ما امضا کنندگان این اطلاعیه، که هر سه از اعضای کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگری هستیم، بدینوسیله جدایی خود از این حزب را به اطلاع عموم میرسانیم.
تصمیم به جدایی از حزب کمونیست کارگری برای ما ساده نبود. حزب کمونیست کارگری حزب ما بود، حزبی که منصور حکمت بنیان گذاشته بود. حزب سازماندهی انقلاب کارگری و بر پایی جامعه ای فارغ از استثمار و هرگونه نابرابری و تبعیض اقتصادی، سیاسی و اجتماعی. حزبی برای رهایی انسان از قید و بند مناسبات ضد انسانی سرمایه داری حاکم بر جوامع بشری. حزبی رادیکال، مارکسیست و با پرنسیپهای عمیقا انسانی. حزبی پایبند به تمامی حقیقت!
اما این حزب پس از مرگ نابهنگام منصور حکمت و قرار گرفتن حمید تقوایی پس از دوره ای در راس رهبری حزب، دچار تلاطم و دگردیسی های فراوانی شد، بطوریکه امروز دیگر سیاستهای این حزب شباهت چندانی با سیاستهای اولیه آن و میانی بنیادی کمونیسم کارگری ندارد. حزب کمونیست کارگری اکنون به یک حزب مدرنیست و سرنگونی طلب تبدیل شده است. مبارزه طبقاتی به مبارزه علیه رژیم اسلامی محدود شده است. سازماندهی انقلاب کارگری به سازماندهی انقلاب "همه با هم" و تلاش برای لغو کار مزدی به سراب و آینده ای دور و نامعلوم محول شده است. چرخشی که نهایت خود را در دفاع از پلاتفرم دست راستی "نه به جمهوری اسلامی" رضا پهلوی و شرکاء به نمایش گذاشت. این تغییرات سیاسی، تاکتیکی و یا مقطعی نیستند. یک تغییر ریل سیاسی - جنبشی و محصول یک تغییر مکان اجتماعی است. این حزب در صحنه سیاسی اکنون به جای پرچمداری مبارزه طبقاتی و سازماندهی انقلاب کارگری، به دنبال سازش طبقاتی و همسویی و همکاری با جریانات راست در اپوزیسیون است.
ما عمیقا بر این باوریم که ادامه خط مشی کنونی حاکم بر حزب نه تنها به اهداف اصلی اعلام شده در برنامه "یک دنیای بهتر" منجر نخواهد شد، بلکه بر عکس عملا به جاده صاف کنی برای پیشروی گرایشات راست و ارتجاعی در اپوزیسیون منجر خواهد شد. ما امیدواریم که خط حاکم بر این حزب از آنجائیکه دیگر تعلقی به کمونیسم کارگری منصور حکمت ندارد، نام مناسبی با مضمون فعالیتهای امروز خود برای ادامه فعالیتهایش برگزیند.
متاسفانه مبارزه و تلاش ما برای جلوگیری از چرخش همه جانبه سیاسی حزب و اتخاذ سیاستهای عمیقا راست و مغایر با اصول و مبانی اولیه ای که این حزب بر مبنای آن توسط منصور حکمت بنیان گذاشته شده بود، به نتیجه نرسید. ما پرچمی کمونیستی و رادیکال را در مقابل گرایش راست حاکم در حزب بلند کردیم، اما گرایش حاکم بر حزب به رهبری حمید تقوایی تصمیم خود را برای پایان بخشیدن به حیات سیاسی کمونیسم منصور حکمت در حزب گرفته بود. پاسخ نقد سیاسی و کمونیستی را با انواع هتک حرمت، شانتاژ و افترا دادند. و زمانیکه برای این خط مسجل شده که این سیاستشان موفق به عقب راندن نقد ما نخواهد شد، به اهرم تشکیلاتی متوسل شده و تذکر و تعلیق تشکیلاتی و تهدید به اخراج را در دستور کارشان قرار دادند. از اینرو برای ما ادامه حضور در صفوف این حزب علیرغم مقابله همه جانبه با سیاستهای راست حاکم بر آن غیر ممکن شده بود. دیگر امکانی برای نقد صریح سیاستهای راست حاکم بر حزب باقی نگذاشته بودند. یا باید با این خط به سازش میرسیدیم و از سیاستهای کمونیستی و رادیکال خودمان عدول میکردیم و یا باید راهمان را جدا میکردیم. انتخاب ما به این اعتبار آسان بود.
ما خود را متعلق به آن خط و گرایش سیاسی در جنبش کمونیستی طبقه کارگر میدانیم که مارکسیست، ماکزیمالیست، و عمیقا رادیکال و انترناسیونالیست است و برای تحقق یک جامعه کمونیستی آزاد و رهایی انسانها مبارزه میکند. این گرایش دیگر هیچگونه همزیستی ای با خط راست حاکم بر این حزب نمیتواند داشته باشد.
ما حزب کمونیست کارگری را ترک میکنیم اما هیچ دشمنی و کینه توزی شخصی با رفقایی که سالها در کنار هم در این حزب فعالیت کردیم، نداریم. اختلاف ما سیاسی و جنبشی است و بسیاری در این حزب از رفقای عزیز ما هستند. ما امیدواریم که حداقل بخشی از این رفقا نیز بتوانند در آینده ای نزدیک به نقد سیاستهای راست حاکم بر این حزب برسند و پرچم کمونیسم کارگری را در مقابله با خط راست حاکم بلند کنند. در هر صورت تردیدی نداریم که باز هم گرایش کمونیستی متکی به سیاستهای منصور حکمت در این حزب در آینده ای نه چندان دور سر بلند خواهد کرد.
ما از حزب کمونیست کارگری جدا میشویم اما اجازه نمیدهیم جریانات راست، جریانات ضد کمونیست سیاستها و عملکردهای غیر کمونیستی این حزب را به پای کمونیسم کارگری و منصور حکمت نوشته و از آن برای تعرض به کمونیسم و آزادیخواهی استفاده کنند.
ما حزب کمونیست کارگری را پس از یک دوره تلاش و جدل کمونیستی ترک میکنیم ولیکن بر این باوریم که اگر چه ما نتوانستیم این خط سیاسی راست را در این مقطع تاریخی عقب رانده و شکست دهیم و جلوی تعرض اش به دستاوردهای کمونیستی را بگیریم، اما این خط از کمونیسم رادیکال و ماکزیمالیست در تحولات آتی شکست خواهد خورد. پیشروی کارگر و کمونیسم در تحولات آتی مستلزم نقد همه جانبه این خط است.
دست همه کسانیکه را که برای سازماندهی انقلابی کارگری با پرچم کمونیستی منصور حکمت تلاش میکنند، میفشاریم!
نسرین رمضانعلی، محمود احمدی، علی جوادی
مرگ بر جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
١٠ اوت ٢٠٢١
در مورد استعفای رفقا علی جوادی، نسرین رمضانعلی و محمود احمدی
رفقا علی جوادی، نسرین رمضانعلی و محمود احمدی طی اطلاعیه ای استعفای خود از حزب کمونیست کارگری را اعلام کرده اند. این اولین بار نیست که این رفقا از حزب استعفا میدهند. در سال ٢٠٠٧ نیز با نظرات مشابهی حزب را ترک کردند، اما خط و سیاستشان بجائی نرسید و بعد از ٦ سال دوباره به حزب بازگشتند. اعلام کردند حزب کمونیست کارگری بستر اصلی کمونیسم در ایران است و حزب نیز با آغوش باز آنها را پذیرفت. اما متاسفانه در دوسال اخیر باز همان خط و جهت قبلی را در پیش گرفتند و بعد از حدود دو سال بحث درون تشکیلاتی و علنی علیه سیاستهای حزب، که اساسا مبتنی بر همان متد و جهت گیری قبلی شان بود، ناگزیر شدند حزب را ترک کنند.
در اطلاعیه این دوستان اتهامات بی پایه ای به حزب زده شده که بارها جواب گرفته است. ازینرو ما لزومی نمی بینیم به این موارد بپردازیم. فقط در مورد اتهام هتک حرمت و شانتاژ باید تاکید کنیم که حزب ما بازترین و شفاف ترین و سیاسی ترین برخورد را به نظرات این رفقا داشته است. مشخصا در سه پلنوم در دو سال اخیر، در چند جلسه دفتر سیاسی و در نوشته های متعددی نظرات این دوستان پاسخ گرفته است. در سطح علنی نیز این رفقا نظراتشان را مفصلا منتشر کرده و حزب هم هر جا لازم دیده است علنا پاسخ داده است. بنابرین ترک حزب از جانب این رفقا بر خلاف ادعای بی پایه آنها بخاطر "شانتاژ و هتک حرمت و افترا" نیست بلکه بخاطر نقد شفاف نظراتشان و ناتوانی آنها در مجاب کردن اعضا و کادرهای حزب است.
برای این دوستان درمبارزه شان علیه جمهوری اسلامی و برای سوسیالیسم آرزوی موفقیت میکنیم.
حزب کمونیست کارگری ایران
۱۹ مرداد ۱۴۰۰، ۱۰ اوت ۲۰۲۱