به عمق منجلاب از کانال سازمان زحمتکشان

باید از این اقدام استقبال کرد چرا که این ادامه منطقی راهی پر فراز و نشیب است که این سازمان زیر عنوان کمونیست اما عملا به عنوان جناح چپ جنبش ناسیونالیسم کرد تا کنون پیموده است. این مسیری که کومه له تاکنون رفته است را ما کمونیست ها همیشه به کارگران در کردستان و ایران با شفافیت کامل گفته ایم. برای برخی از هواداران و اعضاء این سازمان در کردستان ممکن است این مساله مایه سرافکندگی باشد اما واقعیت را باید با توجه به منفعت طبقه کارگر و کمونیسم متعلق به این طبقه در کردستان و منفعت مشترک اکثریت مردم ستم دیده و مبارز در کردستان بررسی کرد. از این لحاظ این اقدام کومه له کمک میکند تا صف کمونیست ها بیشتر از همیشه خود را منسجم کند و آماده دادن افق روشنتری از مبارزه آنها برای آزادی و برابری و راه حل واقعی در رفع ستم ملی باشد.

وضعیت و سرنوشتی که جنبش ناسیونالیسم کرد دارد خوشبختانه بیش از همیشه تیره و تار است  چرا که اهداف و سیاست هایشان با منافع اکثریت مردم خوانایی ندارد. تحت عنوان مبارزه برای رفع ستم ملی و در واقع برای سهم خواهی بیشتر این جنبش از دولت و بازار، به هر اقدامی که دست می زنند می تواند تماما به ضرر مردم تمام شود. سابقه این جنبش در کردستان ایران از این بیشتر نبوده است. در عراق که در حاکمیت هستند سرمایه داران کرد تحت حفاظت و دریوزگی آمریکا و دولت های ایران و ترکیه به تاج و تخت خود رسیده اند و در ترکیه بنا به تصمیم اوجلان و پ.ک.ک روال ادغام شدن در فعالیت های قانونی و مدنی توسط این جنبش و شاخه های قانونی آنرا دنبال می کنند و تمامی افق "کردستان بزرگ" و "دولت - ملت" و مبارزه مسلحانه با ترکیهٔ فاشیست و اوجلان دیکتاتور کنار زده شد. و در ایران و در جایی که تمام مردم بر علیه حکومت اسلامی مبارزه می کنند ناسیونالیست ها زیر عنوان مبارزه بر علیه ستم ملی و رفع این ستم جواز عبور از هر مرز پر منجلابی را برای خود صادر کرده اند. از جمله این اقدامات یکی هم همین نزدیک شدن سازمان کومه له به سازمان زحمتکشان است. ظاهرا راه محترمانهٔ دیگری نمانده است غیر از اینکه سازمان "خوشنام" زحمتکشان را با خود در "جنبش کردستان" و برای "رفع ستم ملی" همراه  کرد. کومه له مستاصل شده و بیش از پیش به منفعت مردم بی ارتباط شده است و ظاهرا همه پرنسیب های دوری از یک جریان بی ربط به مردم کردستان را کنار گذاشته است تا یک سازمان با ظرفیت دست راستی و فالانژی را همراهی کند. این درجه از نزدیکی با سازمان زحمتکشان ناشی از این وضعیت سرگردانی کومه له در "جنبش کردستان" است.

مذاکره با جمهوری اسلامی و بعد چی

بعد از توافقاتی که هر حزب و یا همه احزاب جنبش ناسیونالیستی با جمهوری اسلامی داشته باشند نه تنها دستاوردی برای مردم می تواند در بر داشته باشد بلکه در بهترین حالت خودمختاری و یا در واقع سرگردانی به آنها خواهند داد که نتیجه اش این است که مردم در کردستان و مبارزاتشان با جمهوری اسلامی را به حاشیه خواهد برد و موقعیت درجه دومی برای مردم در کردستان را هم هدیه خواهند گرفت. باید مردم و کارگران در کردستان بدانند که بعد از مذاکره و توافقاتی که از جمله کومه له به دنبال آن سرگردان شده است نه تنها قانونی از قوانین ضد مردمی جمهوری اسلامی بر علیه مردم تغییر می کند، نه تنها قوانین کار برای کارگران مطلقا تغییری خواهد کرد، نه زنان به ازادی که در همه شئون زندگی باید داشته باشند خواهند رسید و نه مسکن و درمان و آموزش و پرورشی بهتر از آنچه جمهوری اسلامی به مردم تحمیل کرده است متحقق می شود. جنبش ناسیونالیستی در اساس با قوانین اقتصادی جمهوری اسلامی هیچ مشکلی ندارد و خود این جنبش تا هم اکنون از دست اندرکاران و مجریان این قوانین در ارگان ها حکومتی از مجلس تا استاندار و فرماندار و مسئولین اداری و انتظامی کرد زبان بوده اند.  کومه له که استراتژی سوسیالیستی اش را سی سال است  کنار گذاشته است در مبارزه برای رفع ستم ملی هم دنباله رو احزاب اصلی در جنبش ناسیونالیستی است و برای عقب نماندن از قافله حاضر شده است با طناب سازمان زحمتکشان به عمق این منجلاب برسد.

تمامی نیروهای ناسیونالیست کرد و در راس آنها حزب دمکرات کردستان ایران و نیروهای متحدش در مسابقه برای مذاکره و توافقاتی با جمهوری اسلامی در مورد مساله کرد هستند. جمهوری اسلامی و جنبش ناسیونالیستی کرد در داخل، سالهای زیادی است در همکاری و هم سرنوشتی مشترک توافقات پایه ای که شامل برخورداری سرمایه داران منطقه کردستان از قدرت حکومتی و ادغام شدن بیشتر در بازار است را به درجه زیادی کسب کرده اند. متفکران، نویسندگان، شاعران و هنرمندان این جنبش مدت هاست در این توافقات سهیم و شریک شده اند. سرنوشت سازمان های در تبعید جنبش ناسیونالیستی که ظاهرا رهبران این جنبش هستند به منظور عقب زدن هر چه بیشتر مردم کردستان از مبارزه با جمهوری اسلامی قرار است ایفای نقش کنند و به جایگاه و منصب های محترمانه ای دست پیدا کنند. مردمی که این را نمی دانند و در پی احزاب ناسیونالیستی هستند و به آنها اعتماد کرده اند بزرگترین بازنده خواهند بود. مردم باید این سوال را از خود بکنند که بعد از مذاکرات و توافقاتی با جمهوری اسلامی چه چیزی قرار است تغییر کند؟ پ.ک.ک با همه نیروی نظامی و قدرت مالی و میدیایی و ... قرار است از این به بعد چه کاری بکند و چه گلی به سر مردم در کردستان ترکیه بزند غیر از اینکه چند نماینده دیگر به مجلس بفرستند و شهردارها را دیگر دستگیر نکنند. اتفاق مهمی که در کردستان و ایران خواهد افتاد این است که جنبش ناسیونالیسم کرد منطقه کردستان را از مبارزه موثر و جدی در همراهی با همه مردم ایران قیچی می کند. از این لحاظ جنبش ناسیونالیسم کرد و احزاب و سازمان هایش مانند دیگر جریانات اصلاح طلب در کنار رژیم و در مقابل مردم قرار خواهند گرفت. در افق جنبش ناسیونالیسم کرد و سازمان های سیاسی آن مردم کردستان که سرنوشت مشترکی با همه مردم ایران دارند در کوتاه مدت حاشیه ای خواهند شد اما ضرورت مبارزه با جمهوری اسلامی و موجودیت به غایت ضد کارگری و ضد مردمیش توهماتی که مردم به این جنبش دارند بیشتر زدوده میشود.

خاک پاشی پوپولیست ها به چشم مردم

استقبال ناسیونالیست ها از توافقات اخیر کومه له و سازمان زحمتکشان طبیعی است اما استقبالی که پوپولیست ها از این اقدام تحت عنوان تقویت مبارزه با جمهوری اسلامی میکنند مضحک است. نه تنها از زاویه کارگران و مردم مبارز در کردستان که در متاخرترین جنبش در سال ۱۴۰۱ - جنبش مهسا - بر هم سرنوشتی و مبارزه مشترک خود مهر بزرگی زدند و نقشه و اهداف  سازمان های ناسیونالیستی برای سوءاستفاده از مبارزه مردم در کردستان برای رسیدن به نان و نوایی بیشتر را حاشیه ای کردند. از زاویه منفعت کل طبقه کارگر در ایران و مردم مبارز برای عقب راندن هر چه بیشتر جمهوری اسلامی و سرنگونی آن، استقبال از این تحرکات سازمان های جنبش ناسیونالیستی مصداق خاک پاشاندن به چشم آنهاست. حزب کمونیست کارگری تاکنون و طبق عادات همیشگی در این راه پیشقدم شده است.