تأثیرات جهانی، منطقه ای تحول سوسیالیستی در ایران | در پنج بخش قبلی این سلسله مطالب تا آنجا که امکان داشت، مختصات بربریت سرمایه داری در این دوره و پیامدهای هولناک آن را علیه بشریت در سطح جهان، در کشورها و مناطق بحرانی دنیای امروز بررسی کردیم.

حاشیه‌ا‌ی بر «نامه‌ی سرگشاده‌‌ی جمعی از زندانیان سیاسی دوران محمدرضاشاه به کمیته‌ی بین‌المللی صلیب سرخ»[۱]

اول: 21 بهمن ماه 403. دیشب برف باریده. هوا چند درجه سرد شده. می‌خواهم درباره‌ی انقلاب 57 بنویسم. اینروزها بیش از هر چیز دیگری به آن انقلاب فکر می‌کنم. دستم اما به نوشتن نمی‌رود. هر چه می‌نویسم دلم خوش نیست.

نیروهای دموکراتیک سوریه باید با دقت استراتژی‌های خود را تنظیم کنند و از حمایت‌های بین‌المللی بهره‌مند شوند تا بتوانند در برابر تهدیدات خارجی و داخلی مقاومت کنند و در عین حال منافع خود را حفظ نمایند.

امتناع حزب الله به رویارویی گسترده با اسرائیل، علیرغم تحمل خسارات جانی و مادی قابل توجه ، از جمله ترور دبیرکل تاریخی این حزب، حسن نصرالله، سوالات متعددی را در مورد حمایت پدرخوانده ایرانی آن ایجاد کرده است.

امسال ۵۰ سال از زمانی که مارگارت تاچر، در رقابت با ادوارد هیث، ریاست حزب محافظه کار را بعهده گرفت، می گذرد. در سال ۱۹۷۵، دوره بحران عمیق سرمایه داری پس از جنگ جهانی دوم بود.

پایان دوره یكه تازی امریكا و افول موقعیت آن به عنوان قدرت برتر جهان و تلاش برای حفظ این موقعیت در چند دهه اخیر، یكی از خونبارترین دوران تاریخ جوامع بشری را رقم زده است.

دو ماه پایانی سال، بروال معمول اظطراب و نگرانی و بلاتکلیفی جمعیت عظیم کارگری جامعه را فرا میگیرد. یکبار دیگر، شواهد این وضعیت بیشتراز سالهای قبل در رسانه ای جمعی کاملا آشکار است.