۱۸ دیماه ۱۴۰۱ برابر با ۸ ژانویه ۲۰۲۳، سومین سالروز سقوط هوپیمای اوكراینی است كه از تهران عازم كیف بود و مورد اثابت دو موشك سپاه پاسداران قرا گرفت و ۱۷۶ نفر جانشان را از دست دادند. جمهوری اسلامی تا امروز هم از ارائه اطلاعات دقیق در مورد این فاجعه بزرگ انسانی سر باز زده است و هر بار با توجیهاتی و اطلاعات متناقص تلاش كرده است شانه خود را از زیر بار مسئولیت آن خالی كند. فاجعه ای كه جان ۱۷۶ انسان بی تقصیر و بی خبر از سرنوشتی كه در انتظارشان بود را گرفت و مردم آزادیخواه در ایران و جهانیان را داغدار كرد.
مردم در ایران بدرست انگشت اشاره به طرف جمهوری اسلامی نشانه گرفته اند و تردیدی در آن نیست كه مسئولیت این فاجعه بزرگ انسانی حكومت حاكم بر ایران است. از آن روز تا اكنون خانواده و بستگان این قربانیان در تلاش روشن كردن دلایل این واقعه و به دادگاه كشاندن پرونده و مجازات عاملین آن هستند. متاسفانه در دنیای پر از توحش كنونی با دولتهای مختلف بورژوایی، هیچ منبع مستقل قضایی كه دور از محاسبات و بده بستانهای سیاسی، به اینگونه فاجعه ها رسیدگی و مسئولین مستقیم این فاجعه را در دادگاهی بی طرف و علنی و باز محاكمه كند موجود نیست.
اكنون چهار ماه است جامعه ایران به میدان كشمكش و جدال مردم آزادیخواه و خصوصا نسل جوان با جمهوری اسلامی تبدیل شده است. طبقه كارگر و اقشار محروم جامعه وارد جنگ سرنوشت سازی شده اند و مصمم به سرنگونی جمهوری اسلامی هستند. جنبش انقلابی در جریان تا اكنون دستاوردهای بزرگی داشته است و توازن قوای جامعه را به نفع خود عوض كرده است. جمهوری اسلامی باید برود و سایه شوم خود را از سر جامعه كم كند.
قربانیان سقوط هواپیمای اوكراینی یك مورد فاجعه بار از هزاران فاجعه و جنایت است كه در حاكمیت جمهوری اسلامی اتفاق افتاده است. میلیونها انسان در این جامعه عزیزانشان توسط این حكومت، زیر شكنجه، در میدانهای اعدام، به صورت سنگسار، با ترور و سر به نیست كردن جان باخته اند. اندوه از دست دادن صدها هزار انسان كه هر كدام به صورتی جانشان گرفته شده است، به این زودی ها و تا این حكومت باقی است، ماندگار است. روزی كه جمهوری اسلامی سرنگون شوند و همه پرونده كشتار و جنایت آن برملا و علنی شود، آنروز جهانیان بر این همه توحش و بربریت انگشت به دهان خواهند شد. آنروز مردم آزادیخواه ایران بر مزار عزیزان خود، سرنگونی جمهوری اسلامی را با پایكوبی و رقص جشن خواهند گرفت و یاد همه جانباختگان خود را گرامی خواهند داشت.
حزب حکمتیست (خط رسمی)
۱۷ دیماه ۱۴۰۱- ۷ ژانویه ۲۰۲۳
قتل های زنجیره ای برای بقاء!
امروز دو نفر دیگر از اسرای ما به اسامی محمد مهدی کرمی و محمد حسینی در زندان جمهوری اسلامی به قتل رسیدند. زنجیره قتل ها و کشتارهای جمعی جمهوری اسلامی از دهه ی ۶۰ تا به امروز هیچگاه متوقف نشده است. زندان و کشتار یک ابزار پایه ای برای بقا و حفظ نظام مستبد بورژوایی و مذهبی جمهوری اسلامی علیه کارگران و زحمتکشان است.
ابراهیم رییسی این عنصر بیکاره و مترسک دربار با شور و شعف ابلهانه ای دور خود و مزدوران نظامیش ورد می خواند که : "الحمدالله شرایط امن شده و مردم به آغوش نظام برگشتن" و تهدید میکند که، "به معاندین رحم نمی کنیم!"
اما قصاب تهران و ولی امرش خوب می فهمند که پروپاگاند "شرایط امن شده"، حتی دل یک بسیجی و سپاهی را که دیگر هرگز نمی تواند به محله ای که در آن زندگی میکرده، برگردد، راضی نمی کند. رییسی و امثالهم باید کماکان وقتی بیرون رفتند حواسشان به عمامه هایشان باشد. تا زمانی که شبانه روز شعار مرگ بر دیکتاتور در محلات تهران و دیگر شهرهای ایران طنین انداز است، سران رژیم خواب راحت نخواهند داشت.
جنبش انقلابی برای سرنگونی در آغاز کار است. ضربات سیاسی تا کنونی جنبش، پایه های نظام فاسد مذهبی را سست و لرزان کرده، شرایطی انقلابی فراهم آورده و توازن قوا را به نفع مردم تغییر داده است. حجاب اجباری بعنوان یکی از پایه های نظام مذهبی جمهوری اسلامی به آتش کشیده شده و توسط دختران جوان و نوجوان دوفاکتو حکم لغو گرفته است.
تحولات اخیر و شرایط انقلابی چنان عمیق و ریشه ای است که بازگشت به گذشته نه برای مردم و نه برای جمهوری اسلامی ممکن نیست. نه جمهوری اسلامی رژیم قبل از شهریور۱۴۰۱ است و نه مردم همان مردم. این واقعیتی بی برو برگرد است.
جمهوری اسلامی به جنگ و تلاش خود علیه مردم برای حفظ نظام نکبت بارش ادامه می دهد. در این جنگ ادامه دار در چهار ماه اخیر، ما بیش از ۵۰۰ کشته دادیم و بالغ بر بیست هزار اسیر و گروگان در زندان های جمهوری اسلامی داریم. اما این معیار برتری نظامی جمهوری اسلامی بر مردم نیست. رژیم تا دندان مسلح با ده ها نهاد نظامی و پلیسی و تروریستی به جنگ جوانان و نوجوانان و کودکان دبستانی با دستان خالی، آمده است. در این جنگ نظامی نابرابر، اکنون با بیشرمی وقیحانه ای، با شمارش و برخ کشیدن کشته ها و اسرای مان، اعلام پیروزی می کند! رییس حکومتی که پیروزی نظامی حاکمیتش بر مردم با دستان خالی را اعلام می کند! همین کافی است تا بطلان این حاکمیت ننگین و رسوایی و عدم مشروعیتش را به جهانیان هم نشان دهد.
جنبش انقلابی مردم ایران در جنگ نابرابر با حاکمیت متکی بر تفنگ و شکنجه و تهدید و ترور و کشتار، تا کنون برنده است. جامعه حاکمیت را نفی کرده است. اکنون زندان، ترور، تهدید به قتل و اعدام و گروگان هایی که از مردم گرفته شده، تنها نشان سلطه ی جمهوری اسلامی بر جامعه هشتاد میلیونی مردم است. هیچ خودفریبی و بی شرم و حیایی زایدالوصفی این واقعیت را نمی پوشاند. حکومتی که پیروزیش بر مردم را با معیار تفنگ و قتل و گروگانگیری اعلام کند، حکومت نیست. یک باند سیاه تبهکار است که برای دزدی و سرمایه های اندوخته از قبل گرسنگی مردم و برای حفظ سلطه ی خود بر جامعه از هیچ جنایتی فروگذار نیست.
جنبش انقلابی برای سرنگونی آغاز پایان سلطه جهنمی جمهوری اسلامی را اعلام کرده است. جنبش انقلابی کارگران و زحمتکشان و همه ی محرومان و ستمدیدگان جامعه، انتقام تک تک فرزندان به قتل رسیده خود را با سرنگونی نظام تبهکار جمهوری اسلامی خواهد گرفت.
امروز یكی از اولویت های فوری جنبش انقلابی، مبارزه علیه فرمان های قتل و اعدام انقلابیون و مبارزه برای آزادی گروگان ها و اسرای ما در دستان خونین حکام دین و سرمایه است. خانواده و بستگان اسرای در بند و تهدید شدگان به قتل، تنها نیستند. محافظت از فرزندان و نیروهای خود یک وظیفه اساسی و بی بروبرگرد جنبش انقلابی کارگران و مردم شهرها و محلات و دانشگاه ها و مدارس و همه ی عرصه ها و بخش های دیگر جامعه است. برای آزادی همه ی اسرای زندانی و لغو احکام قتل و اعدام فرزندان خود بپا خیزیم!
حزب حکمتیست- خط رسمی
۱۷ دیماه ۱۴۰۱- ۷ ژانویه ۲۰۲۳