در آستانه چهاردهمین هفته «سهشنبههای نه به اعدام» بودیم که خبر صدور حکم اعدام هنرمند معترض و زندانی سیاسی توماج صالحی منتشر شد. توماج امروز نام دوم و برملاکننده همه بینام و نشانهایی است که این روزها، هفتهها و ماههای اخیر در گمنامی و معصومیت حلقآویز و اعدام شدند. نام توماج، محبوبیت او و کشاندن او به پای چوبهدار، طنین بلند فریاد تظلمخواهی همه مردم ایران به اعدام ناحق جوانان است، که این بار اما با نام هنرمند آزادیخواه به گوش همه جهانیان رسید،
که مشت نمونه خروار است و حاکمیت به چه بهانههای واهی و در چه بیدادگاههایی که جوانان و مردمان سرزمین ایران را با نقض فاحش حقوقبشر به چهارمیخ سبعیت خود میکشد.
این واقعیت تلخ و جانکاه این بار با نام توماج عجین شد، همانگونه که با نام ژینا، ایرانی به غرش در آمد و جهانیان از عمق فاجعه در این کشور خبردار شدند.
ما اعتصابکنندگان کارزار «سهشنبههای نه به اعدام» در زندان قزلحصار به همه مردم، نهادها و مدافعان حقوقبشر یادآور میشویم که، توماج و حکم توماج تنها بخشی از این کوه یخ جنایت و نقض حقوقبشر در این حاکمیت استبدادی است که از این اقیانوس خون بیرون زده و فقط شاید با بلند شدن فریاد اعتراضات همگانی علیه احکام اعدام، قابل پیشگیری باشد!
ما وظیفه اخلاقی و انسانی خود میدانیم که با تداوم اعتصاب و اعتراض خود تلاش کنیم تا طناب دار را از گردن توماج و همه توماجهای بینام و نشان زندانی که همچون او در عین بیگناهی با نقض حقوق بنیادینشان به اعدام محکوم شدهاند، برداریم.
زندانیان سیاسی همچون شهریار بیات و شهاب نادعلی در زندان اوین که بهتازگی محکوم به اعدام شدهاند، یا عباس و حبیب دریس و رضا رسایی و عادل خوشکار و مجاهد کورکور که با تأیید نهایی حکم اعدامشان په همراه صدها هموطن کُرد، بلوچ، عرب، فارس و ترک و … در زندان قزلحصار و دیگر زندانها در صف نوبت اعدام هستند.
ما برآنیم که باید با اصل حکم اعدام بهعنوان یک حکم «غیرقابل برگشت» مقابله کنیم و در این مسیر هزاران زندانی جرایم عمومی همچون زندانیان مواد مخدر که عموماً قربانی ساختارهای غلط، فقر و شکاف عمیق طبقاتی و فساد حاکم بر کشور هستند را از یاد نبریم.
زندان قزلحصار- ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
امضا کنندگان:
حمزه سواری
سعید ماسوری
سامان یاسین
احمد رضا حائری
زرتشت احمدیراغب
سپهر امامجمعه
لقمان امینپور
میثم دهبانزاده
رضا سلمانزاده
رضا محمدحسینی