ورای رضایت، نوعی شرمساری در اینسوی راین دیده ‌شد. در فرانسه، کارگران بارانداز عضو سندیکای CGT در فوس-سور-مر(Fos-sur-Mer) در اوایل ژوئن از بارگیری تجهیزات نظامی به مقصد حیفا خودداری کردند.

از زمان جنگ ژوئن ۱۹۶۷، خاور میانه شاهد برتری نظامی تنها نقش آفرین منطقه یعنی اسرائیل بوده است. این برتری همراه با جاه طلبی های استعماری و سلطه جویی سرزمینی آن، به تل آویو نقش تعیین کننده ای ایفا کرده است، ...

تا همین ماه گذشته و به‌ویژه پس از سفر پرزرق‌و‌برق ترامپ به خاورمیانه امیدها به پیوستن عربستان سعودی به پیمان ابراهیم و عادی‌سازی روابط با اسرائيل پررنگ می‌نمود. اما به نظر می‌رسد که حملات ۱۲ روزه اسرائيل به ایران و چیرگی نظامی اسرائیل منجر به تضعیف انگیزه ریاض و هراس از قدرت فزاینده اسرائیل شده است.

روزنامه اسرائیلی هاآرتص که منتقد نتانیاهو و جنگ در غزه است، در گزارشی پنج پرسش را درباره آتش‌بس ناگهانی ترامپ در جنگ اسرائیل علیه ایران مطرح کرده است:

پس از دو ماه و نیم محاصره کامل، اسرائیل با نقض قوانین بین‌المللی فقط اجازه می‌دهد که کمک‌های بشردوستانه قطره قطره به غزه برسد. این تصمیم، به دور از تامین نیازها، نمی‌تواند مانع از گسترش قحطی در این منطقه محاصره شده شود. سرنوشت ساکنانی که تحت فشار شدید نظامی قرار دارند، بین قتل عام بزرگ و اخراج در نوسان است.

سفر هفته گذشته دونالد ترامپ به خاورمیانه، نمایشی تمام‌عیار از ابهام‌سازی حساب‌شده بود؛ تلاشی هم‌زمان برای بازتعریف جایگاه آمریکا در منطقه و به‌چالش‌کشیدن تصورات تثبیت‌شده درباره سیاست خارجی این کشور. 

در اولین سفر مهم خارجی خود این هفته، دونالد ترامپ قرار است از سه کشور خاورمیانه — عربستان سعودی، قطر و امارات متحده عربی — دیدن کند، بدون آنکه به اورشلیم سر بزند. این اولین بار نیست که او اسرائیل — یا نخست‌وزیر آن، بنیامین نتانیاهو — را نادیده می‌گیرد.

فارن افرز با انتشار یادداشتی مدعی شد: دسامبر گذشته، ائتلافی از گروه‌های شورشی به رهبری «هیات تحریرالشام» (HTS) به‌طور غیرمنتظره‌ای بشار اسد، که خانواده‌اش برای پنج دهه بر این کشور حکومت کرده بود، سرنگون کرد.