( کمونیسم چیست، کمونیست کیست): افراد و تشکیلات های بسیاری را می شناسیم که خود را کمونیست می نامند. سوآل این است که آیا هرکسی یا هر تشکیلاتی که خود را کمونیست نامید واقعن و حقیقتن کمونیست است؟ آیا هیچ معیار و سنجه ای برای تشخیص ِ این که چه کسی یا کسانی کمونیست در معنا و مفهوم ِ واقعی ِ آن هستند وجود ندارد؟ برای یافتن ِ پاسخ ِ این پرسش ها، ضروری است که بدانیم اساسن خود ِکمونیسم چیست تاسپس با توجه به تعریفی که از کمونیسم می کنیم فرد یا تشکیلات ِ واقعن کمونیست را نیز بشناسیم.
برای ورود به مطلب،نخست باید بر این نکته ی کلیدی تاکید کنیم و آن را پیش در آمد ِ هرگونه استدلالی بدانیم که پاسخ به « کمونیسم چیست» را فقط ازنظرگاه ِمارکسیستی یعنی ازدیدگاه ِماتریالیسم ِ دیالکتیک و تاریخی باید جست و تعریف و توصیف کرد، و نه از هر دیدگاه و اعتقاد ِغیر ِمارکسیستی ِ ذهن گرایانه وخیالبافانه ی غیر ِدیالکتیکی و ضد ِ تکاملی. قصد ومفهوم ِاین تاکید آن است که هم راه ِ استدلال و توضیح ِ کمونیسم را بر اعتقادات ِ دینی مذهبی ِ آخرالزمانی ببندد،وهم بگوید که«کمونیسم» بنابر خصوصییت ِتاریخی دورانی وشناخت شناسانه اش بیش از یک تعریف و توضیح ِ تاریخی ندارد و ازاین رو،عنوان ِ« کمونیست» نیزفقط به آن کسانی اطلاق می شود که اندیشه ورزی و نظروری ِ آنان در این چارچوب ِ راهگشا به شناخت و نگاه ِ تکامل گرایانه باشد. به بیان ِ دیگر، فقط تئوری ِ شناخت ِ مارکسیستی است که مسیر(فرایند) ِپیشرفت ِ مرحله به مرحله و نظام به نظام ودوران به دوران ِ جامعه ی انسانی راازپیدایش ِآن تا تحقق ِکمونیسم همچون دوران های زمین شناسی علمن و تاریخن به روی ِ ما انسان ها باز می کند و نشان می دهد. در این معنا و مفهوم ِ شناخت مندانه ی متکی بر علم ِ تاریخ( ماتریالیسم ِ تاریخی)، هر فرد ِانسانی و از جمله هر کارگری می تواند کمونیست یعنی ماتریالیست ِ دیالکتیک اندیش ِ تکامل گرا،و یعنی مارکسیست باشد. با توجه به این تعریف ونگرش ِشناخت شناسانه،باید گفت:کمونیسم ، نه کارگری است ونه اساسن ماهییت و تعلق ِ تاریخی به این یا آن طبقه دارد، بلکه هم تاریخن و هم ماهییتن خصلت و خصوصییت ِ فرا طبقاتی و انسان مدارانه ی بدون ِ آلوده گی های طبقاتی دارد. در واقع، علمییت ِ کمونیسم هم در همین یکدست بودن و تاریخی بودن و قانون مند بودن و نظام مند بودن و قطعییت ِ ایجابی- اثباتی داشتن ِ آن است که همه محصول و نتیجه ی گذارهای متوالی و مراحلی ِ جامعه و تاریخ ِ انسانی از ساده ترین وضعییت تا پیشرفته ترین و پیچیده ترین وضعییت وحالت است. اندیشه ورزی و نظریه پردازی ِراهگشا به شناخت ِ کمونیسم نیز تابع ِاین تکامل و محصول ِناگزیر ِ آن است. در تشبیه ِدیالکتیکی- ماتریالیستی،همان طور که تغییرات ِ مراحلی- تکاملی ِ دوران های مختلف ِ زمین از آغازگاه ِ پیدایش تا به امروز ِ تاریخی، با کشف ِقوانین ِ حاکم براین تغییرات به شناخت ِ کامل ِ انسان درآمده به طوری که بر پایه ی همین شناخت ازقوانین می توان آینده ی دور ِزمین رابا یقین ِکامل پیش بینی نمود، همان طور هم تغییرات ِ مراحلی – تکاملی ِ نظام ها و دوران های مختلف ِ جامعه و تاریخ ِانسانی ازآغازگاه ِ پیدایش درنتیجه ی تکامل ِ شاخه ای از میمون ها بر روی زمین را با کشف ِ قوانین ِ حاکم بر این تغییرات و گذارهای پی در پی می توان تا به غایت ِ آن یعنی دوران ِ کمونیسم با تمام ِ خصوصییات ِ تولیدی – مناسباتی ِ آن پیگیری و رد یابی و پیش بینی نمود. بر طبق ِ این شناخت، ما انسان ها امروز در دورانی ازاین فرایند ِ تکاملی زنده گی می کنیم که تا برقراری ِ دوران ِ کمونیسم فقط یک مرحله ی تاریخی مانده است. یعنی به بیان ِصریح تر و دقیق تر،نظام و دوران ِسرمایه داری با تمام ِدستاوردهای تاریخی اش پیش درآمد ِ ضروری و حتمی ِ دوران ِ پس از آن، یعنی دوران ِ کمونیسم است. در واقع، این ماتریالیسم ِ دیالکتیک و تاریخی است که به ما می گوید: کمونیسم به طور ِ بالقوه در ساز وکارها و کرد وکارهای تولیدی مناسباتی ِ هم اکنون موجود و فعال ِ نظام ِ سرمایه داری وجود دارد و مآلن در پراتیک ِ اجتماعی – تاریخی ِ جامعه ی انسانی به طور حتم و یقین تحقق خواهد یافت و بالفعل خواهد شد. چه نیرو یا«اراده» ای این تحقق یابی را ضرورت وحتمیت می بخشد؟ خود ِ نیروهای بسیار پیشرفته ی تولید اعم ازصنعت وتکنولوژی و اندیشه وشناخت ِبرآمده از و متناسب بااین نیروهای کارآمد و دوران ساز و انسان ساز ِتاریخی اجتماعی و مقدم بر همه، خود ِ انسان ِ کارورز ِ اندیشه ورز. بنا بر این، کمونیست به کسی باید گفت که: هم از این قوانین شناخت ِ لازم و کافی دارد، و هم این شناخت و فقط این شناخت را چراغ ِراهنمای خود درفعالییت ِ اجتماعی-سیاسی ِخویش درتغییرات ِ جامعه به شمار می آورد و به عنوان ِآموزه های علمی- عقلانی و مارکسیستی تبلیغ و ترویج می کند. چنین کمونیستی، برخلاف ِآنچه تا کنون از افراد و تشکل های فرقه گرا دیده و خوانده ایم، انسانی است زمینی و جهانوطن،و به همین دلیل در فعالییت های تبلیغی ترویجی اش برای برپایی ِ جامعه ی بی طبقه ی کمونیستی، پیش رفته ترین جامعه های موجود با پیشرفته ترین مناسبات را الگوی فعالییت نظرورانه ی خود برای برپایی ِ یک کمونیسم واقعی می کند. چنین کمونیستی همچنین می داند که کمونیسم را نه « بر روی ویرانه های نظام ِ سرمایه داری» آنچنانکه لنین گفت، بلکه بر روی دستاوردهای تاریخی ِ همین نظام می سازند، آنچنان که مارکس و انگلس گفتند و تا پایان ِ عمر بر آن تاکید نمودند. در واقع، مارکس و انگلس و مارکسیست های راستین بر خلاف ِ لنین و پیروان اش کمونیست را به کمونیسم ِ علمی عقلانی اش می شناسند و نه کمونیسم را به کمونیست های اراده گرا و خیالباف اش! یعنی به بیان ِ دیگر،این ساختار ِ تاریخی- تولیدی ِ پیشرفته و در حد ِ نیاز تکامل یافته است که هم کمونیسم ِ تئوریک ِ را به مثابه یک پیش بینی ِ علمی عقلانی ِ ضرورتن تحقق پذیر به ذهن ِ شناخت مند بازتاب می دهد، و هم در نتیجه کمونیست ِآگاه وشناخت مند است که درنتیجه ی این شناخت قادرخواهد بود تصویر ِدقیقی از ساز و کارهای دوران ِ کمونیسم ارائه دهد.
در پایان ِاین بحث، نظر ِمارکس و انگلس درباره ی کمونیسم ِ راستین یا کمونیسم ِعلمی- تاریخی، و نیز کمونیسم ِ الهیاتی دینی وارتباط ِشان با نظام ِتولیدی مناسباتی ِ موجود را نقل می کنم:« بدون ِ وجود ِ پیش شرط های مادی- تولیدی ِ حاضر و آماده شده در نظام ِاجتماعی-اقتصادی ِ زمینه ای ِ موجود یعنی نظام ِ واقعن موجود ِ سرمایه داری،ایجاد و پیدایش ِ نظام و دوران ِ کمونیسم غیر ِ ممکن و آرزویی است که به چیزی بیش از یک کمونیسم ِ صومعه ای( دینی الهییاتی و امام زمانی) ِابتدایی و حقیرانه و فقیرانه نخواهد انجامید.». ( نقل از: ایدئولوژی ِ آلمانی، ترجمه ی: پرویز بابایی، ص. 357). پیش بینی ِمارکس و انگلس از «کمونیسم ِ صومعه ای» یا کمونیسم ِ حقیرانه و فقیرانه، در سده ی بیستم درشوروی وچین و اروپای شرقی تحقق پیدا کرد! یعنی آن « کمونیسم»ی که «کمونیست» های فرقه گرای« وطنی» ِ ما هم می خواهند بدون ِ تکنولوژی و مناسبات ِپیشرفته ی تاریخی- جهانشمول، و به صرف ِ اراده ی معطوف به قدرت ِ فردی تشکیلاتی ِ شان درروستاها وحاشیه ی شهرهای ایران به نیرو و با بیل و کلنگ ِ « روستاییان» برپا نمایند!