وقتی خمینی از صدور انقلاب صحبت می کرد و صدام هم برای اینکه عقب نماند از قادسیه، که بالاخره به جنگی خانمانسوز بین دو کشور ایران و عراق به مدت هشت سال انجامید، بسیاری از ما در چارچوب رسانه های وابسته به جمهوری اسلامی و جهانخواران افتاده و از واژگان «جنگ ایران و عراق» استفاده کردیم. وقتی جمهوری اسلامی برای تغییر استراتژی کلان خود (از عمق استراتژیک به بازدارندگی هسته ای)، البته به بهانه دفاع از مردم ستمدیده سرزمین های اشغالی، آتش افروزی می کند،
و دولت افراطی نتانیاهو به بهانه عملیات 7 اکتبر پارسال، دست به کشتار ده ها هزار غیرنظامی در غزه و سپس لبنان می زند، و همسو و همراه با ج.ا. به انحراف اذهان از جنگ بین مردم فلسطین و دولت فاشیستی-مذهبی اسرائیل، عربده می کشد، ما آنرا «جنگ ایران و اسرائیل» می نامیم.
واقعیت اینست که ایران و مردم ایران تنها به یک «جنگ» مشغولند که از مشروطیت آغاز شده، و حالاحالاها ادامه خواهد داشت – «جنگ با دیکتاتور برای استقلال، آزادی و عدالت اجتماعی». از 1948 تاکنون خلق ستمدیده فلسطین هم فقط درگیر یک «جنگ» بوده و لاغیر. بقیه، از جمله جنگ بین اعراب و اسرائیل (به بهانه آزادی فلسطین)، جنگ بین حزب الله و اسرائیل (به بهانه آزادی فلسطین)، و یا امروز جنگ بین ایران و اسرائیل (به بهانه آزادی فلسطین، و البته امنیت اسرائیل)، به راستی بین اسرائیل با مردم و کشورهای اطرافش نبوده ونیست؛ بلکه جنگ بین اسرائیل با پان ناسیونالیست های عرب، جنگ با دست نشاندگان ج.ا. در لبنان، و بالاخره جنگ بین فاشیستهای مذهبی حاکم بر ایران و اسرائیل، در راستای توسعه طلبی و پیشبرد منافع درازمدت مذهبی است.
مردم و کشور ایران در این «جنگ» نقشی ندارد، و اگر همچون دوران «جنگ ایران و عراق» از آنها قربانی گرفته شود، چه در جبهه و یا شهر، آن قربانیان ناخواسته بمثابه هیزم هایی هستند که در تنور آتش افروزی ریخته می شوند تا استراتژی کلان دو فاشیست-مذهبی عملیاتی شود.
حمایت از این «جنگ» (و یا هر جنگ کلاسیک دیگری)، تحت هر بهانه و عنوانی، دمیدن در تنوری ایران سوز، و یاری رساندن به گسترش بازوان اختاپوس ها در منطقه خواهد بود. ورود تاد به اسرائیل، پس از وعده صادق2، یک ترفند برای رضایت نتانیاهو به «آرشیو طرح» حمله نظامی به ایران نیست، بلکه در تأکید به عملیاتی شدن آن، و تحکیم پدافند دفاعی اسرائیل پس از حمله به ایران است.
اکتبر 14, 2024 11:22