اعلامیه مبارزان کمونیست بمناسبت اول مه ۱۴۰۱

اما ماجرا غیر از این است و خبری از دیپلماسی و تلاش برای صلح و پایان دادن به این جنگ موجود نیست. همه بر ادامه جنگ و شعله‌ور کردن آن اصرار دارند. افکار عمومی جامعه جهانی را آن چنان زیر بمباران تبلیغاتی مسموم کننده قرار داده‌اند که مردم از اخبار واقعی جنگ و چگونگی شروع آن و دلایل ادامه‌اش بی خبر مانده‌اند. سانسور اخبار و تبلیغات رسانه‌ها بخشی از خود جنگ و برنامه‌ جنگی حساب شده، بویژه از طرف دولت‌های غربی، و از آن طرف روسیه برای شکل دادن به افکار عمومی مردم به نفع یکی از طرفین درگیر در این جنگ است.
اگر جنگ با زورگوئی و تحریک ناتو، در رآس آن آمریکا و بدنبال آن با حمله دولت روسیە بە اوکراین آغاز شد، اما ادامه‌اش هیچگونه ربطی به دفاع از اوکراین ندارد. این جنگ جنگ بین دو دولت نیست، جنگ میان قدرت‌های بزرگ امپریالیستی است که در درجه اول مردم در اوکراین گرفتار آنند. این جنگ بن بست نظام سرمایه‌داری و عدم صلاحیت آن برای اداره جهان را به نحو برجسته‌ای نشان داده است. نظام سرمایه برای رهائی از این بن‌بست سیاسی و اقتصادی و فرهنگی، بخاطر چپاول و سود بیشتر و رقابت میان قدرت‌های بزرگ و برای ادامه زورگوئی بر دیگر کشورها، اینبار هم مانند همیشه جنگ براه انداخته‌اند. هم اکنون شواهد باز تعریف قواعد و نرم‌‌ها در روابط میان دولت‌ها و سازمان‌های‌ بین المللی با آنها و در نتیجه آن تغییر در ایدئولوژی بورژوائی و اخلاقیات و افکار و فرهنگ مشاهده می گردد. آمریکا تقلا دارد با کمک متحدینش پروژه نظم نوین ناکامش را به جائی برساند و روسیه و چین و کشورهای دیگر در تقابل با آن چون قطب‌های جدید رقیب خود را آرایش میدهند.
سرانجام این جنگ بهر جائی برسد عواقب زیانبارش هم اکنون دامن کارگران و مردم جهان را گرفته است. حاصل از این جنگ کشتار وسیع مردم، گرانی و فقر، ویرانی منازل و شهرها، آوارگی میلیونی و تحمیل عقب ماندگی سیاسی و فرهنگی و رشد راسیسم اروپا محوری و فاشیسم خواهد بود. این جنگ به سرنوشت تک تک همه ما مردم کره زمین مربوط است. بنابراین در اول ماە مە امسال و در هر حرکت و تجمع کارگری و در هر اعتراض دیگر اقشار مردم، پایان دادن فوری به جنگ، ممنوعیت استفاده از قطع نان و خوراک و مایختاج مردم بنام محاصره اقتصادی از مطالبات جهانی طبقه کارگر و انسان‌های منصف و کمونیست ها است. فقط طبقه کارگر و مردم می توانند جلوگسترش جنگ را بگیرند و عواقب هولناک آن بر جامعه جهانی و بر جنبش کارگری و کمونیستی را به حداقل برسانند.
کارگران در ایران بعنوان بخشی از طبقه جهانی کارگر و همراه با آنها توان ایفای نقش موثر در تقویت جنبش اعتراضی ضد جنگ که در ایتالیا و یونان و بعضی از کشورهای اروپائی شروع شده است را دارند. باید علیه این جنگ و تمام طرف‌های دخیل در آن دست به اعتراض و راهپیمائی زد و بندی از قطعنامه مطالباتی روز اول مه را به آن اختصاص داد. طبقه کارگر در ایران با مشکلات زیادی چون فقر و گرانی، بیکاری، دستمزد چند برابر پائین‌تر از خط فقر، حقوق‌های پرداخت نشده، دستگیری و زندان رهبران جنبش کارگری و فعالان جنبشهای اعتراضی معلمین و بازنشستگان و زنان و دانشجویان و دیگر نهادهای سیاسی اجتماعی روبرو است. هم اکنون تعداد زیادی از رهبران کارگری و فعالین نهادهای دیگر سیاسی و اجتماعی در زندان هستند. اختناق و استبداد عریان جمهوری اسلامی مکمل تحمیل این وضعیت واستثمار خشن طبقه کار در ایران است. نظام اسلامی با تمرکز فشار بر رهبران کارگری میخواهد مانع متحد شدن کارگران و گسترش مبارزات آنها گردد. با فشار بر زنان و سازمان دادن مداوم یورش اوباشان اسلامی علیه جنبش آزادی زنان به بهانه‌های مختلف، تقلا دارد بصورت مستمر فضای حفقان و ناامنی بر جامعه را تداوم دهند. رهائی جامعه ایران از دست نظام سرمایه داری و حاکمان اسلامی در دست طبقه کارگر است.
روز اول مه روز بر افراشتن پرچم سوسیالیسم و همبستگی انترناسیونالیستی کارگری است. باید این روز را به روز رژه کارگران در خیابان‌ها تبدیل کرد. مبارزان کمونیست این روز را به همه کارگران و فعالین کمونیست و مردم آزادیخواه در سراسر جهان تبریک می گوید.

زنده باد اول مه
زنده باد همبستگی جهانی طبقه کارگر
مبارزان کمونیست
فروردین ۱۴۰۱