جهل حکومتی را با جنبش همه جانبه فرهنگی پاسخ دهیم. جمهوری اسلامی از همان آغاز به محدودکردن هر چه بیشتر حقوق و آزادیهای زنان و حذف سیستماتیک ایشان از صحنه جامعه پرداخت. بی اعتنایی به حقوق و مقام زن چنان در این نظام گسترده است که هر روز یک امام جمعه یا مقام کم عقل دیگر نظام پشت بلندگویی خواهان محدودتر شدن آزادی زنان در عرصه جامعه، تولید، کار، ورزش و غیره میشود. به این ترتیب فهرست محدودیتها برای زنان چون حجاب اجباری، ممنوعیت مسافرت بدون اجازه شوهر، عدم برابری با مردان در وراثت، نداشتن حق طلاق، ممانعت از مشارکت اقتصادی، حضانت فرزندان و ... هر روز طولانی تر شده است.
در کنار ایجاد این محدودیت ها جمهوری سلامی با تبلیغ زن ستیزی، خرافات، کودک همسری، خشونت، حاکم ساختن زور به جای حق و وحشیگری دست به تهاجمی گسترده علیه فرهنگ و انسانیت ایرانیان زده و کوشش کرده است که جامعه ایران را به دوران جهالت و وحوشت باز گرداند.
تبلیغ و تشویق خشونت، اسیدپاشی، تیغ کشیدن به صورت زنان، عادی قلمداد کردن قتل های ناموسی و قوانین ارتجاعی کیفری که برای نمونه به پدر اجازه قتل فرزند را میدهد، بخش هایی از تهاجم زن ستیزانه، ضد انسانی و جاهلانه جمهوری اسلامی بوده است.
باید پذیرفت که عادات و سنن ارتجاعی و پوسیده حاکم بر روابط قومی و خانوادگی که در بسیاری از نقاط مورد سوء استفاده برخی از مردان از این قوانین ارتجاعی جمهوری اسلامی علیه زنان، قرار گرفته و زمینه مناسب برای ترویج وحشیگری و جنایت علیه زنان بوده است. در سال گذشته ۴۱ زن در شهرهای مختلف کردستان و در دوسال گذشته 60 زن در خوزستان به دلائل مختلف از جمله دلایلی که ناموسی نامیده شده، به قتل رسیده و به جرم عاشقی یا افکار متفاوت سر بریده شده‌اند که قتل مونا حیدری دختر 17 ساله دارای فرزندی 3 ساله در خوزستان توسط شوهرش تنها یکی از آنها بوده است.
زنان ایران از آغاز با شهامتی تحسین برانگیز به مبارزه علیه سیاست های زن ستیزانه جمهوری اسلامی پرداختند. مبارزاتی که روشن و پنهان در تمامی عرصه ها از خیابان گرفته تا تولید، تحصیل، هنر، ورزش و غیره در جریان بوده و بویژه مبارزه علیه حجاب اجباری و تفکرات عصر حجری صاحبان قدرت همچنان ادامه داشته است. زنان با مبارزات خود رهبران نمونه ای چون نسرین ستوده، نرگس محمدی و سپیده قلیان و تلاشگران پرشمار دیگری را به جامعه عرضه نموده، علیرغم همه تضییقات، مشکلات و احکام سنگین زندان و رفتارهای ضد انسانی و ضد حقوق بشری در زندانها در صف مقدم جنبش های اجتماعی و مدنی قرار گرفته اند. آنها همچنین با تحصیل در دانشگاهها و مراکز آموزشی، جایگاه محکمی را در مدیریت و تولید آینده کشور به خود اختصاص داده اند.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور آزادی ملت ایران را جدا از آزادی زنان نمیداند و خواهان تساوی کامل حقوق زنان و مردان است. ما سیاست های زن ستیزانه جمهوری اسلامی را محکوم میکنیم، خواهان آزادی کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی، منجمله فعالان مدنی زن هستیم. به اعتقاد ما برابری حقوق زن و مرد، بدون رهائی از بندهای جمهوری اسلامی، پایان دادن به هرگونه دیکتاتوری، تصویب و اجرای قانون اساسی جدیدی که استقلال، آزادی، حاکمیت ملت، جدایی دین از حکومت و رعایت حقوق انسانی و شهروندی را تضمین کند و استقرار حکومتی قانونمند و متکی به آراء مردم، میسر نمیباشد.
ما همچنین معتقدیم که جامعه پیشرفته و مدنی ایران منجمله سازمانهای سیاسی سراسری و قومی، فرهنگیان و دانشگاهیان، هنرمندان، وکلا، انجمنها و سازمانهای صنفی و سندیکایی لازم است با یک جنبش فرهنگی گسترده و همه جانبه بیش از پیش و به نحوی مشخص تر با عقب ماندگی افکار و عادات برخی از بخش های سنتی جامعه پیکار کنند و به تهاجم جهل جمهوری اسلامی به نحوی شایسته پاسخ گویند.
سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
17 اسفند 1400برابر 8 مارس 2022
http://www.iranazad.info