واقعییت گواهی می دهد که بدون ِ داشتن ِ الگویی نظری از رابطه ی پیوستاری ِ عام یا مجرد و خاص یا مشخص از طبیعت و جامعه ی انسانی نمی توان ادعای داشتن ِ شناخت ِ واقعی وبدون ِ خطا ازطبیعت و جامعه وتاریخ ِانسانی داشت – دراین نوشتار بحث صرفن وخصوصن درباره ی جامعه وتاریخ ِ انسانی ، وبه طور ِمشخص جامعه ی زیر ِ سلطه ی استبداد ِ ولایتی خلافتی ِ ما، درچارچوب ِ تئوری ِ ماتریالیسم ِ تاریخی و دیدگاه وچشم انداز ِ راهگشا به دگرگونی های اجتماعی سیاسی ِ این جامعه است-.
در این چارچوب، ما در صدد ِ بیان ِ آموزه یا آموزه هایی هستیم که آمیزه هایی هستند از علمییت و عقلانییت ِ تاریخن ایجابی و اثباتی. یعنی برنهاده هایی فلسفی شناخت شناسانه که درستی و تحقق و عینییت یابی شان یا در پراتیک ِ اجتماعی تاریخی به اثبات رسیده یا در پراتیک ِ تاریخی تکاملی ِ پیشاروی این جامعه ایجابن وضرورتن به اثبات خواهد رسید. آموزه ها یا برنهاده هایی که همچون فرمولاسیون ِ معادله های ریاضی که بازتاب دهنده و بیان کننده ی دوسویه ی مادی- عینی ومفاهیم ِ ذهنی عقلانی ِ مستقیمن بازتاب یافته ی بدون ِ کژی و کاستی های متوهمانه در مغز ِ مادی ِ اندیشه منداند. مغز ِ اندیشه مندی که داده ها ویافته های تجربی وعملی را درکارگاه ِفعالییت های روزمره اش تبدیل به مجردات ِ مفهومی ِ شناخت شناسانه نموده تا سپس در فرایند دوسویه ی پراتیک – شاخت و شناخت- پراتیک به بیرون از ذهن ارجاع تا با عینییت یابی مجدد اما با کیفییت ِ اصلاح شده در کارگاه مغز ِ آموزش دیده از تئوری، این بار درحالت ِ تکامل یافته تری در عرصه های مختلف ِحیات ِانسانی درپراتیک ِاجتماعی بازیافت وباز تولید شوند.
شناخت ِ واقعی وبدون ِ خطا یا به بیان ِ دیگر شناخت ِ علمی عقلانی یی که درماتریالیسم ِ تاریخی تئوریزه و بیان شده است، شامل ِ شناخت ِ پیوستاری ِ تاریخی دورانی از مجرد به مشخص و از عام به خاص که هم برآمده ازپراتیک ِ تولیدی اجتماعی ِ انسان ِ کارورز ِ اندیشه ورز است و هم درستی و علمییت ِ آن در پراتیک ِ اجتماعی تولیدی و در نتیجه در کنش گری های اجتماعی سیاسی در جامعه های انسانی به اثبات رسیده یا تاریخن به اثبات خواهد رسید.( فرایند بودن و پیوستاری ِ شناخت به این معنا و مفهوم است که شناخت برخلاف ِ مدعای مذهب وایده آلیست های دینی مذهبی که معتقدند شناخت ابتدابه ساکن و یکبار برای همیشه از آسمان نازل شده، محصول ِ پراتیک ِ تولیدی وکنشگری های اجتماعی سیاسی ِ دراز زمان ِ انسان از ابتدای گذار ِ نوعی از میمون به انسان تا پایان ِ زیست ِ نوعی و اجتماعی ِ او در نا معلوم ِ زمانی است. نامعلوم از این جهت که زیست ِ نوعی و اجتماعی ِ انسان تابع ِ هیچ تقدیر ِ از پیش تعیین شده ای نیست و بقای اش صرفن وابسته به قوانین و شرایط ِ محیطی و طبیعی ِ این سیاره و ساز و کارهای اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ِ خود ِ انسان هاست). در این شناخت ِ تاریخی تفاوت ِ انسان با دیگر زیست مندان یا جانداران ِ غیر ِانسان در این است که در جانداران ِغیر ِ انسان، مشخص و خاص یا چیزوپدیده ی معین وعینی تبدیل به مجرد یا ذهنی ِ غیر ِمفهومی می گردد درحالی که درانسان ِکارورز ِ اندیشه ورز، مشخص وخاص یا چیزوپدیده ی معین تبدیل به مجرد یا ذهنی ِ مفهومی یا اندیشه ورزانه می گردد. یا به عبارت ِ دیگر، جاندار ِ غیر ِ انسان خود را با طبیعت ِ پیرامون و صرفن با قلمروی محدود ِ زیست ِ نوعی اش یکی واینهمان می بیند ومی فهمد، درحالی که انسان ِکارورز ِتولیدگر که کار وتولیدش بنا برهمان شناخت ِ مفهومی تاریخی ِ متکی برشناخت از قوانین ِ حاکم بر کردوکارهای پدیده های گونه گون ِطبیعی استواراست، هم قلمروی زیست ِطبیعی واجتماعی اش محدودییت ندارد، و هم بقای آگاهانه ی متکی بر شناخت ِ علمی عقلانی اش از جهان، ازپیش اندیشیده ونقشه مندانه وآینده نگرانه ودرنتیجه غایت مندانه است، وهم از این رو، خودرا با طبیعت به طور ِ عام و چیزها و پدیده های طبیعی به طور ِخاص این نه آنی یعنی خود ِ کنشگرش را سوژه ی فعالیت های ِدگرگون ساز می بیند و می شناسد. سوژه ی آگاه وشناخت مندی که درک ِ علمی وآگاهانه اش ازچیزها وپدیده های متنوع ِمادی را در مغز ِ اندیشه ورز واندیشه مندش تبدیل به شناخت ِ مفهومی می کند تا سپس به طور ِکتبی ونوشتاری به شناختی تاریخی ومانده گار تبدیل نموده و به نسل های بعدی انتقال دهد.
ازاین آموزه های تئوریک- فلسفی چه درس ِ عملی و کارکردی ِ مشخصی باید گرفت؟ این درس را که : شناخت ِ ذهنی ِ علمی عقلانی یی که بر واقعییت های مادی تولیدی و مناسباتی ِ تاریخ ِ انسانی استوار است، تنها فرمولاسیون ِ راهنمای انسان ها و جامعه های انسانی در کلییت و جزییت ِ پیشرفته و تکامل یافته، یا عقب مانده ی در مسیر ِ تکاملی ِ اجتماعی و سیاسی ِ آن است. ( تکامل ِ سیاسی اجتماعی امروزه یک هدف ِ مهم ِ راهبردی ِ جامعه های کم توسعه یافته برای همسو وهمترازنمودن ِ خود با جامعه های پیشرفته است. تکامل ِسیاسی اجتماعی ازآن جهت بر تکامل ِ اقتصادی اجتماعی مقدم است که در جامعه های کم توسعه یافته عقب مانده گی علت و عامل ِ سیاسی و حاکمییتی دارد یعنی این جبر یا جبارییت ِ سیاسی است که مانع ِ اصلی ِ عقب مانده گی و سد ِ راه ِ پیشرفت و تکامل ِ جامعه در ابعاد و عرصه های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ِ روزآمد ِ آن است).
به طور ِ مشخص تر وروزآمدتر، فعالان ِ سیاسی در ایران اگر شناخت ِ ترکیبی ازجامعه های پیشرفته و عقب افتاده به تقصیر ِحکومت ها و رابطه ی علت ومعلولی ِعقب مانده ِگی ِ سیاسی و نابرابری ِاقتصادی ِاقلیت ِ مرفه ِکم شمار ِ حاکمان و جمعییت ِپرشمار ِ دست به گریبان با فقر ِاین جامعه نداشته باشند، هرگز قادر به تنظیم ِ یک راهکار ِ قانون مدارانه که تضمین کننده ی موفقییت در تلاش برای تحقق ِ هدف ِ راهبردی ِ آنان باشد نخواهند بود. تنظیم و تحکیم ِ این راهکار و راهبرد ِ اجتماعی- سیاسی ِ راهگشا به گذار از وضعییت ِ موجود به وضعییت ِ مطلوب، در گروی عمل ِ متحدانه با تکیه بر آگاهی از شرایط ِ موجود ِ این جامعه و راهکار ِ خودویژه ی برون رفت از آن است. شرایط و راهکار ِ خود ویژه ای که به ما می گویند : چهل و پنج سال عواقب و عوارض ِ فریب خورده گی را جبرن تحمل کردن باید این درس ِ تاریخی را به جامعه ی تحت ِ سلطه ی استبداد داده باشد- و داده است- که در خیزش ِ معطوف به برون رفت و رهایی از سلطه ی این حاکمییت نباید بار ِدیگر فریب ِ هیچ فرد یا فرقه و دار ودسته ای را که کم ترین اعتقاد و پای بندی چه به لحاظ ِ نظری چه در سخن و عمل به دموکراسی وآزادی ِبی قید و شرط ِ اندیشه و بیان، و آزادی ِ انتخاب به اراده ی آگاهانه وانتخاب ِآزادانه ی خود ِ جامعه نداشته وندارند وآن را کتمان هم نمی کنند نخورد، وخود را برای سال های سال گرفتار ِ پیامدهای این فریب خورده گی نسازد. این تجربه اندوزی و درس آموزی را ما از چهل و پنج سال حاکمییت ِ سرکوبگر ِ اسلامی -فقاهتی ِ خارج ازکردوکارها وسازوکارهای پیوستار ِ تاریخی تکاملی ِ همین رژِیم ِ واپسگرا آموخته ایم. پایان بخش ِ سخن ونتیجه گیری از بحث ِ رابطه ی عام و خاص و مجرد و مشخص این که : از تئوری گفتن و،ازمارکسیست ها به معرض ِخوانش گذاشتن و ترویج نمودن و، از جامعه و شهروندان ِ آگاه به آن عمل کردن و رژیم ِ قرون ِوسطایی را به جایگاه ِ درخور ِ آن یعنی زباله دان ِ تاریخ فرستادن، و این واقعییت ِ در تجربه اثبات شده که: هیچ راهکار و راهبرد ِ رهایی بخش ِ دیگری غیراز این برای « این جامعه» وجود ندارد. راهکار و راهبردی که خیزش ِضد ِاستبدادی- ضد ِ اسلامی ِ کنونی،آگاهانه و مصممانه تا رسیدن به نتیجه ی مطلوب آن را ادامه می دهد و تا به پیروزی ِ قطعی نرساند از پا نخواهد نشست.