اعتصاب یکپارچه بیش از ۳۰ هزار کارگر شرکت هواپیمایی بوئینگ در شمال غربی آمریکا، که در ساختن آخرین مدل های هواپیماهای شرکت کار می کنند، با خواست های افزایش دستمزد، پاداشت ها و تغییرات در حقوق بازنشستگی، یکباره کل مدیران و هیئت حاکمه آمریکا برای دستیابی به یک توافق با کارگران را به تکاپو انداخت. پس از ۱۶ سال از آخرین اعتصاب در بوئینگ که در آن ۱۵۰ هزار نفر کار می کنند، اینبار کارگران اعتصابی در تعداد قابل توجهی در مقابل درب های مراکز تولیدی جمع شدند
و با برگزاری پیکت ها با اعتماد به نفس بالایی همبستگی خود را به نمایش گذاشتند. کارگران به همراه فرزندان و خانواده های شان، با شعارهایی نظیر "قیمت خانه ها و اجاره ها را ندیده اید؟ افزایش خرج و سختی زندگی را نمی بینید؟"، "دیگر حقارت نمی پذیریم" و "زندگی مناسب حق ماست" و ... اعلام کردند که تا احقاق خواسته های خود به اعتصاب ادامه می دهند!.
پیشتر، با گسترده شدن اعتراضات در میان کارگران، هیئت مدیره شرکت با اتحادیه سراسری کارگران، نهاد بین المللی کارگران ماشین کاران هوانوردی (IAM) *، به مذاکره پرداخت و طبق معمول ادعا کردند که ״امکانات شرکت در حال حاضر خیلی محدود است و قادر به قبول همه خواسته ها نیست״ و چاره ای نخواهند داشت جز اینکه برای افزایش حقوق کارگران اعتصابی، بخشی از کارگران، مشخصا کارگران با قراردادهای موقت، را بیکار کنند و طرح مرخصی اجباری را برای دیگر کارگران به اجرا درآورند.
در دور اول مذاکرات، بالاخره روسای شرکت قبول کردند که شرایط کار را بهبود داده و دستمزد ها را ۲۵ درصد (در طی چهار سال) افزایش دهند. در عین حال برای جلب خاطر افکار عمومی اعلام کردند که در طی اعتصاب، مدیران حقوق کمتری دریافت خواهند کردند! مدیریت همچنین برای دامن زدن به تفرقه، تلاش کرد تا کار کارگران اعتصابی را به بخش های دیگر شرکت، با پرداخت اضافه کاری، منتقل کنند. اما کارگران زیر بار این تهدیدها نرفتند و با رای قاطع بیش از ۹۵ درصد خود، این توافق را ناکافی دانسته و خواهان ادامه اعتصاب شدند. کارگران علاوه بر تاکید بر خواست افزایش ۴۰ درصدی حقوق خود، خواهان بازگشت به صندوق های بازنشستگی سابق (تامین کامل حقوق بازنشستگی طبق آخرین دستمزدها و مستقل از نوسان های بازارهای مالی) شدند. اتحادیه کارگران بخش مهندسی SPEEA))** نیز، که ۱۶ هزار کارگر در بوئینگ را در بر میگیرد، در همبستگی اعلام کردند که حاضر به قبول خواست مدیریت برای انتقال کار کارگران اعتصابی به خود نیست و از خواست های اعتصابیون دفاع می کنند.
اعتصاب کارگران بوئینگ، بخشی از موج اعتراض علیه وضع تحمیل شده به کارگران در آمریکا است. در طی سال میلادی گذشته، تعداد اعتصاب ها نسبت به سال پیش، ۹ درصد افزایش داشته است ولی مهمتر اینکه تعداد اعتصابیون ۱۴۱ درصد بیشتر شده، یعنی نزدیک به نیم میلیون نفر بوده است. اعتصابات همچنین در برگیرنده بخش ها و صنایع متعددی بوده است.
شاید یکی از مهمترین اعتصابات اخیر، اعتصاب وسیع کارگران خودرو سازی ها بود که ۳۳ درصد افزایش دستمزد را بدست آوردند و متحدانه توانستند کارفرما ها را وادار کردند تا مصوبات تفرقه آمیزشان، نظیر تقسیم بندی کارگران و تفاوت دستمزدها یا پرداخت حقوق های متفاوت به کارگران بخش های گوناگون، را لغو کند. نمونه دیگر در ماه گذشته بود که کارگران بخش ارسال بسته های پستی، UPS، نیز در اولین اعتصاب سراسری خود طی ۲۵ سال گذشته، توانستند افزایش دستمزد، افزایش تعطیلات، لغو اضافه کاری اجباری و بیمه های درمانی و غیره را کسب کنند.
مستقل از تلاش همه جانبه برای حاشیه ای کردن این اعتراضات، طی یکسال اخیر، مدیران و دولت سعی زیادی کرده اند تا همه چیز را تحت الشعاع فضای انتخاباتی ریاست جمهوری در آمریکا قرار داده و اعتراضات را هر چه می توانند محدود کنند. علیرغم وعده و وعیدهای سنتی، تکراری و کسل کننده احزاب جمهوری خواه، میزان اعتصابات اخیر در آمریکا در این مدت اخیر آنچنان وسیع بوده است که علیرغم دروغ ها و سیاست های تفرقه آمیز کارفرماها و دولت، با همکاری بی وقفه میدیای رسمی شان، قادر به سانسور آن نشدند.
اعتصابات کارگری و بویژه کارگران صنعتی در امریکا اعلام این حقیقت است که طبقه کارگر امریکا حاضر نیست بار بحران اقتصادی پیش و پس از کرونا، بار هزینه های نظامی جنگ در اوکراین و نسل کشی در نوار غزه، بار هزینه گسترش میلیتاریسم در خاورمیانه و اقصی نقاط دنیا، بار بحران های تجاری و رقابتی با چین و سودآوری کلان سرمایه های آمریکایی، و .... را بر گرده بگیرد. نشان داد حنای تبلیغات عوامفریبانه ״جنگ برای دفاع از دمکراسی״، ״میلیتاریسم حافظ امنیت است״ و ״اول امریکا״ برای به سکوت کشاندن این طبقه در مقابل تعرض به معیشت و رفاه آن رنگ باخته است. مهمتر اینکه درجه هوشیاری، اتحاد و همبستگی طبقاتی در میان طبقه کارگر امریکا را به نمایش گذاشت. هوشیاری و اتحادی که میتواند زمینه ساز تحرکاتی رادیکال در طبقه کارگر علیه نه فقط تعرض به معیشت خود که علیه سیاستهای دست راستی هیئت حاکمه امریکا باشد. مبارزه طبقاتی در آمریکا رو به تعمیق است و امروز طبقه کارگر در آمریکا بر متن بی اعتباری کل حاکم و سیاستمداران و نهادهای ملی و بین المللی شان، اعلام میکند دیگر این شرایط را نمی پذیرد. حضور قدرتمند طبقه کارگر امریکا در مبارزه برای رفاه میرود چهره و فضای سیاسی امریکا را تغییر دهد!
* International Association of Machinists and Aerospace Workers (IAM)
** Society of Professional Engineering Employees in Aerospace (SPEEA)
۱۹ سپتامبر ۲۰۲۴