آلترناتیو کارگری و مبارزه برای رهایی ازستم مضاعف "به مناسبت 8 مارس": ستم مضاعف زنان سابقه تاریخی در زندگی انسانها داشته است واز قدیمی ترین ستمهایی است که با پیدایش طبقات، تقسیم کار اجتماعی و تشکیل خانواده بوجود آمد. سرمایه داری ضمن مقدس کردن خانواده وکارخانگی بدون مزد زنان، آنها را با خرید ارزان نیروی کارشان به محل کارکشانید. به عبارت دیگرستم بر زنان را بنا به نیازش دراشکال دیگری بازتولید کرد. چنان شرایطی ملزومات مبارزه زنان کارگربرعلیه سرمایه داری ونیز رفع تبعیض را فراهم کرد و پایه هشت مارس را در تاریخ رقم زد.
به هردرجه که مبارزه طبقه کارگرکه زنان نیمی از جمعیت آن را تشکیل می دهند اجتماعی می شود، مبارزه بر علیه رفع انواع ستم و بویژه رفع ستم مضاعف نیز گسترش می یابد. درصد سال گذشته، با گسترش مبارزات اجتماعی طبقه کارگر، شرایط عینی برای رفع تبعیض مضاعف نیزفراهم شد و زنان توانستند عموما به دستاوردهایی دست یابند وموقعیت اجتماعی خود را ارتقاء دهند. دستیابی به آزادی های فردی و اجتماعی و بهره مندی از خدمات اجتماعی نتیجه مبارزه زنان وپی گیری فعالین زن آگاه طبقه کارگردرچنین شرایطی بوده است.
با یورش لجام گسیخته سرمایه به دستاوردهای تاریخی طبقه کارگر، موقعیت اجتماعی زنان و بخصوص زنان کارگرنیز دچارآسیب جدی گردید. سیاست های اقتصادی نئولیبرالیستی، با یورش خود به نهادهای اجتماعی ودرهم شکستن ساختار درونی آنها که با هدف جلوگیری ازکاهش سود وافزایش بارآوری نیروی کارصورت گرفت، هویت های فردی را در مقابل توانایی های اجتماعی برجسته کرد. چنین یورشی با سیاست جهانی کردن اقتصاد درنقاطی از جهان نتایج فاجعه باری برای گروههای اجتماعی منجمله زنان را به همراه داشت. درکشورهای منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا و حتی آمریکای لاتین، سرمایه با اتکا به گرایشات مذهبی برای زنان شرایطی فراهم کرد که در معرض آسیب های جدی قرارگرفتند. بازار آزاد نئولیبرالیستی و تعدیل نیروی کاروقراردادهای موقت وحذف خدمات اجتماعی دست سرمایه داری را برای شدت استثماربویژه درمیان زنان کارگربازتر کرد. سیل عظیم مهاجرت و آوارگی ناشی از جنگ و عدم امنیت جانی موقعیت شکننده زنان را تشدید کرد. افغانستان وایران در دهه های شصت و هفتاد میلادی جوامع بسته ای نبودند که ماحصل آن در دهه های آخر قرن بیست عروج خمینی و طالبان باشد. شکل دادن حاکمیت اسلامی در ایران و افغانستان نتیجه مستقیم استراتژی سرمایه جهانی بود واولین قربانی های آن زنان بودند.
اما، با تشکیل حکومت اسلامی در ایران، زنان اولین گروه اجتماعی بودند که با شعار"ما انقلاب نکردیم، تا به عقب برگردیم" به میدان آمدند و خاطر نشان ساختند که با پوشش حجاب اجباری نمی توانند، آنان را از مبارزات و احقاق حقوقشان باز دارند. درطول حاکمیت سرمایه داری ارتجاع اسلامی، با وجود سرکوب به اشکال مختلف، موفق نشدند زنان را به سکوت وادارند. در دو دهه گذشته با گسترش مبارزات کارگری، بخش های مختلف جامعه، بویژه زنان، دراعتراضات و مبارزات روزمره شرکت وسیع داشته و دارند. با گشایش هر چه بیشتر حرکت های اجتماعی و مبارزه برعلیه پایه های سرمایه داری نقش زنان و توانمندی های آنها برجسته می شود.
مبارزه زنان در ایران تعطیل ناپذیر است و پایه های اصلی جنبش قدرتمند اجتماعی را می سازد. آلترناتیو کارگری که آلترناتیو زنان و مردان کارگر است، شکل گیری جنبش سازمان یافته زنان را ضروری میسازد. جنبش زنان برای رفع تبعیض مضاعف مانند هر نوع جنبش رفع ستم دیگردر جامعه سرمایه داری ایران، پایه عینی دارد .جنبش زنان برای رفع تبعیض مضاعف در جامعه ، تنها با نقش پرقدرت خود در شکل دادن به آلترناتیو کارگری قادر است، این غده چرکین و قدیمی جامعه طبقاتی را ریشه کن سازد.
مارس 2022