیاست حکا و کومله را در آینده بسته به اینکه چقدر در همکاری و همسویی با کمپ راست به عاملی بازدارند در پیشرفت روند انقلاب می انجامد، باید بیشتر با نقد کوبنده روی آن متمرکز شد. مصاحبه راستروانه صلاح مازوجی و همنظرانش در حکا، ابتدا به ساکن نیست، دقیقا از این اسناد بیرون آمده است و در کشاکش اعتلای انقلاب میخواهد در همسویی با کمپ راست برای آن مابه ازای مادی و اجرائی پیدا کند. بحث کمونیزم ملی صلاح وقتی علنی شده در سایت رسمی حزب، دیگر داخلی نیست که اعضاء به شیوه درون تشکیلاتی پیرامون آن دیالوگ کنند، تا بیشتر پا بخورد. دو هفته پیش که بروزات این راستروی علنی در برنامه تلویزونی بر روی سایت رسمی حزب رفت، کمونیستهای دارای موضع قاطعانه هم حق دارند مخالفتشان با این کمونیزم ملی و سیاست و تاکتیکهای ناسیونالیستی بخشی از رهبری را علنی به بحث بگذارند. شخصا اگر عضو این حزب و تشکیلات سیاسی بودم، طی بحث و استدلال کردن نظر کل اعضای حزب را به این وظیفه جلب می نمودم به کمتر از برکناری صلاح از پست دبیر اجرائی حکا رضایت ندهند. اعضای این حزب نباراید سقف کمونیزم و حزبی که دورانی بر تارک جنبش کمونیستی ایران میدرخشید را بخاطر انتخاب سیاسی این یا آن رفیق بغل دستی که میخواهد تبیین کمونیزم ملی را بر حزب ناظر و تاکتیک و سیاست های ناسیونالیستی را در دستور کار بگذارد، به این سادگی از کنارش رد شوند. تا همین حالا هم با ایندرجه از راستروی به اعتبار این حزب لطمه بزرگی زده است، ایشان از خط قرمز حکا عبور کرده، باید بیرحمانه جلوش ایستاد دقیقا بخاطر کمونیزم بعدا بخاطر حکا که جزئی این پرچم است! برکنار کردن ایشان از موقعیت دبیراجرائی بخاطر اهمیتی است که این حزب داراست و نباید عدول از برنامه، افق و سیاستهای حزب به امری عادی و روتین تبدیل شود!
09.11.2022
پ.ن: در پاسخ به انتقادات پند و اندرز گونه طیفی از "راست و چپ" که طی این دو هفته در نقد من به راستروی صلاح مازوجی خواسته اند خیزش انقلابی را پوششی کنند برای سکوت معنا دار خویش. اگر قبل از خیزش انقلابی کنونی، در اعترضات و اعتصابات دوره های قبل و خیزش دی ماه 96 و آبانماه 98 بحث ما کمونیستهای پیگیر این بود، در درون جامعه کشمکش و جدال آلترناتیوها بواقع در جریانست، راست علی العموم و بخشی از چپ و کمونیزم بورژوایی، ما کارگران و کمونیستها را ملامت میکردند، که "انقلاب همگانی است!" و لطفا ترمزهایتان را چک کنید و"اپوزسیون اپوزسیون نشوید!" ...اما از کارخانه تا کف خیابان تا دانشگاه و مدرسه شعار های«مرتجعین، ناسیونالیستها و فرصت طلبان خود را به ما نچسپانند» و «مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر» و «نه شاه میخوایم نه ملا قدرت بدست شورا» به صدر شعارها آمد. و در خیزش انقلابی کنونی این شعارها بدرست جایگاه ویژه و والایی پیدا کرده اند، جهت به عقب راندن آلترناتیو راست. اکنون دیگر بیش از پیش راست جامعه در داخل و خارج از کشور "جدال آلترناتیو راست علیه چپ" را به یک جنگ تمام عیار آلترناتیوها تبدیل کرده است. اما بخشی از چپ و کمونیزم بورژوایی دست تو جیب کرده اند و خیزش انقلابی را بهانه کرده، تا ظاهرا عابر بیگناه به تماشا بایستاد اما در اصل متحد راستهاست. اما ما کارگران و کمونیستهای پیگیر، تماشگر این جدال و جنگ طبقاتی و سیاسی نیستیم بلکه بازیگران اصلی در صحنه چنین نبرد و رویارویی هستیم. بخش اصلی نیروی تغییر این دنیای وارونه و برگرداندنش بر قاعده هستیم. نباید بگذاریم بورژوازی جهانی یکبار دیگر آلترناتیو راست را به ما حقنه و انقلاب را مصادره کند. باید سنبه ما کارگران و کمونیستها از هر زمانی در برابر این آلترناتیوسازی بورژوازی پر زورتر باشد! طیفی از "راست و چپ" به من نقد دارند گویا بجای اینکه تمرکز اصلی را بگذارم روی خیزش، به صلاح مازوجی بند کرده ام و از این داستان و حدیثها! این در حالیست که مطالبی که طی این چند هفته از من انتشار یافته گواهیست بر اینکه پرداختن به خیزش انقلابی دغدغه اصلی و در اولویت فعالیتهای من بوده است! لطفا شما پشت راست سنگر نگیرید، انتقادات پند و اندرزگونه شما هیچ جایگاهی در کشمکش و جدالی که دیگر به یک جنگ تمام عیار آلترناتیو راست علیه آلترناتیو کمونیستی و کارگری تبدیل شده، ندارد!

*************************

موشکباران اردوگاه احزاب اپوزسیون ایرانی

موشکباران اردوگاه احزاب اپوزسیون ایرانی در اقلیم کردستان عراق اوج استیصال رژیم ایرانست! صبح امروز دوشنبه 14 نوامبر، رژیم ایران به طور هماهنگ اردوگاه مسکونی احزاب اپوزسیون کردستان ایران در مناطق شهر سلیمانه و کویه سنجق را هدف موشک زمین به هوا و پهبادهای انتحاری قرار داد. خبرها حاکی از اینست در نتیجه این موشکباران هوایی وحشیانه، تا کنون دو نفر جانباخته و تعدادی هم زخمی هستند، و دوباره تلفات سنگین مالی فراوانی را به این مناطق مسکونی وارد نموده است، و خانواده ها آواره شده اند.

در فاصله نزدیک به دو ماه از شروع خیزش انقلابی در ایران، این دومین بار است رژیم متوحش ایران به چنین اعمالی جنایتکارنه متوسل میشود. رژیم قاتلان در اثنایی دست به چنین اقدامی غیرانسانی می زند که در برابر اعتراضات و خیزشی که نزدیک به دو ماهست ادامه دارد و عقب نمی نشیند، بشدت هراسان شده است. خیزشی که طی اینمدت بشدت قوای سرکوبش را به تحلیل برده است و دیگر مسئولان رده بالای نظامی هم در حال فرار هستند، و رژیم قانون وضع کرده آنها را ممنوع الخروج و دستگیر یا حصر خانگی کنند. دارد دو ماه از جنگی بشدت نابرابر میان توده های بپاخاسته و نیروهای دشمن در اکثر شهرهای ایران، در خیابان و محلات شهرها میگذرد. صدها نفر با شلیک مستقیم اراذل و اوباش حافظان نظام جان باخته اند و هزاران نفر زخمی و بیش از 14 هزار نفر هم دستگیر شده اند و خطر مرگ آنها را بشدت تهدید میکند، خصوصا بدنبال رای صادره از سوی قوه مرگ قضائیه که به تائید اکثریت مزدوران مجلسی هم رسیده این خطر دو چندان شده است. رژیم ایران در اثنایی دست به چنین اقدامی می زند که نزدیک به دو ماه است، اکثر نقاط مختلف ایران از ساعت 6 عصر تا سحرگاهان خیابانها در تسخیر مردم است. رژیم در اثنایی دست به چنین جنایتی می زند و صدها کیلومتر آنسوی مرزها کودکان، زنان و مردان را توسط موشک های زمین به هوا و پهبادهای انتحاری در اردوگاههای مسکونی هدف موشک قرار میدهد و لت و پار میکند که در برابر جنگ خیابانی مردم پیکارجو خود را مغلوب میبیند، و به این شیوه میخواهد به قوای نظامیش که بشدت در حال ریزش است و روحیه اش را باخته اعتماد بنفس بدهد.
رژیم بزعم خود با اتخاذ این تاکتیک جنایتکارانه می تواند آزموده شکست خورده را یکبار دیگر بیازماید، و تمرکز اصلی جامعه روی جنگ در خیابانها را بر دارد و متوجه موشکباران مناطق اسکان احزاب اپوزسیون ایرانی و خانوادهایشان در خاک کردستان عراق کند. آنهم در اثنایی که احزاب کرد در کردستان عراق سالهاست مبارزه مسلحانه در شیوه و اشکال قدیم را بدلیل موقعیتشان در خاک کردستان عراق به کنار گذاشته اند، و تازه هرازگاهی نیمه علنی و نیمه پنهانی و دور از چشم جامعه هم وارد بند و بست با همین رژیم قاتلان شده اند.
در چنین بزنگاهی تاریخی که مردم در سراسر ایران برای یکسره کردن این نظام ننگین بپاخاسته، فکر میکند این سیاست و تاکتیک می تواند فریادرسی باشد و لااقل صفوف بهم ریخته اش را در دورن شهرها بازسازی کند. اما رژیم کور خوانده است و جامعه به ایندرجه از هشیاری سیاسی رسیده است که این سیاست و تاکتیک مزورانه با هر هدفی سرهمبندی شده باشد، راه بجایی نمی برد. جا دارد ضمن محکوم کردن این اقدام ضد بشری کماکان تمرکز اصلی بر روی حضور فعالانه تر کارگر بمثابه یک طبقه نه به شیوه محدود و سایر اقشار فرو دست و بسیج توده ها در کارخانه، کارگاه، دانشگاه و مدرسه جهت پیوستن به تجمع و اعتراضات سراسری در خیابانها گذاشته شود! دقیقا تداوم اعتراضات در ابعاد هر چه گسترده و سراسری تر کوبنده ترین و قاطعانه ترین پاسخ به این سیاست و تاکتیک های تعرضی وحشیانه رژیم در درون مرزها و بیرون مرزها و نهایتا به زانو در آوردن آنست.
حکومت اقلیم کردستان عراق و دولت مرکزی عراق مسئول مستقیم امنیت جانی این انسانها هستند که در پی مطامع و مصالح حقیرشان از قبول آن تا به امروز سر باز زده اند و با سیاست مماشات و سکوت همیشگی عملا کنار رژیم جنایتکار ایران ایستاده اند.
زنده باد خیزش سراسری و تلاش جهت سرنگونی انقلابی این رژیم تبهکار سرمایه داری!
مرگ بر رژیم فاشیستی سرمایه داری ایران!
14.11.2022