قطعی برق به همراه معضل آب و گاز، یک کابوس همیشگی مردم در ایران تحت حکومت اسلامی است و هرسال از سال قبل بدتر و اسفناک تر می شود. با شروع فصل گرما هرسال مشکل برق زندگی مردم را به رنج و عذاب و حتی فجایع بیشتری همراه میکند.
گرمای هوا در بسیاری از مناطق در سیستان و بلوچستان و در مناطقی از جنوب و مناطق مرکزی ایران همین الان که هنوز به تابستان نرسیده ایم به بالای ۴۰ درجه و ۵۰ درجه رسیده است. بسیاری از مشاغل با معضل قطعی برق به تعطیلی کشیده شده اند. بسیاری از کارگران و کارکنان ادارات و مراکز تولیدی از کار بیکار شده اند. محصولات کشاورزان و کسبه با نبود برق از بین میرود. حتی بنا به گزارشاتی در رسانه های رسمی در ایران، در مواردی نوسان برق باعث آتش سوزی های بزرگ شده است. عوارض قطعی مداوم برق بسیار بیش از آنست که بتوان موارد آنرا بر شمرد. با قطعی برق زندگی مردم که همیشه با فقر و نا امنی و گرانی و ناهنجاری همراه است، با شروع گرما به جهنمی تبدیل شده است.
جمهوری اسلامی این جامعه را به فلج کامل کشانده و برق و گاز و آب برای تامین نیازهای اولیه مردم وجود ندارد. حکومت ورشکسته مطلقا هیچ راه حلی برای حل این معضل اجتماعی ندارد و مطرح نمی کند. هفته پیش مهدی مسائلی دبیر سندیکای صنعت برق کشور گفت ” اکنون باید بپذیریم این فاجعه به زودی قابل ترمیم نیست، زخم سطحی نیست که با یک چسب ترمیم شود به جراحی عمیق نیاز داریم و آثار جراحی هم بزودی از بین نمی‌رود، باید قبول کنیم امسال تابستان سختی داریم و مردم باید خود را برای این شرایط آماده و تمهیدات لازم را بیندیشند من توصیه می‌کنم برای این شرایط، بادبزن و آفتابه تهیه کنند“. آری! این راه حل مشکل قطع برق و گاز و آب در حکومت لجن اسلامی است! آفتابه و بادبزن! در این حکومت بازگشت به قهقرا و زندگی در عهد عتیق تنها راه زندگی کردن است. این شخص “میگوید این معضل به زودی قابل ترمیم نیست”. باید میگفت این معضل هیچگاه قابل ترمیم نیست و مدام در حال بدتر شدن و عمیق تر شدن است.
این روزها شاهد اعتراضات مردم در شهرها و مناطق مختلف بر سر قطعی برق و نبود آب هستیم. فضای جامعه پر از خشم و اعتراض است. مردم دارند هزینه حاکمیت ضد مردمی ای را می دهند که مشغله اش زندگی مردم نیست. مردم میگویند اقتصاد باد بزن و آفتابه پیشکش خود حکومتی ها! این کشوری است که بودجه و امکانات کم ندارد. اما حکومت سیاستهایی را دنبال می کند که از سالها پیش روشن بود که نتیجه اش فلج زندگی مردم خواهد بود. صرف بودجه های کلان برای گروههای تروریستی، بحران سازی با کشورهای دنیا که ارمغانی جز تحریمها و فلج اقتصادی را به دنبال نداشته، بالا کشیدن و چپاول ثروتهای اجتماعی توسط حکومتی های مفتخور و غارتگر، سیاستهای مخرب و غیر علمی و بی ربط به زندگی مردم نظیر سرمایه گذاریهای کلان برای تولید بمب اتمی، نابود کردن منابع آبی و منابع زیر زمینی و جنگلها، سازمان دادن یک اقتصاد مبتنی بر قاچاق و تقلب و رانت خواری و مصادره اموال و سیستم مافیائی. اینهاست سیاست جمهوری اسلامی در قبال اقتصاد و سیاست! نتیجه این سیاستها چه میتوانست باشد جز فلج سیستم اجتماعی و قطع برق و گاز و کمبود آب و همه چیز؟
مردم وسیعا خشمگینند. مردم زندگی ندارند. هر روز در گوشه ای از این کشور شاهد اعتراضات و تجمعات بخشهای مختلف مردم به خاطر نابودی زندگی شان هستیم. بیکاری گسترده دارد به سونامی بیکاری تبدیل می شود. خشم کارگران و کشاورزان و کسبه و همه مردم در رسانه های اجتماعی بازتاب دارد، و هر روز در گوشه ای از کشور با تجمعات در مقابل مراکز دولتی بیرون میریزد. دور نخواهد بود روزی که این خشم بار دیگر به فوران خشم عمومی علیه حکومت نابود کننده اقتصاد و زندگی مردم تبدیل شود. مردم حق دارند از نبود برق و اب و گاز اعتراض و تظاهرات کنند و از زندگی خود دفاع کنند. گلوی حاکمین مفتخور را باید بیش از پیش فشرد. باید به آنها فشار آورد که به جای توصیه بادبزن و افتابه، بودجه هایی را که صرف مراکز اتمی و تروریستی میکنند، به سوی تامین منابع برق و اب و گاز نمایند. نباید اجازه دهیم که حکومت با خود کل جامعه را به قهقرا سوق دهد. همه این اوضاع دارد به ما مردم میگوید که برای دفاع از حداقل زندگی، برای خلاصی از اقتصاد و سیستم ورشکسته حاکم، راهی جز نابودی حکومت ورشکسته اسلامی نیست.
