با شکست حزبالله و به دنبال آن سقوط اسد “محور مقاومت” کذایی رژیم یعنی خاکریز منطقهای حکومت در هم شکست. “محور مقاومت” ابزار چانهزنی در مقابل غرب، ابزار جنایت علیه مردم منطقه و قدرقدرتی در مقابل مردم ایران بود.
برای پیشبینی آیندهای دموکراتیک زود است
سمر یزبک، نویسنده، شاعر و روزنامهنگار سوری در سال ۱۹۷۰ در جَبله، سوریه، به دنیا آمده، از مخالفان چپگرای رژیم بشار اسد است و بیش از یک بار از سوی جامعه علوی، که در رأس دستگاههای سرکوب و امنیتی قرار دارد، تهدید به مرگ شده است. او در سال ۲۰۱۱، به همراه دخترش، به تبعید در فرانسه رفت.
کارگران و دستمزدهای سال ۱۴۰۴
کارگران هم دستمزد و هم نمایندگی را فوت آبند! جای تردید نیست که سناریو حاشیه تعیین دستمزدها و شورای عالی کار از یک نمایش ضد کارگری فراتر نمیرود. اما این واقعیت نمیتواند بر مطالبه پایه ای خود کارگران بر سر دستمزدها سایه بیاندازد.
طبقه کارگر آلمان مقاومت میکند!
نزدیک به صد هزار کارگر شرکت اتومبیل سازی فولکس واگن در آلمان دست به یک اعتصاب موقت زدند. در اواخر تابستان گذشته، مدیریت به ۱۲۰ هزار نفر از کارگران و کارمندان شرکت اعلام کرد که با توجه به کاهش میزان سود سالانه، مخارج شرکت بایستی بمراتب کاهش پیدا کند و...
سوریه در جنگ و آتش، تزریق بوتاکس مدرنیسم به القاعده!
روز ۱۸ آذر بشار اسد سقوط کرد. این سقوط حاصل یک جنبش انقلابی و آزادیخواهانۀ مردمی نبود. حتی رژیم چنجی بر مبنای یک خیزش انقلابی نیز نبود، مانند به قدرت رسیدن رژیم اسلامی در ایران در سال ۱۳۵۷.
به مناسبت ۱۰ دسامبر، روز جهانی حقوق بشر
نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران: بیعملی جهانی، ناکارآمدی اپوزیسیون، و راهکارهای پیشرو
سقوط حکومت سوریه و نقشهای فرضی برای تقسیم ۵ کشور خاورمیانه!
پس از سیزده سال جنگ داخلی، گروههای مسلح اسلامی مخالف دولت سوریه در حملات سریع ده روزه خود حکومت بشار اسد را سرنگون کردند. اکنون گفته میشود حدود شش ماه پیش، آنها برنامهای برای یک حمله بزرگ به ترکیه اطلاع دادند و به گفته دو منبع آگاه از این برنامهریزیها، احساس کردند ترکیه بهطور ضمنی با آن موافقت کرده است.
دیگر هرگز نه!
درهای زندانهای سوریه اینک گشوده شده. تصویر آشنا و همیشگی انقلابها: تظاهرات خیابانی، شعارهایی در طرد رژیم حاکم و بعد سرنگونکردن تمامی مجسمههای پدران و پسران حاکم رژیم پیشین و بعد هجوم مردم به زندانهای معمولاً خالی، چرا که قبلا حاکمان هنوز در قدرت معمولا در ژستی به نشانه دوستی از جانب رژیم در حال سقوط آزاد میشدند.