پيير ريمبر: ندیدن، هیچ نگفتن

این قانون برای تبلیغ ایده های کمونیستی مجازات قایل شده، استفاده از نمادهای اتحاد شوروی را ممنوع نموده و گروه های ضد یهودی ای که با نازی ها همکاری کرده بودند را در ردیف «مبارزان برای استقلال» قرار داده بود. از جمله: «سازمان ملی گرایان اوکراین» (OUN) که شبه نظامیان آن در کشتار یهودیان مشارکت داشتند و «ارتش شورشی اوکراین» (UPA) شاخه نظامی آن ، مسئول کشتار ۱۰۰ هزار لهستانی بود. اکنون برای هردو اینها در روز ۱۴ اکتبر مراسم گرامی داشت برگزار می شود و هرسال روز اول ژانویه در کی یف یک مراسم حمل مشعل برای بزرگ داشت خاطره استپان باندرا، رهبر این دو سازمان که با رایش سوم همکاری می کرد برگزار می شود. این منظر دلپذیر بدون ذکر به ارتش پیوستن هنگ «آزوف» در ماه مه ۲۰۱۴، ناکامل خواهد بود. این هنگ متشکل از شبه نظامیان نئونازی ای است که از علامت تیپ اس اس نازی ها استفاده می کنند.

ولودیمیر زلنسکی، رییس جمهوری، که از یک خانواده یهودی است، از این جریان های جنون آمیز، که نمی توان زندگی سیاسی اوکراین را در آنها خلاصه کرد، فاصله می گیرد. اما به هرحال، در ۲۸ آوریل گذشته، صدها تن در پایتخت اوکراین برای بزرگ داشت تیپ اس اس گالیسی، که از افراد داوطلب اوکراینی تشکیل شده بود، رژه می رفتند (۲). رسانه های فرانسوی درباره آن حتی یک کلمه ننوشتند. آیا اگر کرملن هم یک گردهمایی نئونازی ها را در میدان سرخ برگزار کرده بود، همین کار را می کردند ؟
در ایالات متحده، دیدبان روزنامه نگاری «انصاف و دقت در گزارشگری» (FAIR) بررسی روشنگرانه ای انجام داده است: بین ۶ دسامبر ۲۰۲۱ و ۶ ژانویه ۲۰۲۲، نیویورک تایمز ۲۲۸ مقاله با ذکر نام اوکراین منتشر کرده که در ۹ تای آنها واژه «نازی» به این یا آن شکل به کار رفته و هیچ یک حاکی از تجدیدنظر طلبی رسمی، رواداری مقامات نسبت به بسیج فاشیست ها یا حضور نئونازی ها در نیروهای مسلح نبوده است. در ستون های نشریه واشنگتن پست هم، ارقام به ترتیب ۲۰۱، ۶ و صفر بوده است. با این همه، FAIR گوشزد می کند که این عوامل «قطعا بر روی شکل گرفتن افکار عمومی آمریکا – دستکم در صورتی که مردم آگاهی می داشتند- موثر بوده است». البته، این انجمن تصریح می کند که: «این امر به روسیه حق حمله به اوکراین را نمی دهد، اما رسانه های آمریکایی باید در مورد این کشور به مردمی که مالیاتشان صرف مسلح کردن و تأمین هزینه های آن می شود آگاهی بدهند» (۳).
وضعیت در فرانسه چگونه است ؟ بین اول ژانویه و ۱۵ فوریه ۲۰۲۲، از ۱۵۰ مقاله نشریه لوموند که نام اوکراین در آنها ذکر شده (که ۱۴ تای آن درمورد درگیری اخیر بوده)، در ۵ مقاله از واژه «نازی» استفاده شده، ۲ مقاله به گرایش فاشیستی برخی از ملی گرایان پرداخته ، اما این امر فقط برای این بوده که هشدار داده شود که مسکو از وضعیت استفاده ابزاری می کند (۸ و ۱۱ فوریه ۲۰۲۲) و مقاله ای دیگر به تشریح مشارکت شبه نظامیان اوکراینی در کشتار یهودیان پرداخته... اما این امر درباره نقد کتابی درباره تاریخ جنگ جهانی دوم بوده است (۲۱ ژانویه ۲۰۲۲). بررسی مقالات نشریه فیگارو هم به نتیجه ای مشابه می رسد: از ۱۷۱ مقاله که در آنها نام اوکراین آمده، (که ۱۸ تای آن بی ارتباط با وضعیت بین المللی بوده)، در ۸ مقاله واژه «نازی» قید شده است. یکی از مقاله ها درباره کتابی درمورد کشتار یهودیان در اروپا است و در نتیجه در آن نام اوکراین هم آمده است. هیچ یک از این مقالات اطلاعاتی درباره رویدادهای عادی ای که مطبوعات آنها را غیرقابل تحمل بدانند ندارد ولی با توجه به این که این امر در یکی از کشورهای متحد غرب علیه روسیه رخ می دهد، چه کسی بدون مشکل از غربال اخلاقی روزنامه نگاران خواهد گذشت.

۱- Lire Laurent Geslin et Sébastien Gobert, « Ukraine, jeux de miroirs pour héros troubles », Le Monde diplomatique, décembre 2016.
۲- Lev Golinkin, « Secretary Blinken faces a big test in Ukraine, where nazis and their sympathizers are glorified », The Nation, New York, 6 mai 2021.
۳- Gregory Shupak, « Hawkish pundits downplay threat of war, Ukraine’s nazi ties », FAIR, 15 janvier 2022.

Pierre RIMBERT
پيير ريمبر ، جامعه شناس و مولف کتاب «ليبراسيون» ، از سارتر تا روتچيلد
اسناد پيوسته
نویسنده Pierre RIMBERT برگردان شهباز نخعي