راست روی اپورتونیستی، زیر پوشش اکتیویسم

بهانه ای به چپ حاشیه ای، که جز دنباله روی از اپوزیسیون راست رسالت دیگری ندارند، داد تا یکبار دیگر دست به شانتاژ علیه ما و کمونیستها در ایران بزنند. در این میان نوشته سعید آرمان، از رهبری حزبی که هنوز با نام حکمت و حکمتیست عکس میگیرد، خواندنی است. نوشته ای که رهبری این جریان با افتخار، بعنوان جوابی ״مستدل״، ״دندان شکن״ و ״قوی״ عضو رهبری خود، آنرا در دنیای مجازی منتشر میکنند. نگاهی به این نوشته، نه از زاویه عمق و استدلال که از زاویه سقوط سیاسی این جریان و به ته دیگ خوردن کفگیر این چپ مستاصل، سرگردان و بی افق، که برای نشان دادن موضوعیت خود و اثبات ״اکتیویسم״ و ״اجتماعی بودن״ خود دست بدامن نیروهای راست در اپوزیسیون شده اند، مهم است. چپی که افق سیاسی اش سرسوزنی با نیروهای راست در اپوزیسیون تفاوت ندارد.

رفیق قدیمی و اکتیویست ما سعید آرمان مینویسد: ״احزاب و سازمانها و شخصیتهای سیاسی متعدد نه "در حمایت از فراخوان ناسیونالیستها" بلکه بسیار قبلتر از آنها راسا تظاهرات و اعتراض کردند و جامعه را به اعتراض فراخواندند و در مورد مشخص اعتصاب عمومی نیز راسا علیه اعدام و کلیه احکام صادر شده اطلاعیه و فراخوان منتشر کردند. لابد خالد حاج محمدی و پاسیویست ها هم دیده اند و خوانده اند.״

سعید آرمان مغلطه میکند، اعتراض به احکام اعدام و اعتراض به این احکام و تظاهراتهای اعتراضی در خارج کشور و خصوصا در داخل ایران که بیش از یك سال است همه جانبه در جریان است و خالد حاج محمدی بر آن تاكید كرده است را با فراخوان مشخص و ویژه به کردستان برای اعتصاب عمومی در اعتراض به حکم اعدام دو زندانی سیاسی "كرد"( وریشه مردای و پخشان عزیزی) را قاطی میکند تا اولا با شیطان سازی از ما ״پاسیفیسم مادرزادی״ ما را اثبات کند، و دوما و مهمتر از اصل مطلب فرار كند و اپورتونیسم سازمان خود و دوستانشان و حمایتشان از فراخوان ۶ جریان کردی را مخفی کند. اپورتونیسمی سنت دار در این چپ که همیشه حمایت خود از فراخوانهای احزاب و انواع گروههای کردی و بخشا باند سیاهی، در این مورد فراخوان به اعتصاب عمومی در اعتراض به حکم اعدام دو زندانی ״کورد״، را مخفی میکند.

در جواب به سعید آرمان که ادعا میکند فراخوان به اعتصاب عمومی از طرف "شورای همکاری" در ادامه اعتراض این نیروها به اعدام در سرتاسر ایران و "فراخوانی متمایز" بوده و "شورای همکاری" "راسا" دست به آن زده است. باید پرسید چرا اطلاعیه این "فراخوان متمایز"، که در "ادامه اعتراض تاکنونی" این نیروها صادر شده، تصادفا یکروز پس از فراخوان شش جریان کردی صورت گرفته است؟ ( تاریخ فراخوان اصلی احزاب کردی ۳۰ دیماه و تاریخ فراخوان حزب سعید آرمان و متحدان آن در شورا روز بعد یعنی اول بهمن است). چرا "شورای همکاری" تصادفا برای "گسترش این اعتراض" همان روزی را که احزاب کردی برای اعتصاب عمومی انتخاب کرده است، انتخاب کردند؟ چرا همان روش یعنی اعتصاب عمومی را برای بسیج کارگر و معلم و زن و جوان آزادیخواه در کردستان انتخاب کردند؟ !!!  

سعید آرمان و بقیه رفقایش و ״شورای همكاری״ آنها قاعدتا نباید بی اطلاع باشند كه این ۶ جریان همراه با شاخه های مختلف پ ك ك و جریان اسلامی كرد "خبات" در كنفرانس ملی كرد(ك ن ك) كه سالهای مدیدی است به ابتكار پ ك ك درست شده است در ۱۸ ژانویه (۲۹ دیماه) در نشست بروکسل تصمیم میگیرند كه علیه حكم اعدام دو زندانی كرد در كردستان ایران اعتصاب عمومی فراخوان بدهند. اینها در اطلاعیه این نشست درج و قبل از اعلام فراخوان اعتصاب عمومی نیز منتشر شده است. ۶ جریان كردی بعد از این تصمیم فراخوان به اعتصاب دادند. همان روز حزب اقای تقوایی در حمایت از این فراخوان با آن همراه شد و روز بعد هم فراخوان شورای همکاری منتشر شد.

رفیق قدیمی ما و دوستانشان مختاراند برای توجیه راست روی خود و کلاه شرعی دوختن برای پیوستن به فراخوان احزاب کردی و فرصت طلبی شان آسمان ریسمان ببافند، اما از مردم آزادیخواه و بخصوص از کمونیستها و ما انتظار نداشته باشند این توجیهات سطحی را قبول کنند و این کلاهبرداری در روز روشن را به روی خودشان نیاورند.
سعید آرمان برای دفاع از ״فراخوان متمایز״ خودشان  میگوید: ״کمونیستها در کردستان در فراخوان مشترک "شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست در کردستان، کومله سازمان کردستان حزب کمونیست ایران و کمیته کردستان حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست"، علیه احکام اعدام تائید شده در دیوان عالی رژیم یعنی پخشان عزیزی، وریشه مرادی، بهروز احسانی، مجاهد کورکور، مهدی حسنی و تعدادی دیگر از فعالین اجتماعی نام برده اند. همینطور اطلاعیه حمایت "شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست" از اعتصاب همین را گفته است و در داخل کشور نیز پوسترهای محکومین به اعدام وسیعا منتشر و توزیع شده است.״

رفیق قدیمی ما اسم بردن از چند نفر از محکومین به اعدام در کنار دو زندانی کرد را برجسته میکند تا لانسه کردن این دو نفر و پیوستن به فراخوان ۶ جریان كردی را کم اهمیت جلوه دهد. شاید فراموش کرده که پوستر فراخوان به این اعتصاب از طرف سازمان او و ״شواری همکاری״  تنها و تنها با عكس دو زندانی "كورد"(وریشه مردی و پخشان عزیزی) منتشر شده است. پوستر فراخوان ״شورا همکاری״ هنوز روی صفحه فیسبوک شما و بقیه اعضا رهبری تان هست. حداقل قبل از بدست گرفتن قلم در دفاع از ״فراخوان متمایزتان״ و اتهام زنی به کمونیستها در جعل واقعیات نگاهی به این پوستر می انداختید. کم حافظه بودن تان همیشه مشکل ساز است.!!

در مورد نام بردن از سایر متهمین به اعدام هم بد نیست به اطلاعیه صاحبان این فراخوان، شش جریان کردی، نگاهی بندازید تا ببینید که آنها هم مانند شما فراخوانشان را با نام بردن از ״کارزار سه شنبه های اعتراضی״ و همه اعتراضات به اعدام در سرتاسر ایران تزئین کرده اند. نام بردن از چند محکوم به اعدام در لابلای اطلاعیه تان نمیتواند اصل حمایت از زندانیان سیاسی کرد را مخفی کند و همانقدر دوستی شما را با جنبش نه به اعدام نشان مدهد که اسم بردن از کارزار سه شنبه های زندان در اطلاعیه نیروهای کردی. هردو برای خالی نبودن عریضه و تزئین ویترین تان است.

سعید آرمان برای توجیه سیاست ناسیونالیستی شان به دو نمونه از تاریخ حزب حکمتیست اشاره میکند كه مستقل سطح دقت و درستی منبع اطلاعات ایشان، هیچكدام به ادعای او كمك نمیكند. یکی قتل شوانه قادری و دیگری فراخوان به اعتصاب عمومی در اعتراض به اعدام فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان.
در مورد شوانه قادری، رفیق قدیمی ما و دوستان شان در رهبری به نفع شان نیست کل ماجرا را برای خواننده توضیح دهند. بعد از قتل شوانه تحركات اعتراضی در مهاباد شروع و كم كم به شهرهای دیگر اساسا در شمال كردستان ایران كشیده شد. تحریكات ناسیونالیستی، مذهبی و نوع سنی و نژاد پرستانه ״ضد فارس״ را عده ای از ناسیونالیستها و مرتجعین سنی مذهب در این اعتراضات باد میزدند. رهبری حزب ما بدرستی برای مقابله با اعدام و علیه جمهوری اسلامی و بعلاوه علیه نفاق افكنی قومی و مذهبی تلاش كرد در جنوب كردستان اعتراضاتی انسانی و متمدنانه را سازمان دهد. این تلاش به تجمع بزرگی در سنندج در مقابل استانداری منجر شد و به اعدام شوانه اعتراض شد و عملا ارتجاع سنی و قوم پرستی را عقب زدیم. این ماجرا ۱۸۰ درجه در مقابل سیاست امروز شما و بقیه چپ سردرگم است. سعید آرمان و رهبری سازمانش اگر خواهان اعتراض به همه احکام اعدام بودند و اصرار داشتند اعتصاب عمومی در کردستان بهترین شکل اعتراض است میتوانستند فراخوانی مستقل را در روزی دیگر و با پوستر همه محکومین به اعدام منتشر میکردند. نمیتوان در مراسم و اعتصاب دیگران با ماهیت و اهداف ارتجاعی آن شریك شد، ادعای سهم داشت و برای ما كمونیستها با تبلیغات سطحی و مشتی جعلیات پرونده سازی کرد. مقایسه پیوستن به کمپین نیروهای ناسیونالیست کرد در قومی کردن اعتراض مردم را با کمپین ما علیه این قومی کردن اعتراض مردم در ماجرای قتل شوانه قادری شایسته نیست!

سعید آرمان این بخش از نوشته رفیق خالد را که میگوید: ״ما هیچوقت مانع و مشكلی با اینكه در موارد مشخصی، از جمله علیه اعدام، با احزاب سیاسی راست یا چپ، و... در كنار هم قرار بگیریم و حتی وارد فراخوان مشترك چه در سطح سراسری ایران و چه مثلا در كردستان شویم، نداشته ایم. اما مستقل از خطا بودن این فراخوان معین بدلایلی كه اشاره كردم، نفس هر سطح از همكاری با جریانات و باندهای سناریو سیاهی، نه تنها برای ما به عنوان حزبی كمونیستی بلكه برای هر حزب و سازمان سیاسی كه به پرنسیبهای مبارزه سیاسی پایبند است و به حقوق اولیه مردم احترام میگذارد، خطای سیاسی بزرگی است.״، اینکه همکاری با نیروهای سناریو سیاهی، مانند حزب پاک کردستان، باند مهتدی و پژاک خط قرمز است را تحریف میکند و مینویسد: "خالد میگوید به این دلیل شرکت نکرده اند "چون بعضی جریانات فراخوان دهنده باند هستند"!  پاپوشدوزی که سعید آرمان آنرا ״سیاسی״ و ״محترمانه״ و اعضای این سازمان با لجن پراکنی های شنیع تکرار میکنند. جواب این جعل، تحریف و پاپوشدوزی را فقط با ״شرم کنید!״ میشود داد.

فراخوان به اعتصاب عمومی در اعتراض به اعدام به فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان یکی از مواردی است که ما از فراخوان به اعتراض به جمهوری اسلامی، به اعدام و سرکوب و ... در کنار شرکت احزاب راست و چپ چه در کردستان و چه در خارج کردستان ابایی نداشته و نداریم. در دل این اعتصاب عمومی ما همزمان علیه تلاش نیروهای قومی و بویژه عبدالله مهتدی که تلاش کردند به این اعتراض رنگ قومی بزنند ایستادیم. کافی است رفیق قدیمی ما که ظاهرا تاریخ این حزب را مبنا قرار میدهد به ادبیات و نشریات کمیته کردستان حزب در آندوره نگاهی می انداخت تا چنین فولی نمیکرد. این تاریخ و این سیاست چه ربطی به تلاش امروز ناسیونالیستها برای انشقاق و چند دستگی در جنبش علیه اعدام و جدا كردن كردستان از بقیه و حمایت و شركت عملی به اصطلاح نیروهای چپ و جریان شما در این کمپین دارد؟

واقعیت این است که سازمان سعید آرمان و شورای همکاری درست زمانیکه زندانیان سیاسی دست اندرکار ״کارزار سه شنبه های نه به اعدام״ نامه مینویسند که ״اعتراض ما به اعدام مرز قومی و سیاسی و نوع جرم نمی شناسد و خواستی مطلق است״، آگاهانه در حمایت از کمپین قومی کردن این جنبش از فرط استصال و برای ابراز وجود دست به کار شدند. درست در شرایطی که جنبشی حی و حاضر علیه اعدام وجود دارد این نیروها صف قومی کردن و تضعیف این جنبش به نفع ناسیونالیسم را انتخاب کردند و در تلاش احزاب کردی برای کشیدن کارزار سه شنبه های اعتراضی به زیر هژمونی خود، در فشار سیاسی به این جنبش و ضربه زدن به ان سهیم شدند.
اینکه نام این انتخاب را ״اجتماعی״ و ״اکتیو بودن״ میگذارید. اینکه میخواهید با آویزان شدن به نیروهای ناسیونالیست و باندهای سناریو سیاهی ״اجتماعی״ شوید‌. اینکه میخواهید با موج سواری بر تحرک جریانات راست خود را ״صاحب سیاست و جامعه״ معرفی کنید، تصمیم سیاسی شما است. از ما کمونیستها نخواهید به این راست روی تان احترام بگذاریم و در لاپوشانی آن سهیم شویم.

این افتضاح و راست روی در پرونده سیاسی تان ثبت میشود و هیچ آژیتاسیون و پرونده سازی علیه کمونیستها، مخفی شدن زیر ״اکتیویسیم״ و ״اجتماعی بودن״ کاذب و .... نمیتواند آنرا مخفی کند.

۲۶ ژانویه ۲۰۲۵