در بیانیه "کلکتیو زن، زندگی، آزادی" که در تظاهرات بزرگ برلین خوانده شد بر سرکوب‌های خونین از دهه پنجاه تا کنون به طور فشرده و موجزی تاکئید شده است. بر ستم و آپارتاید جنسی و جنسیتی و جامعه LGBTQ+ و ستم و سرکوب ملی و اتنیک‌ها به درستی اشاره شده و نماینده‌ای از آنها نیز در برنامه پایانی حضور داشتند. تا اینجا کار کلکتیو مثبت است.(1)در بیانیه اما از ستم طبقاتی بر کارگران،اعم از کارگر صنعتی، خدماتی و معلمان، انبوه تلنبار شده بیکاران و طرد شدگان اجتماعی که زیر سلطه حکومت مذهبی و سرمایه داری جمهوری اسلامی زندگی‌‌شان تباه می‌شود و مبارزه آنان برعلیه نظام حاکم اثری نبود.
بیانیه از کنار جنبش دانشجویی که تاریخا در سنت مبارزاتی جامعه ما نقش برجسته‌ای داشته و هم اکنون نیز در نبرد با نظام حاکم است، گذشته است. همین‌طور از تخریب‌های محیط زیستی توسط نظام سرمایه‌داری و عملکردهای رژیم. هیچ کدام از این جنبش‌ها نه نماینده‌ای در برنامه پایانی داشتند ونه حتی پیامی. در بیانیه کلکتیو نیز از اثری یا اشاره‌ای به خواسته‌های این جنبش‌ها مشاهده نمی‌شود. به نظر می‌رسد این نکات اتفاقی نیست بلکه این نوعی برداشت پسامدرنیستی و طبقه متوسطی از جنبش‌های اجتماعی است که تقلیل گرا و به شدت مصلحت اندیش است و جنبش‌های اجتماعی را به ستم بر زنان و جامعه کوئیر و اتنیکی محدود می‌کند. تردیدی نیست که مبارزه ضد سرمایه‌داری در این بینش یا اساسا غایب است و یا در بهترین حالت به فرداهای دور واگذار می‌شود. ماحصل این بینش ر ا می‌توان در تظاهرات بزرگ برلین مشاهده کرد: تقلیل‌گرایی در خواسته‌ها جنبش واقعی در جامعه و حتی مصلحت اندیشی و لغو شعارهایی که پیش‌تر بر زمینه آن فراخوان داده شده بود. امری که فرصت برای مانور اپوزیسیون راست و سلطنت طلب را فراخ‌تر نمود.
در فراخوان کلکتیو به تظاهرات و صفحه اینستاگرام "کلکتیو زن زندگی آزادی" شعارهایی همانند: "مرگ بر ستمگر چه شاه باشه چه رهبر" که نماد مبارزه برعلیه دیکتاتوری ستم‌شاهی است و هم اکنون هم نیز در جنبش، جاری است و شعار "نان، کار آزادی حجاب اختیاری" که نمادی از همبستگی خواست عمومی جنبش زنان و جنبش کارگران و زحمتکشان است، موجود بود اما در طول تظاهرات از بلندگوهای برگزار کنندگان دستکم شعار نه شاه می‌خواهیم نه رهبرف مرگ بر ستمگر خوانده نشد. در بخش پایانی هم اساسا به این شعار اشاره‌ای نشد. این نوع از سبک کار، نشانه مصلحت طلبی طبقه متوسطی و تاثیرات ایدئولوژی‌های پسامدرنیستی است که دربزنگاه‌‌های تعیین کننده، زیر پای استثمار شدگان و طرد شدگان اجتماعی و نیروی‌های چپ را خالی کرده و به بهانه‌های مختلف از جمله "همبستگی" زمینه فرادستی اپوزیسیون راست را تقویت می‌کنند.
کلکتیو و برگزار کننده‌گان هر تظاهراتی در قبال شرکت کنندگان و شعارهای فراخوان داده بر اساس آن مسئولیت اجتماعی دارند. همین کاستی‌ها باعث شد که سلطنت طلبان مستبد و دشمن آزادی با کمک کلان رسانههای ارتجاعی و امپریالیستی و نیز پرچم‌های مزین به شیرنر و شمشیر علی، در جایگاه مدعی اما مضحک دفاع از شعار "زن، زندگی، آزادی" در تظاهرات ابراز وجود کند، رکیک‌ترین شعارها را بدهند و بواسطه کلان رسانههای امپریالیستی و برساخته دول ارتجاعی، سیاست مشمئزکننده تصرف تظاهرات از طریق فضای مجازی و رسانه‌ای را پی‌گیرانه دنبال کنند.
در صورتی که انبوه شرکت کنندگان در تظاهرات برلین همانند هر حرکت گستره، مردم عادی بودند که به سلطنت طلبان و همدستان آشکار و پنهان آنها هیچ ربطی نداشتند. آنها به درستی برای همبستگی با مبارزات مردم ایران و بر علیه جمهوری اسلامی در تظاهرات شرکت کردند.
نقد ابن نوع از سبک کار در تظاهرات ، فراخوان‌های فردی(هر کسی که باشد) نقش طبقات اجتماعی و کارکرد کلان رسانههای متکی به فاندهای امپریالیستی و دول ارتجاعی و کوشش آنها برای برساختن اپوزیسیون راست از بالا و فرادستی آنها بر جنبش انقلابی ژینا/مهسا و ...را در نوشته دیگری دنبال می‌کنیم.
اپوزیسیون راست و از جمله جریان ماورا ارتجاعی سلطنت طلب و شرکا باید بدانند که با کمک و فاندهای دول ارتجاعی و امپریالیستی یا به قول خودشان "جامعه جهانی" و مانور برای موج سواری بر اعتراضات مردمی و پیام به سپاه، بسیج و ارتش نمی توانند جمهوری اسلامی را کنار بزنند. جنبش انقلابی ژینا/مهسا نیز به شرطی می‌توانند به اهداف خود دست یابد که کارگران و زحمتکشان، فعالین جنبش‌های اجتماعی و همه سرکوب شدگان، زنان، کوئیر ها و اتنیک‌های سرکوب شده کرد، عرب، بلوچ و آذربایجانی و...، بیکاران، نسل جوان در جستجوی زندگی بهتر، دانشجویان مبارز آزادی‌خواهان و فرهنگ ورزان، همبسته و متحد شوند، اپوزیسیون راست را به حاشیه رانده و جمهوری اسلامی را به زیر بکشند.
24.10.2022
1- بیانیه "کلکتیو زن، زندگی، آزادی" در تظاهرات برلین در لینک زیر:
2-من شعارهای تظاهرات نظیر مرگ بر "ستمگر نه شاه می خواهیم نه رهبر" در کنار فراخوان تظاهرات برلین را در اینستاگرم کلکتیو "زن زندگی، آزادی" دیدم. این شعار که علیه سلطنت‌طلبان است. در تظاهرات خوانده نشد و اساسا به حاشیه رفت. در صورتی که این شعار در کنار شعارهای دفاع از مبارزه برای برابری و آزادی در بنرهای بلوک مستقلی که توسط گروه‌های چپ، کوئیر، فمینیست‌های شهرهای آلمان و دیگر کشورها تشکیل شده بود، حمل و هم‌صدا خوانده شد. جالب است که مجری برنامه ایران اینترنشنال با شنیدن شعار "نه شاه نی‌خوایم نه رهبر مرگ بر ستمگر" برآشفته شده و خواهان قطع آن شد.
.