روز 12 شهریور زنی متاهل به اسم شلیر رسولی و دارای دو فرزند 13 ساله و 16 ساله، اهل روستایی از توابع شهر مریوان از سوی یکی شخص شرور به اسم «گوران قادری» که یکی از مهره های منفور رژیم بوده، طی یک نقشه مزورانه از قبل، مبنی بر کمک به همسر مریضش، شلیر را به داخل خانه خود در طبقه دوم ساختمان کشانده میشود. گوران به قصد تعرض جنسی، به شلیر حمله ور میشود، و شلیر در برابر این تعرض وحشیانه ریسک جانی را ترجیح میدهد و خود را از بالکن طبقه دوم ساختمان به بیرون پرت می کند. هر چند بعد از این واقعه دردناک و تراژیک مردم محله او را سریعا به بیمارستان منتقل میکنند، اما متاسفانه بدلیل خونریزی و شدت ضربات وارده در کما فرو می رود.
به دنبال این رودیداد دلخراش شمار زیادی از زنان مبارز و آزادیخواه شهر مریوان به نشانه اعتراض به این تعرض افسار گسیخته مزدور رژیم، جلو در فرمانداری مریوان، با حمل پلاکاردها و با سر دادن شعار، عمق نفرت و بیزاری خود را به این تعرض آشکارای رژیم ضد زن نشان دادند که اینگونه از طریق اراذل و اوباشش امنیت را از زنان سلب نموده اند.
رژیم ضد زن برای آرام کردن زنان و خصوصا جلوگیری از گسترش احتمالی اعتراضات به سایر شهرها، اذعان نمودند، شخص متجاوز را دستگیر کرده اند و پی گرد قانونی خواهد شد. اما بدلیل اینکه زنان و مردان آزادیخواه مریوان طی این چند دهه بخشی مهم از مبارزاتشان به مبارزه علیه تبعیض و نابرابری سازمانیافته اختصاص یافته که رژیم سرمایه داری ایران بانی و مسب اشاعه آنست، به ادعاهای کاربدستان اعتنا نکردند. از همان روز زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب مریوان دست در دست همدیگر تلاش نمودند تا صفوف اعتراضی خود را وسیعا گسترش دهند. رژیم روی بقایا و سنن و اخلاقیات عشیره معدود کسانی سرمایه گذاری کرده تا به جنگ آزادیخواهی و برابری طلبی در این شهر برود! اما صف آزادیخواهی اعم از کارگر معلم، فعال سیاسی و اجتماعی از تجارب تاریخی خود درسها گرفته اند که در چنین مواقعی بایستی تمرکز اصلی و فشار مبارزاتی را متوجه خود رژیم کرد. چراکه این رژیم است به شیوه ای سیستماتیک سیاست ارتجاعی و ضد زن را از طریق سران جنایت پیشه اش در قوه مقننه وضع و بواسطه قضات مرگ در دیگر قوه شدیدا حمایت و با قوه مجریه بخوانید قاتلان حرفه ای مردم، این تبعیض و تعرض ها را قویا اجرا و اعمال میکند و بواسطه اراذل و اوباشی نظیر گوران قادریها نیز اینجا و آنجا دستگاه کشتار و جنایت علیه زنان را بیشتر و بیشتر حدادی میکنند.
با نهایت تاسف شلیر رسولی دیروز بعدا از چند روز مبارزه با مرگ، و باوجود تلاش بیدریغ پزشکان در بیمارستان مریوان و سنندج برای نجات جان او، از کما بیرون نیامد، و قلب مالامال از عشق به زندگی ایشان برای همیشه از تپش باز ایستاد! دیروز وقتی پیکر بی جان شلیر در میان صف خروشان زنان و مردان در خیابانهای شهر مریوان بدرقه میشد، یکبار دیگر نشان داد چقدر این ماشین و قوانین دولتی زنگار زده اند! شلیر سرافرازانه زیست کمااینکه مرگش هم سرافرازانه بود! شلیر از مرگ نهراسید اما مرگش اینگونه وحشت و هراس بر حافظان این مناسبات مستولی نمود. بدرقه پیکر شلیر با سر دادن شعارهایی نظیر« از مریوان تا تهران تبعیض علیه زنان!»، «ما زنان کارگر علیه قتل و ستم، می جنگیم، می جنگیم!» یکبار دیگر نشان داد برغم این همه اختناق سیاسی، سرکوب، تبعیض، نابرابری و تعرض علنی و نهانی و سرمایه گذاریهای نجومی برای تولید و باز تولید آنها، رژیم در برابر سیل خروشان صف آزادیخواهی و برابری طلبی در خیابانهای مریوان چقدر مستاصل و موقعیت شکنند ای داشت.
مگر غیر اینست خود رژیم هم از این هراسان است که برغم سرکوب سیستماتیک ماشین دولتی نمی تواند جنبش عظیمی که راه افتاده و زنان پیشرو و خصوصا نسلهای جوان اعم از زن و مرد دوشادوش هم نیروی پیش برنده آنند، دیگر در چهارچوب قوانین عصری حجری خود محصور کند؟! تا مهیا شدن تمام ملزومات به زیر کشیدن و برچیدن کل بساط این رژیم ضد انسانی میطلبد جنبشهای پیشرو، آزادیخواهان و برابری طلبان و خصوصا سوسیالیستها و کمونیستهای جامعه و معلمان مبارز علیه اشاعه این قبح سیاسی و فرهنگی"زن کشی" و هر گونه خشونت علیه زنان قویا بایستند. مبارزه و تلاش برای زدودن این فرهنگ ضد زن در جامعه را هر چه وسیعتر رواج داد. تا برغم تقویت و تشدید آن از سوی حاکمان ستمگر، اشاعه دهندگان این فرهنگ کپک زده بدانند با موج عظیم اعتراض و انزجار اجتماعی مواجهه خواهند شد، و هر درجه ای از خشونت و تعرض علیه زنان خط قرمزها باشد.
09.09.2022