- در پنجمین دوشنبه اعتراضی کارگران بازنشسته مخابرات کشوردرسال جدید نسبت به کاهش قدرت خرید ،عدم پرداخت مطالبات و قطع خدمات بیمه تکمیلی درمان بازنشستگان استان ایلام هم مقابل ساختمان مرکزی شرکت مخابرات در شهر ایلام تجمع کردند - دیدار جمعی از فعالان صنفی و اعضای انجمن صنفی معلمان سنندج - کلاترزان با آقای فرزاد صفی‌خانپور - سالروز اعتصاب پیروزمند سال 1401 کارگران شرکت واحد گرامی باد - حذف مزایای رتبه بندی آرام قادری معلم مریوانی - محرومیت از از تحصیل و خوابگاه دانشگاه در کیمته‌ی انضباطی
- رد صلاحیت ناگهانی و بی‌سابقه کاندیداهای شورای صنفی و انجمن‌های علمی دانشگاه تهران - سایه سرکوب و تعلیق بر فراز دانشگاه الزهرا در پنجمین دوشنبه اعتراضی کارگران بازنشسته مخابرات کشوردرسال جدید نسبت به کاهش قدرت خرید ،عدم پرداخت مطالبات و قطع خدمات بیمه تکمیلی درمان بازنشستگان استان ایلام هم مقابل ساختمان مرکزی شرکت مخابرات در شهر ایلام تجمع کردند *دیدار جمعی از فعالان صنفی و اعضای انجمن صنفی معلمان سنندج - کلاترزان با آقای فرزاد صفی‌خانپور
جناب صفی‌خانپور در جریان تجمع ۱۹ اردیبهشت معلمان سنندج دستگیر و روز یکشنبه ۲۴ اردیبهشت به طور موقت و با قید وثیقه از زندان آزاد شد.
*سالروز اعتصاب پیروزمند سال 1401 کارگران شرکت واحد گرامی باد
حسن سعیدی، عضو زندانی سندیکای کارگران شرکت واحد
صبح روز 26 اردیبهشت سال گذشته عکسی از تشکیل هسته اولیه اعتصاب در دپوی شرق (سه راه تهرانپارس) از کانال تلگرام سندیکای کارگران شرکت واحد منتشر شد. از یک‌ماه‌پیش از آن خبرهایی غیر رسمی به کارگران رسیده بود که شهردار تهران با بهانه‌های به ظاهر قانونی قصد دارد مزد کارگران را 30 درصد کمتر از مزد جدید سال، مصوب شورای عالی کار پرداخت کند.
بنابراین هسته‌های کارگران در سامانه‌های مختلف شرکت واحد با رانندگان و دیگر کارگران صحبت کرده بودند که در صورت قطعیت این تصمیم شهردار تهران اعتراض را با شدت، حتی به صورت اعتصاب آغاز کنند.
تا ساعاتی پس از تشکیل حلقه اولیه اعتصاب توسط کارگران، اعتصاب رانندگان خطوط و کارگران تعمیرگاه و توقفگاه به سرعت در خطوط ( بی آر تی) شعله ور شد. بنابر گزارشهای تصویری منتشر شده از سوی سندیکا، رانندگان اتوبوس‌ها را به توقفگاه بازگرداندند و تجمع بزرگی از کارگران در مقابل اداره مرکزی شرکت واحد (خیابان هنگام) برپا شد که تا شب ادامه داشت و همزمان با این تجمع، کارگران تجمعات دیگری در برخی از سامانه‌های شرکت واحد نظیر سامانه چهار برپا کردند.
زاکانی، شهردار تهران، غروب همان روز در تجمع بزرگ کارگران در اداره‌ی مرکزی حاضر و تلاش کرد کارگران را از اعتصاب منصرف کند. در روز اول اعتصاب، حدود بیست تن از رانندگان و دیگر کارگران در اداره مرکزی و سایر سامانه‌ها بازداشت شدند که 12 تن از آنان تا دو هفته در بند 209 اوین در بازداشت بودند. در روز اول اعتصاب بنا به اظهار پلیس 560 دستگاه اتوبوس پلیس اقدام به جا به جایی مسافران کرده بود و در شب اول اعتصاب رانندگانی از سپاه در توقفگاه‌های شرکت واحد تمرین رانندگی با اتوبوس دو کابین می‌کردند که در روز دوم اعتصاب آنان به جای رانندگان شرکت واحد در خطوط شاغل شوند.
علت اعتصاب چه بود؟
طبق مصوب شورای عالی کار، مزد کارگران برای سال 1401، 40 درصد افزایش می‌یافت اما هیات وزیران با دور زدن قانون کار، مصوب کرد که مزد کارگرا استخدام دولت 10 درصد افزایش می‌یابد. شهردار تهران با سو استفاده از این مصوبه دولت، با وجود اینکه کارگران شهرداری تهران و شرکت واحد در استخدام دولت نیستند؛ اعلام کرد، حقوق کارگران شهرداری تهران هم 10 درصد افزایش می‌یابد. اما تحت فشار اعتصاب حقوق کارگران شرکت واحد و شهرداری تهران نهایتا 40 درصد افزایش یافت.
اعتصاب اردیبهشت ۱۴۰۱ رانندگان و دیگر کارگران شرکت واحد 17 سال پس از سلسله اعتصابات و اعتراضات رانندگان شرکت واحد در سال 1383و 1384 روی داد. در آن سال‌ها که همزمان با بازگشایی سندیکای کارگران شرکت واحد بود طی دوسال 5 مورد اعتصابات منطقهای و سراسری در تهران برگزار شد و بیش از 10 مورد تجمعات بزرگ کارگری و هجوم نیروهای امنیتی به سندیکا انجام شد. علاوه بر این‌ها در ساختمانی که در اختیار سندیکا بود (ساختمان سندیکای کارگران خباز در حسن آباد)، هفته‌ای دو مرتبه اجتماع کارگری برای آموزش تصمیم‌سازی سندیکا برگزار می‌شد. طی این اعتراضات بود که حقوق و مزایای کارگران جهشی افزایش یافت و البته همزمان با این افزایشات، برای متوقف کردن روند اعتراضات و سرکوب سندیکاهای مستقل کارگران حدود 300 تن از اعضای سندیکا با زندان، بازداشت، و اخراج از کار چند ساله مواجه شدند. اما اعضای سندیکا به رغم همه این مشکلات سخت ایجاد شده، همواره به فعالیت حق طلبانه ادامه دادند و سندیکا در بین کارگران مقبول و محبوب بود.
در سال 1390 مدیریت شهرداری تهران تصور غلطی از برآورد اعتراض کارگران شرکت واحد داشت و اختلاف کارگران با مدیریت بر سر افزایش حقوقی تحت عنوان (حق جذب) وحق مسکن نهایتا منجر به تجمع کارگران در مقابل شهرداری در سال 1391 شد که با موفقیت همراه بوده و پس از آن تجمع تا به امروز هر ساله چند نوبت سندیکا به فراخور مطالبات کارگران اعتراضاتی اعم از تجمعات در مقابل وزارت کار، مجلس و شهرداری و اعتراض روشن کردن چراغ اتوبوس در طول روز برگزار کرده است.
اعتصاب سال گذشته در حالی برگزار شد که نسبت به 17 سال قبل با توجه به بازخریدی رانندگان و دیگر کارگران شرکت واحد، راه‌اندازی شرکتهای متعدد خصوصی، راه اندازی خطوط (بی آر تی)، بازنشستگی و این اواخر استخدام رانندگان پیمانی، این توهم در مدیران شهرداری و مدیران امنیتی ایجاد شده بود که کارگران شرکت واحد قدرت برپایی اعتصاب را ندارند. حتی برخا دوستداران و علاقه‌مندان سندیکا هم تصوری اشتباه از توان کارگران شرکت واحد برای برپایی اعتصاب داشتند. اما کارگران شرکت واحد و نیز سندیکا در تمام این سال‌ها بدون هیاهو ارتباطات زنده ای در صفوف خود داشته اند و سندیکا آمادگی پوشش اعتراض کارگران را برای مواقع ضروری حفظ کرده بود.
26 اردیبهشت سال گذشته درحالیکه کارگران از تورم و گرانی تحت فشار بودند؛ مدیریت شهرداری نیز میخواست 30 درصد از افزایش مزد کارگران را اعمال نکند. کارگران با درک متقابل از شرایط به درستی اعتصاب را چاره کار دیدند.بنابر تجربیات موفق پیشین سندیکا در سازماندهی اعتراضات و دفاع از حقوق کارگران با توجه به اینکه افزایش حقوق کارگران سایر سازمان‌های زیر مجموعه شهرداری تهران در گرو پیروزی اعتصاب کارگران شرکت واحد بود، سایر کارگران شهرداری تهران و به طور خاص کارگران مترو نگاه ویژه‌ای به این اعتصاب داشتند و اعلام‌هایی از سوی کارگران مترو برای پیوستن به اعتصاب شده بود.
روز بعد از اعتصاب کارگران شرکت واحد، در تاریخ 28 اردیبهشت ساعت 10 شب ماموران اداره اطلاعات استان تهران با هجوم وحشیانه به محل اقامت موقت‌ام در روستایی واقع در جاده همدان، من را نیز با پرونده سازی جدیدی بازداشت کردند. از لحظه بازداشت اولین موضوعی که مطرح شد در مورد سازمانیابی اعتصاب و انتشار گزارشهای اعتصاب بود.
درود به کارگران شریف و زحمتکش شرکت واحد
چاره ما کارگران وحدت و تشکیلات است
حسن سعیدی
زندان اوین
۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۲
برگرفته ازکانال سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
*حذف مزایای رتبه بندی آرام قادری معلم مریوانی
قطع مزایای رتبه بندی آرام قادری فعال صنفی انجمن صنفی معلمان کوردستان ،مریوان و سروآباد در حالی صورت می گیرد که کمیته فوریت فقط حذف مزایای رتبه بندی ۱۱ نفر آن هم بدون احصا را تصویب نموده است ولی با احتساب ایشان مزایای رتبه بندی بیش از ۵۰ نفر از معلمان کوردستان حذف شده است.
حذف مزایای رتبه بندی آرام قادری در اردیبهشت ماه بیانگر نگاه مجازاتی و تنبیهی آموزش و پرورش به قانون رتبه بندی است.
وقتی که آموزش و مرورش استان کردستان به صورت غیر قانونی در مورد قانون رتبه بندی دست به قانون گذاری و صدور حکم نمود و مجلس در مقابل این حرکت غیر قانونی از اختیارات نظارتی خود استفاده نکرده اجازه ضمنی به تدام رفتار غیر قانونی آموزش و پرورش بود تا جائیکه آموزش و پرورش از مصوبه کمیته غیر قانونی فوریت پیش تر رفته و یک رویه مجازات را در بر گرفته و از این به بعد قانون رتبه بندی صرفا یک قانون مجازات محسوب می شود.
عدم نظارت نمایندگان مجلس بر اجرای قانون رتبه بندی شکی باقی نگذاشته که هدف قانون گذار از تصویب قانون رتبه بندی معلمان قانون مجازات بوده است.
ترکیب کمیته پیشگیری فوریت که حذف رتبه بندی معلمان را مصوب کرده کاملا امنیتی بوده و خود از ضعیف ترین مدیران تاریخ آموزش و پرورش هستند که به هیچ عنوان درک درستی از مصوبات شورای امنیت ملی نداشته و پا را ازگلیم خود بسیار فراتر نهاده اما متاسفانه به نظر می رسد دستگاه قضا هم قصد رسیدگی و تنبیه خاطیان را ندارد.
*محرومیت از از تحصیل و خوابگاه دانشگاه در کیمته‌ی انضباطی
آبتین بهرنگ دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی سیاسی دانشگاه تهران توسط شورای بدوی انضباطی این دانشگاه به دو نیمسال محرومیت از تحصیل (یک نیمسال به صورت تعلیقی و یک نیمسال به صورت قطعی) و اخراج از خوابگاه محکوم شد.
*رد صلاحیت ناگهانی و بی‌سابقه کاندیداهای شورای صنفی و انجمن‌های علمی دانشگاه تهران
روز شنبه ۲۳ اردیبهشت طی خبر کمیته اجرایی انتخابات شورای صنفی اعلام شد که تعداد کاندیداهای تاییدصلاحیت‌شده دانشکده علوم اجتماعی به حد نصاب نرسیده‌است، در حالی که بیش از ۱۵ تن از دانشجویان در انتخابات ثبت نام کرده بودند.
قابل ذکر است که بند چهارم و پنجم ماده چهاردهم آیین‌نامه شامل هیچ کدام از کاندیداها نمی‌شود؛ هیچ یک از کاندیداهای انتخابات شورای صنفی عضو تشکل‌های اسلامی یا کانون‌ها نبوده و یا دارای محکومیت انضباطی قطعی نبوده‌اند.
از سوی دیگر روز گذشته تعدادی از کاندیداهای انتخابات انجمن‌های علمی نیز به شکلی ناگهانی و غیرقانونی رد صلاحیت شدند.
در حالی که نام کاندیداها تا ساعت ۱۶ در سامانه رای‌گیری قرار داشت ناگهان اسامی آنها بدون هیچگونه اطلاع‌رسانی از سامانه حذف شد. پس از پیگیری‌ها متوجه شدیم که لیستی با نام بیش از ۳۰ دانشجو (در کل دانشگاه تهران) از طرف کمیته انضباطی برای حذف از انتخابات به مسئولان مربوطه داده شده‌است.
بر اساس بند دومِ ماده یازدهمِ آیین‌نامه تاسیس و فعالیت انجمن‌های علمی، لغو عضویت دانشجویان در شورای مرکزی برای مسائل انضباطی تنها با « محکومیت انضباطی منجر به توبیخ کتبی و درج در پرونده» قابل اجرا است که هیچ یک از کاندیداهای دانشکده علوم اجتماعی مشمول این وضعیت نیستند.
شیوه‌نامه انضباطی جدید و آیین‌نامه صنفی_رفاهی در کنار رد صلاحیت‌های گسترده روندی است که از سرکوب نهادهای دانشجویی شروع و به حذف افراد می‌رسد. دانشگاه با خودکامگی تام هرکسی را که همسو و چاپلوس امیال خود نباشد با چماق قدرت ساکت کرده و کنار می‌گذارد.
قدم بعدی چیست؟ حذف تشکل‌های دانشجویی و تبدیل دانشگاه به کارخانه تولید تملق‌گویان قدرت؟
شورای صنفی و انجمن‌های علمی دانشکده علوم اجتماعی این روند مستبدانه را محکوم و هشدار می‌‌دهند که این خیال واهی را رها کرده و مانع روند دموکراتیک انتخابات تشکل‌های دانشجویی نشوید؛ زیرا حمله به تشکل‌ها به مثابه مقابله با پویایی و کوشش در جهت ایجاد مانع در فعالیت‌های دانشجویی است؛ وقتی بسترهای رسمی را سرکوب می‌کنید آغوش خود را برای آشوب باز کرده‌اید.
منبع: کانال شورای صنفی علوم‌اجتماعی دانشگاه تهران
*سایه سرکوب و تعلیق بر فراز دانشگاه الزهرا
▪پس از گذشت نزدیک به هشت ماه از شروع جنبش «زن، زندگی، آزادی» و اعتراضات پرشور در دانشگاه‌ها، دانشجویانِ دانشگاه الزهرا نیز همانند بسیاری از دانشجویان سراسر کشور از سرکوب در امان نمانده‌اند. دانشجویان در این مدت با ممنوعیت ورود به دانشگاه، تماس‌های مکرر و احضار به نهادهای امنیتی خارج از دانشگاه و کمیته انضباطی، احکام تعلیق از تحصیل، اجبار به دادن تعهد، اخراج از خوابگاه و... مواجه شده‌اند.
مسئولان دانشگاه الزهرا، به سرپرستی «زهرا ناظم بکایی»، در پی خوش‌خدمتی به حاکمیت، در ماه‌های گذشته، از هیچگونه بی‌اخلاقی و بی‌قانونی در پرونده‌سازی گسترده و صدور احکام بی‌پایه و اساس دریغ نکرده‌اند. وسعت این پرونده‌سازی‌ها و تعداد احضارها به کمیته انضباطی آنقدر زیاد است که به‌گفته‌ی روزنامهٔ «هم‌میهن»، فقط به‌دلیل تجمع در محوطه‌ی خوابگاه، ۱۵۰ دانشجو، شبانه ممنوع الورود شده‌اند.
▪در مواردی مأمورین حراست به کلاس‌های درس یورش برده و اقدام به شناسایی دانشجویان می‌کردند. در میانهٔ امتحانات پایان ترم به برخی از دانشجویانی که هیچ پروندهٔ انضباطی نداشتند اجازه امتحان داده نشد و برخی از دانشجویان با فشار برای حذف ترم خودخواسته مواجه شده‌بودند. پرونده‌های انضباطی برای دانشجویان بعضاً به دلایل واهی چون پیگیری دانشجویان بازداشتی و حتی به دلیل بازداشت شدن تشکیل می‌شد. این‌ها تنها بخشی از فشارها و برخوردهای سلیقه‌ای و اقتدارگرایانه با دانشجویان این دانشگاه در شش ماههٔ دوم سال ۱۴۰۱ بود.
▪با شروع اردیبهشت ماه و پا گرفتن مقاومتی از جنس تن ندادن زنان به «حجاب اجباری» در سراسر کشور، فصل جدیدی از پرونده‌سازی، آزار و اذیت دانشجویان و صدور احکام سنگین آغاز شده که کم‌سابقه است. دانشجویان الزهرا با موجی از احضارها به کمیتهٔ انضباطی مواجه شده‌اند. این احکام انضباطی بدون طی شدن روندهای قانونی به سرعت قطعی شده و برخی به فاصلهٔ چند روز بعد به اجرا درآمد. تعدادی از دانشجویانی که به کمیتهٔ انضباطی مراجعه کرده‌اند و از نزدیک شاهد این رویه بودند، از زبان مسئولان حراست شنیده‌اند که در این چند ماه پانصد تا ششصد نفر را به کمیتهٔ انضباطی کشانده‌اند.
▪طبق اطلاع «صدای دانشجویان الزهرا»، از آغاز اردیبهشت امسال، حداقل ۳۵ نفر از دانشجویان به دلیل مساله حجاب اجباری، بین یک تا دو ترم از تحصیل تعلیق شده و تا پایان تحصیل از خوابگاه محروم شده اند. از این تعداد، حکم هفت نفر اجرا و پنج نفر از دانشجویان نیز بلافاصله از خوابگاه اخراج شده‌اند. حکم جدید دیگری که اخیرا خبری شد، دو ترم تعلیق «سپیده رشنو» دانشجوی هنر دانشگاه الزهرا به دلیل تن ندادن به پوشش اجباری بود.
▪از مهم‌ترین مسائلی که با آن مواجه هستیم بی‌قانونی‌های گسترده و عدم رعایت حقوق دانشجو به فاجعه‌بارترین شکل ممکن است؛ به طوری‌که از اجرای اصول حاکم بر رسیدگی به تخلفات دانشجویی شیوه‌نامهٔ اجرایی آیین نامه انضباطی دانشجویان، علناً سر باز زده و مشخصاً اعلام می‌دارند نهادهای امنیتی این طور دستور داده‌اند. مسئولین دانشگاه الزهرا به‌جای خدمت به دانشگاه و دانشجویان و حفظ استقلال نهاد دانشگاه، شأن خود را در حد «زندان‌بان» پایین آورده‌اند.
▪در بسیاری از موارد مسئولان کمیته به عکس‌هایی که مخفیانه در سطح دانشگاه از دانشجویان گرفته شده استناد کرده و حتی به طور ظاهری پایبندی به مطالعه دفاعیات کتبی دانشجویان از خود نشان ندادند. از طرفی فرصت تجدیدنظر نیز از این دانشجویان سلب شده و حتی تسلط برخی از دانشجویان حاضر در جلسه بر آیین‌نامهٔ انضباطی، موجب برافروختگیشان شده‌است.
▪تعدادی از دانشجویانی که براساس حق و حقوق قانونی خود، براساس آیین‌نامهٔ انضباطی، درخواست داشته‌اند تا از محتوای پرونده خود مطلع شوند، با دیدن اسناد متوجه بی‌پشتوانه بودن شواهد شده‌اند. رویه‌ٔ کمیتهٔ انضباطی آنقدر به بیراهه رفته که در برخی موارد دانشجویان متوجه اشتباه بودن انتساب افراد داخل عکس به خود شده‌اند. دروغ‌های پی در پی، وعده‌های پیگیری و تهییج دانشجویان برای شکایت از یکدیگر نمونه‌های دیگری از این برخوردهاست.
▪مسئولان دانشگاه الزهرا در آخرین اقدام خود، در راستای سلطه و کنترل تمامی ساحت‌های زندگی دانشجویان، عده‌ای آزارگر در محیط دانشگاه و خوابگاه گماشته‌اند که روزانه در حال تذکر به دانشجویان به دلیل تن ندادن به پوشش سلیقه‌ای آنها و روابطشان با دیگر دانشجویان دختر هستند و در مواردی نیز برخورد فیزیکی با دانشجویان گزارش شده است.
دانشجویان نقل می‌کنند، که به تازگی تعهدنامه‌ای نیز در ابتدای ورود به سامانه‌ی اینترنتی گلستان قرار داده‌اند، که برای ورود به سایت، به‌ناچار باید آن را تأیید کرد. این آیین‌نامه در مقایسه با دیگر دانشگاه‌ها حتی پا را فراتر گذاشته و بر اساس آن داشتن «ناخن بلند» یا «پیرسینگ» تخلف است.
▪سیاستی که آنان در ارعاب، تنبیه و تسلط بر زنان پی می‌گیرند، منطقی تکراری دارد، زمانی که ما آزادانه و مطابق خواست خودمان رفتار کنیم، آنها حملات‌شان به هستی ما را چند برابر می‌کنند، به خیال این که از حق خود عقب بنشینیم. اما ضروریست نشان دهیم ظلم بی‌وقفهٔ آنها، مفهوم مقاومت و ایستادگی ما را تقویت می‌کند و آگاهی‌بخشی دربارهٔ حقوق‌مان و اتحاد در برابر بندگان قدرت، تنها راه دوام آوردن در مقابل این سیاست ضد «زن، زندگی و آزادی»یست. در این راه، نیازمند همراهی و ایستادگی دیگر دانشجویان هستیم.