درگیری و جنگ قریب الوقوع اسرائیل و آمریکا برعلیه ایران، مسابقه نیرو و عوامل باند سیاهی برای همراه شدن با آنها را نیز تشدید کرده است. نیروهای راست و ناسیونالیست و دیگر اپورتونیست های چپ مانند همیشه کفش و کلاه کرده تا در این درگیری و جنگ، دشمنی خود را با رژیم ایران یکسره کنند. مردم هم عمیقا با رژیم دشمن هستند و امروز بیش از همیشه میخواهند از دست آن خلاص شوند.
اما آنچه مردم مبارز و نیروهای رزمنده و پیشرو آنها میخواهند قطعا شبیه اتفاقاتی نیست که در عراق، افغانستان، لیبی و سوریه افتاد. آنچه غرب و اسرائیل مانند همیشه میخواهند، شامل یکذره منفعت و مصلحت مردم ایران نمی شود. سلطنت طلب ها و دیگر نیروهای راست از آزادی و عدالت و برابری در جامعه بیزارند و همه اینها را تحت عنوان شعارهای "چپی و کمونیستی" برچسب زده و عربده می کشند. سلطنت طلبان عمیقا دشمن همه اینها هستند و چنانچه در هر منطقه کوچک و بزرگی از ایران بوسیله توان و امکانات اسرائیل و آمریکا حاکم شوند صرفا موقعیت آخوند ها را تغییر میدهند.
دشمنی مردم با جمهوری اسلامی در میانه مصلحت و منافع این نیروهای ضد مردمی دستمایه قرار گرفته است. شرایط تعیین کننده ای است و همه نیروهای باند سیاهی برای این شرایط دارند آماده میشوند. نیرو و جریانات ناسیونالیست در کردستان مانند همیشه در انتظار این برکت اسرائیلی و آمریکایی بوده اند و علاوه بر این فاکتور قرار گرفتن هر چه علنی تر جریانات پ ک ک و پژاک در کنار جمهوری اسلامی به وقوع سناریوی سیاه احتمالی در ایران افزوده است. پ ک ک و پژاک به جمهوری اسلامی اعلام کرده اند که آماده اند تا آنها به عنوان گماردگان جدید منطقه را حفاظت کنند. قبله احزاب و کلا ناسیونالیست های کرد در ایران کردستان عراق است که سی سال قبل بعد از سرنگونی حکومت صدام بوسیله آمریکا، به احزاب کرد در آنجا سپرده شد که برای خود بهشت و برای اکثریت مردم تباهی و محروم از همان نیازمندیهای اولیه زندگی مانند برق و آب و درمان و آموزش و پرورش که در زمان حکومت صدام وجود داشت. با اعلام قرار گرفتن پ ک ک و پژاک در کنار جمهوری اسلامی این سناریو هم بر باد رفت و احتمال جنگ و سناریوی سیاه در کردستان به مرتب وسیعتر خواهد بود.
دشمنی مردم با جمهوری اسلامی را خود مردم و نیروهای سازمانیافته اش میخواهند و میتوانند به سرانجام برسانند. مردم مبارز در ایران بیش از 40 سال است میجنگند و در شرایط های دشوار به دامنه این مبارزات افزوده اند. طبقه کارگر در ایران و دیگر جنبش ها به وسعت جامعه در میدان هستند و راه و چاه پیروزی و شکست هایشان را دارند دنبال میکنند. جنگ می تواند همه اینها را به عقب برگرداند و وسعت جنگ و ابعاد حملات هوایی به زیرساخت های اقتصادی به نابودی فیزیکی بسیاری منجر شود. در میانه جنگ سخنی و آثاری از مطالبات و مبارزات و پیشروی های کارگران و زنان و مردم مبارز نخواهد ماند. در میانه جنگ صرفا دولت های فاشیست و عوامل سناریوی سیاهی مانند سلطنت طلب ، مجاهد و ناسیونالیست های کرد میداندار خواهند بود و به این حماقت و منفعت نباید تن داد. باید در مقابل جنگ بود و ضد جنگ دو طرف و دو نیروی فاشیست اسرائیل و ایران بود که اولی 70 سال است دولتی اشغالگر در فلسطین است و و عده وضعیت در غزه و لبنان را برای ایران هم دارد و دومی بیش از 40 سال است زندگی را برای چند نسل سیاه و تباه کرده است.
22 مهر 1403