در روزهای اخیر با اعلام برگزاری قریب‌الوقوع کنگره‌ی یک جانبه‌ی کومه‌له از سوی “کمیته رهبری کومه‌له” و به دنبال سفر تعدادی از مسئولین “کمیته‌ی اجرایی حزب کمونیست ایران” به اردوگاه این سازمان در کردستان عراق مواضع منتشر شده از سوی دو طرف عمق بحران تاسف برانگیز درون این جریان و شدت‌گیری بازگشت‌ناپذیر اختلافات درونی بین “حزب کمونیست ایران” و سازمان کردستان آن یعنی “کومه‌له” را به نمایش گذارده است، تا جایی که اکنون هر دو طرف با قاطعیت از “قطعی شدن انشعاب” در صفوف این جریان صحبت می‌کنند؛
انشعابی که به جرات می‌توان گفت با وجود گذشت چندین ماه از اعلام برخی “مرزبندی”های رسمی اعلام شده توسط طرفین _از جمله نقد به برخی موضع‌گیری‌های رهبری کومه‌له به نفع نیروهای ارتجاعی و ضد انقلابی منطقه و یا نقد به وجود تفکرات و ایده‌های مخرب “حکمتیستی” در رهبری حزب کمونیست ایران_ هنوز فاقد مبانی روشن نظری و یا روشن کننده‌ی دلایل اصلی اختلافاتی می‌باشد که حکم بر ضرورت اجتناب‌ناپذیر یک انشعاب اصولی بدهد.
مطالعه‌ی اعلامیه‌ها و مواضع منتشره از سوی دو طرف بر یک واقعیت تاسف‌بار مهم‌تر تاکید می‌کند. همان‌گونه که چریک‌های فدایی خلق ایران در اعلامیه مورخ ۷ مهر ۱۳۹۹ (۲۸ سپتامبر ۲۰۲۰) خود تاکید کرده بودند به‌رغم وجود تجارب انشعابات غیر اصولی در جنبش، در انشعاب اخیر بین کومه‌له و حزب کمونیست ایران نیز ما شاهدیم که به دلیل عدم وجود هیچ برنامه و پلاتفرم مشخص از سوی دو جناح که روشنگر مبانی نظری و برنامه‌ای آنان بوده و به طور شفاف و آشکار برای مطالعه و انتخاب خط و برنامه سیاسی در اختیار نیروهای این دو جریان، توده‌های هوادار و جنبش انقلابی قرار گرفته باشد این جدایی در خدمت دفاع از اصول و خط انقلابی و تسهیل و هموار کردن راه رشد جنبش قرار نخواهد گرفت. بر عکس چنین جدایی‌ها و انشعاباتی با به جا گذاردن غیر قابل انکار تاثیرات منفی در جنبش حتی باعث یاس و انفعال نیروهای خود آن تشکل می‌گردد و در نتیجه نمی‌تواند باعث تقویت جنبشی گردد که جریان سیاسی مربوطه ادعای تعلق به آن را دارد و این انشعاب هیچ گرهی از مشکلات مردم را حل نخواهد کرد.
مطالعه مواضع تاکنون منتشر شده از سوی “کمیته رهبری کومه‌له” و “کمیته اجرایی حزب کمونیست ایران” نشان می‌دهد که دامنه‌ی تاثیرات منفی این انشعاب ممکن است بسیار گسترده‌تر شود. چرا که بر بستر بحران زیان‌بار فعلی در صفوف این جریان به دلیل عدم رعایت اصول انقلابی و دمکراتیک ناظر بر یک انشعاب اصولی، ما شاهد کاربرد زبان “تهدید”، “جنگ روانی” و حتی استفاده بالقوه از زور برای حل تضادهای درون خلقی هستیم. این واقعیت باعث نگرانی هر جریان انقلابی و واقعا آزادی‌خواهی شده که در این بحران، نگران وضعیت سیاسی و امنیتی نیروهای مبارز و فداکار هر دو جناح هستند که با آرزوی مبارزه با رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی در صفوف این جریان به سر می‌برند.
چریک‌های فدایی خلق ایران با تاکید بر ضرورت وفاداری هر دو جناح حزب کمونیست ایران و سازمان کردستان آن (کومه‌له) به اصول حاکم بر چگونگی حل تضادهای درون خلقی، به طور مشخص بر ایجاد یک فضای سالم برای دیالوگ بین طرفین این انشعاب به منظور هدایت و کنترل یک پروسه دمکراتیک، مسالمت‌آمیز و شفاف و روشن برای توده‌های سازمانی تاکید می‌کنند. این پروسه از جمله باید در بر گیرنده یک توافق بر سر چگونگی تقسیم امکانات مبارزاتی در منطقه و خارج از کشور با در نظر گرفتن شمار نیروی این دو جریان برای مبارزه علیه جمهوری اسلامی باشد که هر دو طرف ادعای پیکار برای سرنگونی آن را دارند. این تنها راه به حداقل رساندن ضررهای سیاسی و اجتماعی یک انشعاب غیر اصولی در صفوف پیشمرگان و نیروهای مبارز درون این جریان و ممانعت از سو استفاده‌های دشمن و برخی از نیروهای ناسالم و مرتجع می‌باشد.
چریک‌های فدایی خلق ایران
۲۵ دی ۱۴۰۰ برابر با ۱۵ ژانویه ۲۰۲۲