اکبر نوروزی: این برف را دیگرسر باز ایستادن نیست(1)

به گفته شاهدان عینی و برادر ژینا امینی که در زمان دستگیری همراه او بوده، مزدوران رژیم از همان ابتدا به شدت به ضرب و جرح او پرداخته و سپس او را به ماشین گشت سوار می‌کنند. ژینا بعد از سه روز که در بیمارستان به سر می‌برد، بر اثر ضربه مغزی شدیدی که به او وارد شده بود، جان خود را از دست می‌دهد. در پی این جنایت و در اعتراض به آن، طبقات و اقشار مختلف اجتماعی در سراسر ایران به خیابان‌ها سرازیر می‌شوند و با شعله‌ور شدن خشم و نفرت مردم آزاده، آتش قیامی شکل می‌گیرد که خواستار براندازی جنایتکاران و مزدوران جمهوری اسلامی می‌باشد. به این ترتیب مردم به خیابان‌ها می‌آیند تا نقطه پایانی بر چهل و سه سال حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی که جان مردم ایران را به لب رسانده، بگذارند و به ظلم و خفقان و دیکتاتوری، اعدام، زندان، شکنجه و غیره پایان دهند. این قیام بر آن است که بر شرایط فقر، استثمار وحشیانه کارگران، گرسنگی، کارتون خوابی، ستم همه جانبه به زنان پایان داده و نویدبخش آزادی و دمکراسی برای ستمدیدگان سراسر ایران گردد. قیامی که با حمایت و همبستگی وسیع در سراسر جهان مواجه گردید.
مرگ مظلومانه ژینا امینی توسط مزدوران سرمایه، چنان آتشی به وجود آورد که شعله‌های آن از مرزهای ایران هم گذر کرد، آتشی که جز با یک دگرگونی عمیق اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و با یک انقلاب مردمی خاموش نخواهد گردید. مبارزه زنان، جوانان و تمام انسان‌های مبارز و آزاده که با وجود وحشی‌گری های مزدوران رژیم و شرایط پلیسی، صف عظیم انقلاب را برای نابودی صف ضد انقلاب تشکیل می‌دهند، در عمل تضمینی برای نابودی رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی و پیروزی قیام مردم می‌باشد.
تداوم این مبارزات جسورانه مردم، بدون شک جدا از مبارزات سال‌های اخیر مردم ایران نبوده است که نزدیک‌ترین نمونه‌های آن را در سال ۸۸ و قیام‌های دی ماه۹۶ و آبان ۹۸ شاهد بوده‌ایم. امروز یکی از ویژگی‌های مبارزات توده‌های شجاع ایران با مزدوران رژیم جمهوری اسلامی همچنان‌که شاهد آن هستیم، رادیکال‌تر شدن مبارزات توده‌ها و افزایش روحیه انقلابی و قاطعیت انقلابی آنان در مقابل نیروهای دشمن می‌باشد که با آگاهی به این امر که قهر ضد انقلابی را فقط باید با قهر انقلابی جواب داد بدون کوچکترین ترس و ترحمی زن و مرد با نیروهای سرکوبگر می‌جنگند. در اعتراضات و تظاهرات مردم ما شاهد شعار “وای به روزی که مسلح شویم” می‌باشیم که نشان می‌دهد که مردم می‌خواهند مسلح شوند تا بتوانند جمهوری اسلامی را که تکیه گاه اصلی‌اش نیروهای سرکوبش می‌باشند را نابود سازند. نیروهایی که توسط دیکتاتوری حاکم تا بن دندان مسلح شده‌اند. با تجربه اندوزی از مبارزات انقلاب سال ۵۷، کوچکترین سازش و توهم در مورد ارتش، مبارزات مردم ایران را به انحراف و نابودی خواهد کشاند. خیلی‌ها هنوز به خاطر دارند که چگونه دار و دسته خمینی با شعار “ارتش برادر ماست” آتش خشم مردم را فرو نشانده و به این ترتیب توانستند ارتش شاهنشاهی و نظام ظالمانه سرمایه‌داری وابسته را از زیر آتش خشم مردم دور ساخته و مصون سازند. واقعیت این است که ارتش ضد خلقی و همه زوائدش از عوامل اصلی بقای این رژیم ددمنش می باشد و برای نابودی کامل آن و جایگزینی این ارتش ضدخلقی با یک ارتش خلقی، باید تا آخر به مبارزه ادامه داد.
از دیگر تجربیات انقلاب سال ۵۷ می‌توان در رابطه با ترفندها و دسیسه‌های دشمنان مردم به شعار “همه با هم” اشاره کرد که در سال ۵۷ از جمله عواملی بود که باعث شد مردم فریب‌خورده و حفاظت از سیستم سرمایه‌داری وابسته از رژیم پهلوی به رژیم جمهوری اسلامی واگذار شود. امروز در حالی‌که توده‌های مبارز در میدان نبرد مرگ و زندگی با نیروهای سرگوبگر رژیم برای دمکراسی وآزادی می‌جنگند، دشمنانی که خواستار حفظ سیستم سرمایه‌داری در ایران می‌باشند همچون سلطنت‌طلبان خود را در لباس مخالف جمهوری اسلامی ظاهر می‌کنند و علنا از ضرورت حفظ ارتش و سپاه سخن می‌گویند.
در چنین شرایط حساسی مردم مبارز ما و جوانان غیورمان نباید لحظه‌ای از آلتر ناتیوسازی‌های امپریالیست‌ها همچون جریان بدنام سلطنت‌طلبان خود فروخته غافل شوند. زنان و مردان قهرمانی‌ که در خیابان‌ها و در میدان نبرد با دشمن چنین‌ جسورانه می‌رزمند باید هوشیار باشند که هر نیرویی که نخواهد نظم ظالمانه سرمایه‌داری حاکم و ارتش و سپاه حافظ آن‌را نابود سازد به هیچ وجه قادر به تحقق مطالبات برحق مردم ما چون آزادی و دمکراسی و عدالت اجتماعی و برابری زن و مرد نمی‌باشد. جوانان جسور و مبارز ما باید بدانند که بدون نابودی قاطع دشمنانشان از نان و کار و مسکن و آزادی خبری نخواهد بود، دشمنانی که حتی ممکن است خود را در لباس چپ هم نشان دهند. امروز نه رفرم و اصلاح نظام سرمایه‌داری حاکم و جمهوری اسلامی که تجربه ۴۳ سال سلطه‌اش نشان داده، اصلاح پذیر نیست بلکه پیروزی انقلاب مردم که نزدیک به یک ماه است ادامه دارد مساله روز می‌باشد.

آبان ۱۴۰۱
زیرنویس
۱. از شاعر آزاده و مردمی ایران، احمد شاملو