روز ۶ اردیبهشت‌ماه تلویزیون حکومتی یک‌باره خبر از افزایش قیمت آرد صنف و صنعت از ۲۵۰۰ تومان به ۱۲ تا ۱۶۹۰۰ تومان داد. خبری که در میان ناباوری فرودستان جامعه، به خبر اول ایران تبدیل شد. خبرگزاری ایرنا خبرگزاری رسمی حکومت هم روز ۱۴ اردیبهشت گفت: "بحران چنان است که تنها راه باقی‌مانده آزاد کردن قیمت یعنی افزایش نجومی بهای نان است." به دنبال افزایش چند برابری قیمت آرد و گرانی سرسام‌آور نان توسط حاكمیت، مردم در اهواز، سوسنگرد، ایذه، مسجد سلیمان و برخی دیگر از شهرهای جنوبی ایران به طور گسترده به میدان آمدند.
همزمان با برگزاری این اعتراضات، اینترنت در این نواحی توسط حكومت مسدود شد و نیروهای "ضد شورش" به این مناطق گسیل داده شدند. خبرها حاكیست كه حاكمیت خود را برای "شورش نان" آماده كرده است و به عاجل‌ترین مساله روی میز سران سه قوه و خامنه‌ای تبدیل شده است. هراس و وحشت حاكمیت از "شورش گرسنگان" خامنه‌ای را وادار به خودشیرینی برای طبقه کارگر، از "بوسه‌زدن پیامبر اسلام بر دستان کارگر"، از "تنظیم عادلانه رابطه کار و سرمایه" و بالاخره از "حق آنها در اعتراض به گرانی" و ... و سرانجام "برتریت نظام اسلامی بر نظام سوسیالیستی" کرد. امری که به سرعت مورد تمسخر مردم قرار گرفت.
حلقه‌های نزدیك به حاكمیت مرتب به همدیگر هشدار می‌دهند كه "شورش از انقلاب خطرناك‌تر است". مسئولین "صدا و سیما" با امیدواری به اینکه "به زودی آب از آسیاب می‌افتد"، رسما خبرگزاری‌ها، خبرنگاران و میدیا را با تهدید، وادار به سانسور وسیع اعتراضات و "تکرار نارضایتی‌های مردم از دولت"، با توجه به خطر تبدیل نارضایتی از دولت به اعتراض به کل نظام و عواقب مخرب آن کرده است.
امروز دیگر هم بالایی‌ها و هم طبقه كارگر و فرودستان جامعه به این واقعیت سرسخت رسیده‌اند که ادامه این وضعیت غیرممکن است. جمهوری اسلامی با تحمیل فقر به جامعه و باری که بر گرده طبقه كارگر و اقشار محروم نهاده، باید منتظر توفان خشم آنها در هر لحظه باشد. بی‌شک این طغیان کوبنده‌تر و توفنده‌تر از طغیان بنزین و آبان ۹۸ خواهد بود. پر واضح است كه شكاف میان مردم و حاكمیت، میان فرودستان و بالادستان، میان طبقه كارگر و طبقه استثمارگر، میان آنها كه جهان را ساخته‌اند و آنها كه جهان را به بند كشیده‌اند، روز به روز و ساعت به ساعت در ایران عمیق‌تر می‌شود و به لحظات سرنوشت‌سازی نزدیك می‌شود. این حاكمیت در برابر توفان گرسنگان نه راه پس دارد و نه راه پیش! ناچارند بار بن‌بست اقتصادی و سیاسی خود را بر گرده طبقه کارگر و مردم محروم بیاندازند. نتیجه این وضعیت "شورش گرسنگان" خواهد بود كه جمهوری اسلامی طعم آن را در آبان ۹۸ چشید. امروز این رویارویی عظیم اجتماعی هرچه نزدیك‌تر و نزدیك‌تر شده است.
كارگران! رهبران و پیشروان مبارزات مردم!
روزها و ماه‌های پرتلاطمی در پیش است. تجربه آبان ۹۸ به همه ما آموخت كه پیروزی "شورش گرسنگان" بر جمهوری اسلامی در گرو پا پیش‌گذاشتن رهبران و پیشروان محبوب در مبارزات طبقه كارگر و مردم آزادی‌خواه است. اینبار نباید اجازه داد كه خون از دماغ یك نفر از صفوف ما كارگران و محرومان جامعه جاری شود. آبان ۹۸ به طبقه كارگر و به مردم محروم ایران آموخت كه به هر میزان خشم و انزجار توده‌های مردم صاحب رهبران اجتماعی و بانفوذ باشد به همان میزان هم غلبه بر حاكمیت قابل تصور است. باید مبارزات محرومان را به یك رهبری جسور با افقی روشن و آزادی‌خواهانه مسلح كرد تا فرصت نفس‌كشیدن از حاكمیت اسلامی سرمایه را سلب كرد. باید ارگان‌های اعمال اراده توده‌های وسیع مردم را علم كرد تا دستگاه سركوب این نظام را از كار انداخت و نیروهای سركوبگر آن را متواری كرد. تضمین كنیم كه بر شانه‌های دی‌ماه ۹۶ و آبان ۹۸، اینبار با قامت افراشته و سازمان‌یافته وارد گود می‌شویم و با دخالت آگاهانه و سوسیالیستی خود، پلی بسازیم كه جامعه ایران را با عبور پیروزمندانه از جمهوری اسلامی به سوی آینده‌ای آزاد و برابر سوق می‌دهد.
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد انقلاب كارگری
حزب حکمتیست (خط رسمی)
۱۰ مه ۲۰۲۲