کارگران زیر آوار متروپل و اشك تمساح حاکمیت سرمایه

تلاش برای مخفی كردن تعداد واقعی قربانیان این ماجرا، خبررسانی نكردن و تلاش برای سرپوش گذاشتن بر دامنه و ابعاد این فاجعه انسانی و مشتی قول و قرار پوچ برای نجات از خشم و نفرت مردم، محاكمه تعداد انگشت شماری از مسئولین محلی با هدف ساكت كردن مردم و نجات حكومت، نقشه مقامات رده اول جمهوری اسلامی بود.
اما اكنون از كانالهای متعدد و از زبان كسانی كه در این ویرانه كار میكرده اند، نقل میشود كه از سرنوشت تعداد زیادی از رفقا و همكارانشان، از برق كار و جوشكار تا كارگر ساختمانی، اطلاعی در دست نیست و حداقل ۱۵۰ كارگر در این ویرانه و در این روز مشغول به کار بوده‌اند و هیچ كس آمار دقیقی از میزان قربانیان ساختمان متروپل و كسانی كه برای كارفرمای این برج كار كرده اند تحویل مردم نمیدهد. سران و روسای جمهوری اسلامی هم تصمیم گرفته اند حقیقت و آمار كارگران مفقود شده و زیر آوار مانده را مگر زیر فشار مردم علنی نکند و ابعاد دهشتناک این جنایت را مخفی نگاه دارند.
بنا به گفته كارگران و همكاران كشته شده ها و مفقود شده ها، بخش زیادی از كارگران با دستمزد پایین و بدون هیچ بیمه ای و هیچ قرار دادی در این محل كار كرده اند و عجیب اینکه هیچ کدام از این بیحقوقی ها در هیچ یک از گزارشات مهندسین ناظر و دستگاه های نظارتی ذکر نشده تا بار دیگر ثابت شود تضییع حقوق کارگران هیچ هزینه ای ندارد . خانواده های قربانیان بر اساس قانون وحشیانه و بردگی حاكم صاحب هیچ و مطلقا هیچ حق و حقوقی نخواهند شد. خانواده های آنها نه تنها نان آور خانواده را از دست داده اند و باید با این ضایعه بزرگ زندگی كنند، بعلاوه باید سنگینی فقر را ده برابر از گذشته بر دوش حمل كنند.
این حقایق به بی اطلاع ترین و متوهم ترین انسان هم میگوید عامل این جنایت فقط عبدالباقی ها نیستند. عاملین این جنایت سران حكومت از شخص خامنه ای تا رئیس جمهور، رئیس قوه قضائیه و مجلس و همه وزرا و سران صدا و سیما وهمه مقامات مذهبی بلند پایه، نظام و قوانینی است که بردگی مطلق، استثمار، نا امنی و بیحقوقی را به میلیونها انسان در این جامعه تحمیل کرده اند.
مردم ایران این توحش و بربریت، این شارلاتانی مشتی جلاد و حقه باز سیاسی را زیر نام حكومت تحمل نمیكنند. لالایی سران جمهوری اسلامی برای خانواده ها، دروغ های آنها به نام تلاش برای نجات جان مردم از زیر آوار، وعده وعید های آنها جز حقه بازی سیاسی و بیشرمی مشتی دزد و قاتل نیست. مردم آبادان، مردم ایران و طبقه كارگر این توحش را فراموش نمیكنند. این حكومت و شخص خامنه ای و همه روسای آنها قبل از مقامات محلی مسئول مستقیم این جنایت هستند.
اینها عمر زیادی برایشان باقی نیست. مردم ایران لایق زندگی انسانی و جامعه ای متمدن اند. جامعه برای تعیین تكلیف كامل و برای به زیر كشیدن كل این صف با عمامه و بی عمامه، برای زیر و رو کردن بنیادهای این نظام خود را آماده میكند. هر قطره خونی كه در این جامعه ریخته میشود و جان هر انسانی كه زیر آوار و یا گرسنگی و فقر گرفته میشود، به عنوان بخشی از تاریخ این نظام با نفرت عمومی جواب میگیرد. مردم ایران در دل هر واقعه ای این تاریخ و صاحبان حاكمش را به مصاف میطلبد و در هر قدم و جدالی بخشهای دیگر نیرویش را از كارخانه و محله تا مدرسه و هر محل كاری به میدان می آورد، متحد میكند و برای پایان عمر جمهوری اسلامی و بدست گرفتن سرنوشت جامعه توسط خود مردم آماده میشود. آبادان و اعتراضات بر حق مردم تنها قطره ای است از قدرتی به مراتب عظیم تر كه چون آتش فشانی هر روزه در گوشه ای شعله میكشد تا توان و قدرت لازم بدست آورد و جمهوری اسلامی را در آتش خود بسوزاند.

حزب حكمتیست (خط رسمی)
۴ جون ۲۰۲۲ – ۱۴ خرداد ۱۴۰۱