حكمتیست: اخیرا منشوری زیر عنوان "منشور‌ مطالبات حداقلی تشکل‌های مستقل صنفی و‌ مدنی ایران" با امضای ۲۰ نهاد در سایت های اینترنتی و شبکه های اجتماعی منتشر شده است و مباحثی را هم در همین سطح دامن زده است. احزاب و شخصیت های متنوعی یا از این منشور دفاع کرده اند و یا مخالف آن حرف زده اند. از حزب حکمتیست می پرسند که چرا تاکنون حزب موضعی در موافقت یا مخالفت با این منشور اتخاذ نکرده است؟ میخواهند نظر حزب را در این زمینه بدانند. نظر شما در این زمینه چیست؟

در مطلبی که هفته گذشته درباره منشور مطالبات حداقلی نوشتیم اشاره کردیم که به نقد آن خواهیم پرداخت. در متن پیشین به حملات وارده به منشور پرداختیم و تلاش کردیم نمونه‌های راست و چپ چنان حملاتی را نشان دهیم. در آن متن از جمله انتقاد گروه راهکار سوسیالیستی را مورد نقد قرار دادیم. در این مدت انتقاداتی درباره متن هفته گذشته دریافت نمودیم. علاوه بر آن توانستیم از نظرات تعدادی از کسانی که در جریان تدوین منشور قرار داشتند بهره برده و نظرات و انتقادات جدیدی را درباره منشور مطالعه کنیم. از اینرو لازم است ذکر کنیم که نقد ما به راهکار سوسیالیستی دستکم در دو مورد که به آن خواهیم پرداخت اشتباه و واکنش ما به منشور تا اندازه‌ای عجولانه بوده است. در اینجا سعی میکنیم به سهم خود منشور مطالبات حداقلی را بررسی کنیم.

لیست شماره 2 پشتیبانی از منشور مطالباتی حداقلی.......

به لیست پشتیبانی از "منشور مطالبات حداقلی تشکلهای مستقل صنفی و مدنی" اتحادیه معلمان، دو اتحادیه کارگری و شورای سراسری زنان دانمارک اضافه شد.
Teknisk Landsforbund Hovedstaden og Bornholm / The Danish Association of Professional https://tl.dk/

«منشور مطالبات حداقلی» و ضرورت مبارزۀ سیاسی انقلابی طبقۀ کارگر: در تاریخ ۲٥ بهمن ماه سال جاری سندی با عنوان «منشور مطالبات حداقلی تشکل های مستقل صنفی و مدنی ایران» از سوی ۲٠ تشکل از فعالان مبارزات کارگری، زنان، دانشجویان، بازنشستگان و مدافعان حقوق بشر منتشر شد. این سند شامل یک مقدمه و ۱۲ خواست سیاسی، اقتصادی - اجتماعی و فرهنگی است. (در اینجا از معلمان به صورت جداگانه اسم نبردیم زیرا ما اکثریت قاطع معلمان را از نظر اجتماعی - اقتصادی جزء جدائی ناپذیری از طبقۀ کارگر می دانیم. معلمان جزء کارگران فکری هستند و اساساً نیروی کار فکری خود را برای گذران زندگی می فروشند همان گونه که کارگران یدی، اساسا نیروی کار بدنی خود را در بازار کار عرضه می کنند.

اعلامیه فعالین کارگری شورایی در تهران- سنندج- کامیاران: "منشور مطالبات حداقلی تشکلهای مستقل صنفی و مدنی ایران" مورد حمايت جدی ما است. اخیرا و به ابتکار تعدادی ازنهادها و تشکلهای صنفی و مدنی ، "منشور مطالبات حداقلی تشکلهای مستقل صنفی و مدنی ایران" رو به جامعه منتشر شده است که حاوی نکات بسیار مهمی از خواست و مطالباتی است که چکیده و حاصل بیش از چهل سال مبارزه مستمر و پیگیر تشکلهای صنفی و فعالین کارگری و اجتماعی و انسانهای آزادیخواه و برابری طلبی است که در طی این سالیان با سازماندهی اعتصابات بزرگ کارگری و مبارزات توده ای به ویژه در ماههای اخیر و تحمل رنج زندان و انواع مرارتها و محرومیتهای اجتماعی از جانب حاکمیت اما کوتاه نیامده و همچنان پرچم دفاع از حقوق کارگران و زنان و مردم تحت ستم و انسانیت را برافراشته نگاه داشته‌اند.

 بدنبال انتشار چند روز پیش« منشور‌ مطالبات حداقلی تشکل‌های مستقل صنفی و‌ مدنی ایران» در دنیای مجازی، شاهد واکشنهای وسیع از سوی موافقین و مخالفین این منشور بودیم. منشوری که بزعم تدوین کنندگان، میخواهد پاسخگوی نیازهای فوری خیزش انقلابی جاری باشد البته با این پیش شرط تا اطلاع ثانویه انقلاب و سوسیالیزم بایگانی! خیزش انقلابی که شهریور امسال شروع شد هر چند هنوز نوک قله رفیع اعتراضات علیه وضع موجود را نشان داد و به مصاف آورد، اما پتانسیل اجتماعی زیر و رو کننده تر از خیزشهای دی ماه 96 و آبانماه 98 و اعتصابات و اعتراضات پیاپی را در پی داشت.

در رابطه با «منشور مطالبات حداقلی تشکل‌های مستقل صنفی و مدنی ایران» که در تاریخ ۲۵ بهمن ۱۴۰۱ با امضای ۲۰ تشکل و نهاد منتشر شده است، دوستان و‌ عزیزانی طی تماس‌های صورت گرفته از سندیکای کارگران‌ شرکت واحد علت عدم امضای این بیانیه را جویا شده اند. ضمن قدردانی از تلاش مشترک افراد و‌ نهادهای محترمی که متن منشور را تهیه و‌ جهت امضا به سندیکا نیز ارسال نمودند،‌ سندیکای کارگران شرکت واحد پیش از انتشار این‌ منشور، عدم آمادگی برای امضای آن‌ را بدون داشتن فرصت کافی برای بررسی و مشورت با اعضای خود به طور شفاهی به اطلاع این دوستان رسانید.

 منشوری که هفته پبش به نام «منشور مطالبات حداقلی تشکل‌های مستقل صنفی و مدنی ایران» منتشر شد خیلی از نیروهای سیاسی را وادار به واکنش کرد. این واکنشها همچنان ادامه دارد اما میتوان آنها را بطور کلی به دو یا سه دسته تقسیم کرد. دسته اول که میتوان آنرا جبهه نئوفاشیستی در حال شکلگیری نامید تلاش میکند با تمسخر منشور و حمله به امضاکنندگان آن اهمیت آنرا ناچیز جلوه دهد. بعنوان مثال مجید توکلی در شطحیاتی غیرقابل فهم با «مبتذل» دانستن این حرکت نوشت «وقتی همه منشور بدهند.

 ۱- خیزش گسترده توده های مردم در ٥ ماه گذشته بیش از هر زمان جمهوری اسلامی را به سرنگونی محتوم خود نزدیک کرده است. قابل تردید نیست که امروز کوچکترین بهبودی در زندگی مادی و معنوی مردم ایران و کسب بدیهی ترین حقوق و آزادیهای فردی و مدنی در گرو بزیر کشیدن رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی است.

پس از ماهها تلاش خستگی ناپذیر، گفتگو، جدل، پا درمیانی، مذاکره و مصالحه بیست تشکل مدنی و صنفی در ایران موفق به انتشار منشور مطالباتی مشترکی شده اند. برای رسیدن به چنین توافقی دارا بودن نگاه کلان به مسائل اجتماعی، الویت دادن به منافع مشترک و پرهیز از نگاههای محدود و سکتاریستی، داشتن قلبهایی بزرگ و انسانی، تحلیل مشخص از شرایط مشخص، ارزیابی واقعی از توازن قوا، آگاهی از و احاطه به طرحها و برنامه های جاری جریانهای سیاسی کلان، طرحها و برنامه های دول خارجی برای آینده ایران و … الزامی است.

انتشار "منشور مطالبات حداقلی تشکلهای مستقل صنفی و مدنی ایران" به ابتکار و همت تعدادی از این تشکلها در داخل اهمیت بسیار بالایی دارد. اما به نظر من مهمترین محور اهمیت آن به کشمکش آلترناتیوهای راست و چپ در شرایط سیاسی کنونی و برای شکل دادن به آینده بعد از جمهوری اسلامی مربوط است. صف بندی راست و چپ در بطن جنبش سرنگونی و خیزش انقلابی جاری انکار ناپذیر است. آلترناتیو راست و چپ حرف و راه متمایز خود را طی میکنند.

قریب ۷ دهه از کودتای امپریالیستی در ایران می گذرد. با استقرار حکومت کودتا جامعه ایران در ۷۰ سال گذشته روی آزادی ندیده است. ۷۰ سالی که در آن فرهنگ دموکراتیک مستقر و تجربه نشده است. در چنین شرایطی که بحران های اقتصادی و سیاسی و فرهنگی گریبان حاکمیت مذهبی ایران را گرفته است و نیروهای مدافع نظام سرمایه‌داری در داخل و خارج از ایران بوحشت افتاده اند و از هر طرف در حال تقلا جهت ارایه آلترناتیو های گوناگون بورژوایی؛ تزیین شده با آبنبات صوتی و کاغذ کادو و روبان های رنگی؛ جهت حفظ نظام سرمایه‌داری هستند، ۲۰ تشکل اجتماعی در داخل ایران، با ارایه ۱۲ اصل اساسی پا به میدان گذاشته اند و اکثریت عظیم تولیدکنندگان را جهت تحقق این اهداف و رهایی از تبعیض و سرکوب و فساد، به یاری طلبیده اند!

خبر تازه ای که هفته ی قبل در فضای مجازی پخش شد، واکنش های متعددی را در بین ایرانیان داخل و خارج کشور برانگیخت. با توجه به اهمیت این منشور در این برهه از تاریخ، و عظمت اتحاد بین جنبش های مختلف کارگری، زنان، دانشجویان، معلمین و... علاقمندم بررسی کوتاهی در رابطه با بستر ملزومات این منشور داشته باشم.منشور در کل منشوری مترقی، برابری طلب و آزادیخواه است. من فکر می کنم این درجه از رادیکالیسم و مترقی بودن خواست ها دلایل مختلفی دارد.

خیزش های مردمی: اطلاعیه شماره ۳۲۶: منشور مشترک بیست تشکل معلمان، کارگران، بازنشستگان، فعالین حقوق زن و دانشجویان که تحت عنوان "منشور‌ مطالبات حداقلی تشکل‌های مستقل صنفی و‌ مدنی ایران" منتشر شده، در واقع منشور انقلاب زن، زندگی، آزادی و پلاتفرم اتحاد همه مردم علیه حکومت اسلامی و برای آینده بهتر است. این منشور تا هم اکنون در ایران با موجی از همبستگی و حمایت روبرو شده است.

هنوز جوهر منشور خشک نشده بود که کلاب هاوس ها و تلگرام های جریانات ضد کارگری به حرکت در آمد. در ابتدا اظهار شد که این اطلاعیه چرا امضای خاصی دارد ، چرا اطلاعیه امضای دیگری را ندارد؟ جریانی که اصلا اطلاعیه را امضا نکرده بود اطلاعیه داد که امضای اش حقیقت ندارد! لوگوی دروغین درست کردند که اين حرکت متعلق به نیروهای چپ هست و داس و چکش را علم کردند و حتی امروز اطلاعیه ویژه و یک صفحه ای منتسب به روزنامه اطلاعات را پخش می کنند. دنیای مجازی پر شد از تحرکات گرایش وکالتی که این حرکت را در مقابل حرکت خودشان می دانند