قبل از پایان جنگ جهانی اول، شوراهای کارگری با اراده ی ضربه زدن به ساختارهای قدرت و آماده کردن کارگران برای دفاع از منافع خویش، در سرتاسر اروپا شکل گرفت. در آلمان همچون اطریش، فشارهای اعمال شده از سوی کارگران، دولت ها و صاحبان سرمایه را به دادن امتیازات بزرگی وادار کرد. اما نهادینه کردن «گفتگوی(دیالوگ) اجتماعی» به خنثی کردن آنها کمک می کند. در برلین، ویٍن، مونیخ، لیپزیک، گراتش( شهری در اطریش م)، و همین طور در پراگ، ورشو و شهرهای دیگری با اندازه و اهمیتی به مراتب کمتر، از سال ۱۹۱۷ موج وسیعی از جنبش انقلابی سراسر اروپای مرکزی «Mitteleuropa» را فرا می گیرد.
