حداقل «۱۶ زن» با «انگیزه ناموسی یا خشونت خانگی» کشته شده‌اند

که از آن جمله می‌توان به بریدن سر رومینا اشرفی، دختر ۱۳ ساله تالشی به دست پدرش، قتل ریحانه عامری، دختر ۲۲ ساله کرمانی، به دست پدرش با «میله آهنی» و کشتن فاطمه فرحی در آبادان از سوی همسرش که پسرعموی وی نیز بود، اشاره کرد.

در گزارش روزنامه شرق به نقل از عبدالرحيم تاج‌الدین، مدیر ارشد سابق وزارت کار آمده است که «استان‌های کردستان، کرمانشاه، خوزستان، ایلام، آذربایجان شرقی، اردبیل، سیستان وبلوچستان و فارس بیشترین تعداد قتل‌های به بهانه ناموس را دارند».

در پی افزایش اتفافات مرگبار علیه زنان در ایران، دید‌بان حقوق بشر در آذر ۹۹ خواستار اصلاح و تصویب هر چه سریع‌تر لایحه منع خشونت علیه زنان از سوی جمهوری اسلامی شد.

ایران یکی از چهار کشوری است که به کنوانسیون سازمان ملل برای رفع هر گونه تبعیض علیه زنان ملحق نشده‌‌اند. بر اساس قوانین جمهوری اسلامی، پدری که فرزند خود را به قتل رسانده باشد، قاتل محسوب نشده و مجازات قتل برای او در نظر گرفته نمی‌شود.

أمار دقیقی از «قتل‌های ناموسی» در ایران وجود ندارد ولی پروین ذبیحی، فعال حقوق زنان به روزنامه شرق گفته است «طبق رصد او و دیگر فعالان همراه او، هزار و ۲۰۰ مورد زن‌کشی با انگیزه‌های ناموسی در کل ایران در ۲۰ سال گذشته اتفاق افتاده است».
https://www.radiofarda.com/a/31526689.html