بیانیه شماره ٨ شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت

با نوشتن نامه و طرح درخواست ها و مشکلات کارگران پارس جنوبی به وزارت نفت و وزارت کار میخواهد آنها را پیگیری کند. در این نامه با استناد به نامه سال گذشته آنها به مقامات حکومتی و ارسال آن توسط آنان به اداره کار بوشهر جهت حل مسائل کارگران، در هشت بند به مشکلات کارگران اشاره شده است و بعد برای پیگیری این موارد و مذاکره با مقامهای حکومتی از کارگران خواسته شده است که آقای مازیار گیلانی نژاد را به عنوان نماینده خود معرفی کنند. برای ارائه این نامه ٥٠٠٠امضا نیاز دارند و از کارگران خواسته شده است که با نوشتن اسم و فامیل و شماره ملی خود این نامه را امضا کنند .

اولین نکته در پاسخ به طرح مدیران گروه تلگرامی پایپینگ اینست که اتفاقا خلف وعده های داده شده باعث شده اکنون کارگران خشمگین دهها هزار نفره وارد اعتصاب شوند و در طول سال نیز هر جا که توانستند کارگران دست به اعتراض زدند و خواستهایشان را پیگیری کردند. باید به اعتصاب ادامه داد تا کارگران بتوانند از موضع قدرت و برای تامین همه خواستهایشان وارد مذاکره بشوند.

دوما حواله دادن ما به قانون کار یا قانون اساسی جواب ما کارگران نیست. این قوانین هستند و این وضع و بدبختی ما کارگران است. خود قوانین ویژه اقتصادی، قوانین مصوب هستند که از نظر ما قوانین رسمیت دادن به اسارت کارگر است و ما خواستار برچیده شده آنها هستیم. ما خواستهایمان را روشن و صریح اعلام کرده ایم و جواب میخواهیم.

سوما از نظر ما نفس جمع کردن ٥٠٠٠امضا مجوزی برای نمایندگی شدن کارگران توسط کسی نمیتواند باشد. مهم اینست که باید در مذاکرات خواستهای واقعی و اصلی کارگران نمایندگی بشود و نمایندگان واقعی کسانی هستند که مطالبات ما را نمایندگی کنند. نه جریاناتی که خواستهای اصلی کارگران را زیر فرش میکنند. ما در اولین بیانیه خود که اعتصاب سراسری کارگران پیمانی نفت را اعلام کردیم و بیانیه 7 خود که مطالبات فوری را برشمردیم پاسخ کارگران به پیمانکاران را داده ایم و نباید به کمتر از آنها رضایت داد. ضمن اینکه شورای سازماندهی همانجا تاکید کرده است که توافقات جلسات هیچ مذاکره ای تا وقتی که انتخاب نمایندگان دموکراتیک و با نظارت کارگران انجام نشود و گزارش مذاکرات به کارگران اعتصابی داده نشده و توافق آنان اعلام نگردد، رسمیت پیدا نمیکنند. بنابراین نمیشود صرفا با مجوز٥ هزار امضا نشست مذاکره ای داشت و توافقاتی کرد و ختم اعتصاب را اعلام نمود.

اما مهمترین مساله اینست که در طرح "پیگیری مطالبه گرایی در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران" خواستهای اصلی کارگران از قلم افتاده است. بعبارت دیگر طراحان این طرح هنوز مذاکره ای نشده مهمترین خواستهای دهها هزار کارگر اعتصابی را کنار گذاشته اند. از جمله در این طرح به خواست افزایش دستمزدها که محور اصلی اعتصاب دهها هزار کارگر پیمانی پروژه ای نفت هست، هیچ اشاره ای نشده است. این در حالیست که هم اکنون شماری از همکاران ما زیر فشار اعتصاب قدرتمند سراسری در نفت، پیمانکار را وادار کرده اند که با پیشنهاد افزایش دوبرابری مزد جلو بیاید و بر بیست روز کار و ده روز مرخصی تن بدهد. و شورای سازماندهی اعتراضات کارگران تاکید کرده است که همین توافقات یک پیشروی است و باید مبنای مذاکرات سراسری باشد و نباید به کمتر از اینها رضایت داد. ضمن اینکه یک تاکید شورای سازماندهی اینست که دستمزد هیچ کارگری نباید کمتر از 12 میلیون باشد. در طرح گروه تلگرامی پایپینگ یک خواست مشخص بیست روز کار و ده روز مرخصی را که سنبه کارگران بر سر آن پر زور است برجسته شده است تا بعد با وعده پرداخت برخی مزایای شغلی دیگر چون حق اولاد و بن کارگری و بدی آب و هوا و بهبود هایی در کمپها و وضع غذا و غیره سر و ته قضیه را هم بیاورند. روشن است که اینها همه حق ما مسلم کارگران است و از ما دزدی شده است.ا اینها صدقه نیستند که به کارگر داده میشود. کار به جایی رسیده است که امروز حتی پرداخت بموقع مزد تبدیل به یک مطالبه شده است. ما کارگران خوب میدانیم و تجربه کرده ایم که رسیدن به خواستهایمان نه از طریق متوسل شدن به این بخش از حاکمیت و یا به بخش دیگر آن و چرخیدن در راهروهای قوانین و مصوبات و درچاچوب قوانین ظالمانه موجود، بلکه با مبارزه متحد و قدرتمند خود ما کارگران ممکن است.

ما میگوییم باید به امنیتی کردن مبارزات ما و مراکز نفتی خاتمه داده شود. طراحان طرح " پیگیری مطالبه گرایی با پیش کشیدن پای سران حکومت و چارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران عملا دارند ما را زیر فشار و محظورات میگذارند و مبارزات ما را امنیتی میکنند. و اگر صدایی غیر از این بلند شد مثل همیشه آنرا با زدن مهر "اغتشاش" و غیره میکوبند.

در یک کلام طرح مدیران گروه تلگرامی پایپینگ بطور واقعی طرح مطالبات ما کارگران نیست. بلکه در عالم واقع طرح مطالبه گری در چهارچوب قوانین حاکم یعنی ادامه بدبختی ما و چپاولگری پیمانکاران و جان کندن تحت قوانین معلوم الحال ویژه اقتصادی درجهنم عسلویه و دیگر مراکز نفتی است. یعنی در حالیکه کارگران با خواستهایشان در برابر چپاولگری پیمانکاران و قوانین ویژه اقتصادی که ساختار های اساسی مراکز نفتی را تشکیل میدهند صدای اعتراضشان بلند شده اند، این طرح میخواهد که اعتصاب ما کارگران و خواستها و مطالباتمان را در وضع موجود خاموش کند. نباید اجازه بدهیم که با چنین طرحهایی مبارزه ما کارگران بی نتیجه به پایان برسد . ما نمیخواهیم که تجربه سال گذشته تکرار شود و باز با وعده و وعید ما را سر بدوانند. ما کارگران نفت دیگر به این شرایط غیر قابل تحمل کار که تمام لحظاتش پر از تحقیر و توهین است تن نمیدهیم. برای روشن شدن حرف و گفته مان بخشی از بیانه هفت شورا را که در آن بر خواستها و مطالبات فوری ما تاکید شده است را می آوریم و بار دیگر بر گرد آمدن متحدانه به دور خواستهایمان تاکید میکنیم. اعتصاب ادامه دارد. بخشی از بیانیه 7:

"4 خواست فوری که در صورت تحمیل آن به پیمانکاران اولین گام موفقیت در اعتصاب ما خواهد بود و از نظر ما رسمیت خواهد داشت را به ترتیب زیر اعلام میکنیم:

"۱- افزایش دو برابری دستمزدها در همه سطوح مزدی به گونه ای که حداقل دستمزد هیچ کارگری کمتر از 12 میلیون تومان نباشد. ... باید دستمزدهای معوقه ... نیز فورا پرداخت شود.

۲- باید خواست بیست روز کار و ده روز مرخصی از همان روز اول اجرایی شود.

۳- باید وضع کمپ ها بهبود جدی یابد، غذاخوری های مناسب و در شان کارگران ایجاد شود و محیط های کار ایمن شوند. از همین رو پیمانکاران باید بطور مشخص اعلام کنند که چه اقداماتی در این رابطه انجام میدهند

۴- باید توافقات بصورت کتبی و رسمی صورت گیرد. و دولت موظف به پیگیری اجرای ان توسط پیمانکاران گردد.

...ادامه اعتصاب ابزار قدرت ماست که هر جا که برای بازگشت به کار فشار می آورند از موضع قدرت این مطالبات را در مقابلشان قرار دهیم. بعلاوه ... بازگشت به کار همکاران اخراجی باید مورد تاکید همه بخشها باشد.

... همانطور که اعلام کرده ایم ما خواستار برچیده شدن بساط پیمانکاران هستیم و تحقق همین خواستهای اولیه خود را یک قدم مهم در تضعیف پیمانکاران و برچیده شدن آنها میدانیم. ما با هرگونه امنیتی کردن مراکز نفتی مقابله خواهیم کرد و از همین رو اجازه نمیدهیم که شوراهای اسلامی در مراکز نفتی سر بلند کنند. شورای سازماندهی اعتراضات کارگران همه همکاران پروژه ای پیمانی را فرا میخواند که فعالانه عضوی از این شورا باشند.".

شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت

٢٤ تیر ١٤٠٠