به سازمان و نهادهای حقوق بشری و کارگری، مردم شرافتمند ایران و جهان، همسرنوشتان، من پریسا خانزاد پور همسر فعال کارگری وریا قمری هستم.
روز یک شنبه ۱٨ دی ماه ۱۴۰۱ درحالیکه همسرم برای امرار معاش در سه راه نمکی شهر سنندج مشغول دست فروشی بود، از سوی نیروهای لباس شخصی اداره اطلاعات دستگیر و به مکان نامعلومی منتقل شد. زمانیکه من به اداره اطلاعات شهر سنندج برای پیگیری همسرم مراجعه کردم، منکر دستگیری ایشان از سوی این نهاد شدند، اما وقتی با اصرار من مبنی بر اینکه تا خبری از ایشان نگیرم از آنجا نخواهم رفت، به من گفتند که ایشان از سوی ما دستگیر و زندانی می باشد و برای پیگیری پرونده باید به دادگاه انقلاب شعبه2 مراجعه کنم.
همسرم درحالی مجبور بە دستفروشی شد کە کارگر ادارە اتحادیه تعمیرکاران با چندین سال سابقه و دارای قرارداد رسمی و دائمی بود و تنها به جرم دفاع از حق و حقوق خود از سوی صاحب کار بدون دریافت هیچ گونه حق و حقوقی از سرکار اخراج شد.
دستگیری وریا قمری همسر بنده در حالیست که ما در خانه اجاره ای زندگی می کنیم و تنها نان آور ما ایشان است و فرزند خردسالمان بر اثر نارسایی کلیوی چندین بار مورد عمل جراحی با هزینه هنگفت قرار گرفته و هم اکنون نیز باید هر چند وقت یکبار با صرف هزینه زیاد به تهران مراجعه کنیم و من نیز دارای بیماری رماتیسم چشمی و مفصلی هستم که علیرغم هزینه درمانی زیاد باید ماهانه تحت نظر دکتر و دارو مصرف می کنم.
دوستان گرامی،
همسر من همانند هزاران دستگیر شده اخیر هیچ جرمی مرتکب نشده و بدون هیچ دلیلی دستگیر، شکنجه و زندانی شده اند، با توجه به احکام صادر شده تاکنونی برای هزاران دستگیر شده اخیر که بدون داشتن حق وکیل یا حق دفاع از خود به احکام سنگین محکوم شده اند، نگرانی من و فرزندانم از سلامتی جمسی و روحی ایشان در زندان های اطلاعات در جای خود است .
من از طریق این نامه از شما تقاضا میکنم که صدای ما بی صدایان باشید و اجازه ندهید این چنین جان عزیزانمان در زندانها و دادگاه ها به خطر بیافتد و به بازی گرفته شود.
برای آزادی دستگیرشده گانمان با ما همراه و هم صدا شوید.
پریسا خانزاد پور مورخه 19/10/1401