حضور محمد خنیفر و مسلم چشم خاور در ستاد انتخاباتی ابراهیم رئیسی برای بسیاری از فعالین سیاسی دارای نظرات و تاکیدات مختلف، به درست،سوال مطرح کرد. از همان روز اول این سوالات طرح شدند و حضور در ستاد انتخاباتی رئیسی به عنوان یک انتخاب سیاسی از طرف این فعالین کارگری مورد انتقاد بود. چه این کار و چه سکوت و اغماض در برابر این انتخاب از سوی دیگر فعالین و تشکلهای آنها در هفت تپه، هر دو، به درست مورد سوال اند. عمق فاجعه اما نه در طرح سوالات و ایراداتی است که از این اتفاق گرفته میشود بلکه در انتخاب سیاسی محمد خنیفر و مسلم چشم خاور و سکوت و اغماض فعالین هفت تپه، رهبران و تشکل هایشان است.
روشن است که شرکت در ستاد انتخاباتی یک آدم فاشیست مانند رئیسی و یکی از ستون های اصلی جمهوری اسلامی برای این کارگران خوش نام یک خطای سیاسی جدی است که فقط با خارج شدن از این ستاد و تقبیح کردن آن از سوی خود آنها و دیگر رفقای هفت تپه میتواند به نتایج مثبت امیدوار بود. بدیهی است که این فعالیت و انتخاب سیاسی از سوی این کارگران مانند هر اشتباه دیگری میتواند آگاهانه مورد انتقاد قرار بگیرد، کنار گذاشته شود و به آگاهی سیاسی، طبقاتی و اتحاد و رفاقت بیشتر در میان طبقه کارگر شفافیت بیشتری بدهد. خوشبختانه هنوز زمان برای این کار باقی است، کارگران هفت تپه در بسیاری مبارزات و فعالیت های درخشان در جنبش کارگری نقش ایفا کرده اند و چنین توقعی ریشه در این واقعیت دارد.
طرح سوالات از سوی بسیاری و از جمله محمود صالحی و عثمان اسماعیلی در باره شرکت این کارگران در ستاد انتخاباتی رئیسی البته که معتبر است هر چند که آغشته به قضاوت های اشتباه و ریشه دار در نظرات و اختلافات در مورد جنبش کارگری و گرایشات سیاسی در جامعه است و جای بحث دارد و میتوان و لازم است به آن پرداخت. مساله اصلی انتخاب سیاسی کارگران هفت تپه است بویژه که از برکات همین جمهوری اسلامی و انتخاباتش و ستاد های انتخاباتی و دادن اعتبار به سران جنایتکارش آنچه نصیب کارگران است زندگی و فلاکت امروزی، زندان و شکنجه و محرومیت های بسیاری است و رفع این توهم جدی در هفت تپه و جنبش کارگری روی میز فعالین و رهبران و تشکل های انجاست.